Heimsmynd - 01.10.1991, Síða 70

Heimsmynd - 01.10.1991, Síða 70
í þessum athugasemdum felst vissulega sannleikskjarni - karlar þurfa á konum að halda og konur á körlum. Kynin eru ekki eins, eiga ekki að vera það og verða það sjálfsagt aldrei. En mismunandi eiginleikar og einkenni réttlæta ekki þann ójöfnuð sem blasir við öllu sjáandi fólki. Og auðvitað eru kon- ur ekki spegilmyndir karla í daglegu lífi sínu og líta ekki á sig sem slíkar en þær eru það fyrir innri sjónum karla. Hversu ófullkomnir og uppburðarlitlir sem þeir eru þá hafa þeir þó fengið í vöggugjöf hugmyndina um að þeir hafi a.m.k. yfir- burði yfir helming jarðarbúa. Allar konur hafa margsinnis rekist á þessa hugmynd hjá körlum. Ég skal taka nokkur dæmi af sjálfri mér. DÆM11: Einu sinni sem oftar var ég stödd á fundi ásamt all- nokkrum hópi kvenna og karla sem höfðu sameiginlegan áhuga á tilteknu málefni. Allt bjó þetta fólk yfir talsverðri vitneskju um málið og var ekki að koma að því í fyrsta sinn. Undir lok fundarins þurfti að skipa vinnuhóp sem átti að leggja lín- urnar um starf þeirra samtaka sem að fundinum stóðu. Ákveðið var að hafa hópinn 7 manna. Þeg- ar kom að því að tilnefna í hópinn flugu fjölmörg karlmannsnöfn um salinn en minna fór fyrir kven- mannsnöfnunum. Karlar stinga nefnilega bara upp á körlum en konur bæði upp á konum og körl- um. (Petta gerist líka í prófkjör- unum; karlar kjósa bara karla og leyfa kannski einni konu að fljóta með sem sýnishorni af tegund- inni, en konur kjósa bæði konur og karla. Konur fara flatt á lýðræðinu vegna þess að vitund manna er ekki lýðræðisleg.) Á það var bent á fundinum að þetta gengi ekki og að sjálfsögðu féllust karlarnir umsvifalaust á það enda eru þeir allir jákvæð- ir og vinsamlegir í garð kvenna. Petta eru með öðrum orðum bestu karlar. F>eir settu því upp sanngjarnan svip og sögðu að það væri ekki nema réttlætismál að konur ættu 2-3 fulltrúa í 7 manna nefnd og báðu þeir okkur konurnar nú endilega að til- nefna fulltrúa okkar. En hvernig dettur góðum körlum í hug að það sé á þeirra valdi og í þeirra verkahring að úthluta konum tilteknum sæt- um eða gæðum? Hvernig dettur þeim í hug að hlutur þeirra sjálfra sé sjálfgefinn? Hvernig dettur þeim í hug að konur séu bara fulltrúar kvenna en ekki bænda, verkafólks, landsbyggð- ar, hugmyndastrauma o.s.frv.? Af hverju dettur þeim ekki í hug að segja að það sé sanngjarnt að í 7 manna nefnd eigi karlar 2-3 fulltrúa? Af hverju eru þeir svona sannfærðir um eigið ágæti? Af hverju eru þeir svona sjálfsöruggir gagnvart konum - jafnvel þó þær hafi brotist áfram af eigin rammleik en þeim hafi verið ýtt upp í embætti í krafti flokkshollustu fremur en hæfileika? Svarið er einfalt - það gerir vöggugjöfin, erfðagóssið! fulltrúi og sat á skrifstofu Kvennalistans á tali við eina af þing- konum samtakanna. Allt í einu er hurðinni hrundið upp og þrír sviphreinir og glaðbeittir menntaskólastrákar koma með slætti inn úr dyrunum, hlamma sér formálalaust við hlið okkar og segja digurbarkalega: „Jæja stelpur, hvað eruð þið eigin- lega að hugsa með þessum Kvennalista? Er þetta ekki tíma- skekkja og dauðadæmt fyrirbæri?“ - Það þarf tæpast að fjöl- yrða um að þeir sjálfir voru lifandi vitnisburður um þörfina á Kvennalista. - Á örskotsstundu flaug í gegnum huga mér hvort ég ætti til nægilega villt ímyndunarafl til að sjá fyrir mér þrjár menntaskólastúlkur sem kæmu á kontór Sjálfstæðis- flokksins, sneru sér að Davíð Oddssyni og Þorsteini Pálssyni og segðu við þá: „Jæja strákar, hvað eruð þið að hugsa? Er Sjálfstæðisflokkurinn ekki úr takt við tímann og dauðanum merktur?“ ímyndunarafl mitt reyndist of bundið af reynslu og raunveruleika til að ég gæti sett mér slíkan atburð fyrir hug- skotssjónir. En litlu menntaskólastrákarnir voru pólitískt þenkjandi, Af hverju dettur þeim ekki í hug að segja að það sé sanngjarnt að í sjö manna nefnd eigi karlar tvo til þrjá fulltrúa? Svarið er einfalt... höfðu höndlað sannleikann og þó þeir stæðu varla fram úr hnefa og væri ekki enn farin að vaxa grön, voru þeir sann- færðir um að þeir gætu tekið kellingarnar í Kvennalistanum í bakaríið. Nú má ekki skilja orð mín sem svo að þetta hafi ekki verið hjartahreinir og vel meinandi drengir. Öðru nær - en þeir báru merki kyns síns. Þeir höfðu hlotið hugmyndina um yfirburði í vöggugjöf og lífið hafði styrkt hana fremur en hitt. Hún var orðin samgróin fasi þeirra og viðmóti enda eru þessir strákar sjálfsagt til stórræðanna á hinum pólitíska leikvelli framtíðarinnar. Þeir gengu inn á skrifstofu Kvennalistans í þeirri fullvissu að þeir hefðu „yfirburði yfir helming við- staddra“. DÆMI 3: DÆMI 2: Á skrifstofur Kvennalist- ans er alltaf stöðugur straumur af framhalds- skólanemum - stelpum og strákum - sem eru að safna sér efni í ritgerðir um íslensk stjórnmál og stjórnmálaflokka. Stelpurn- ar eru gjarnan frekar feimnar og óöruggar af því að þær þekkja okkur ekki, finnst við vera fjarlægar og þær eru kann- ski svolítið smeykar við okkur af því að við erum komnar með annan fótinn þar sem valdið er. Valdið hræðir - oft um of. Þessu er líkt farið með suma stráka en strákar eiga líka til hegðun sem er óþekkt hjá stelpunum. Eitt atvik er mér sérstaklega minnisstætt. Ég var þá borgar- Fyrir nokkrum árum var ég stödd í bakaríi í mið- borg Reykjavíkur og þegar afgreiðslukonan - sem var miðaldra hæglætiskona - var að ljúka við að afgreiða mig snarast fjórir strákar á aldrinum 10-12 ára inn í bakaríið með miklum boðaföllum. Þeir voru hressir og greinilega búnir að hita sig upp í einhvern galgopa- skap sem hafði tekið af þeim öll völd. Óðu þeir um verslun- ina, sögðust ætla að fá þetta og hitt, bitu í það sem þeir fengu, sögðu það ýmist vont og þeir vildu ekki kaupa það eða héldu því fram við afgreiðslukonuna að einhver hefði verið búinn að bíta í það á undan þeim og hálfétin brauð vildu þeir ekki borga. Skeyttu þeir ekkert um það þó einhver kvensnift væri í bakaríinu og því vitni að framferði þeirra og því síður snerti það þá á nokkurn hátt þó afgreiðslukonan væri orðin örvænt- ingarfull og gráti næst yfir ógnandi framkomu þeirra. Þessir strákar voru engir undirmálsstrákar. Hrekkurinn og samspilið meðan á honum stóð bar því vitni að þarna voru greindir strákar á ferð. Þeir voru líka myndarlegir, snyrtilegir og vel klæddir og báru því öll merki ytri velmegunar. Én hvernig datt þessum krflum í hug að taka upp á þessum 70 HEIMSMYND HEIMSM917-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108

x

Heimsmynd

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimsmynd
https://timarit.is/publication/1408

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.