Heimsmynd - 01.11.1991, Blaðsíða 58

KARLMENN OG KYNÞOKKI - Þeir eru margir gungur í samskiptum sínum við konur,
sérstaklega andspænis sjálfsöruggum konum . . .
kassana sem þeir kjósa helst að byggja utan um þau. Þeir hafa
mikla þörf fyrir að sýnast og sú sýndarmennska byggir ekki á
traustum grunni. Þeir telja margir eftirsóknarvert að aka um á
stórum jeppum með bílasíma við eyrað. Þeir bjóða konu
kannski út að borða og segja henni að fá sér það dýrasta á mat-
seðlinum. Þetta er ekki eingöngu afstaða hins nýríka manns
heldur endurspeglar þessi sýndarmennska skort á siðfágun.
Karlmenn hér þurfa að læra það í eitt skipti fyrir öll að
þeim ber að opna bílhurðina fyrir spariklædda konu í íslensku
slagveðri áður en þeir smella sér sjálfir í ökusætið og láta hana
bíða fyrir utan. Þeir eiga ætíð að bíða með að setjast þar til
konan er sest, hvort sem er til borðs eða í leikhúsi. Þeir eiga
ætíð að leyfa konunni að ganga á undan nema niður stiga og
þeir eiga að standa upp þegar eldri kona kemur inn. Þeir eiga
ÍSLENSKIR ELSKHUGAR
Ánægðar konur ræða ekki um kynlíf sitt. Þær brosa. En þær
eru margar sem eru óánægðar þótt þær kvarti ekki. Mín til-
finning er sú að of margir karlmenn skelli konunni á bakið og
hún viti vart hvaðan á sig standi veðrið fimm mínútum síðar.
Þeir halda á hinn bóginn að þær hafi verið í himnaríki. Margar
konur blindast af ást á unga aldri og eru þá óreyndar. Konur
eru oft mun seinni að kveikja á kynhvötinni en karlar og átta
sig oft ekki á óánægju sinni í kynlífi fyrr en það er orðið um
seinan. Helst kvarta konur undan hugmyndaleysi karlmanna í
kynlífi, skorti á forleik og hefðbundnum tíma og rúmi. Karl-
maðurinn vill hespa þessu af fyrir miðnætti þar eð hann þarf
að mæta snemma til vinnu. Menn eiga að grípa hvert tækifæri
og hika ekki við endrum og eins að láta annað sitja á hakan-
SIGURÐUR HELGASON
ALBERT
GUÐMUNDSSON
ÓLAFUR
RAGNARSSON
INGVI HRAFN
JÓNSSON
GÓDIR EIGINMENN
einnig að standa upp þegar þeir heilsa fólki af báðum kynjum.
Þeir eiga að ávarpa konur eins og jafningja og aldrei að nota
elskan, góða mín, vinan eða ljúfan í samtali við konu sem þeir
þekkja ekki náið. íslenskir karlmenn gera feykilegar kröfur til
kvenna. Þeir ætlast til þess að þær séu huggulega til fara,
standi sig frábærlega vel í starfi, séu fyrirmyndar húsmæður,
mæður og ástkonur. Sjálfir leggja þeir mun minna á sig á öll-
um þessum sviðum. Þá eru þeir margir gungur í samskiptum
við konur, sérstaklega andspænis sjálfsöruggum konum, og
reyna oft að breiða yfir eigið óöryggi með dónaskap eða yfir-
lætislegri framkomu.
íslenskir karlmenn virðast ekki kunna að gleðja upp úr þurru.
Það þarf ekki að vera neitt dónalegt að klípa sína heittelskuðu í
rassinn, blikka samstarfskonu sína á fundi eða spyrja persónu-
legrar velmeinandi spurningar eins og hvernig líður þér.
Almennt virðast íslenskir karlmenn mjög uppteknir af sjálf-
um sér. Eigin velmegun og árangur virðist skipta þá meira
máli en vellíðan kvenna í kringum þá.
um eins og einn fimm barna faðir sem ég þekki. Hann bauð
konunni sinni út að borða nýlega og höfðu þau ekki átt eins
ánægjulega stund lengi. Á veitingahúsinu kviknaði ástarþrá
hjá hjónunum og þau hugðu sér gott til glóðarinnar þegar
heim væri komið og börnin öll sofnuð. En þegar þau komu að
innkeyrslunni um miðnætti var húsið allt upplýst og krakka-
ormarnir á þönum með barnapíuna á hælunum. Þá setti mað-
urinn í bakkgír, keyrði út á enda götunnar og inn í rjóður. Þar
elskuðust þau í klukkutíma, komu síðan heim alsæl, greiddu
barnapíunni og komu grislingunum niður.
Karlmenn mega ekki gleyma rómantíkinni og eiga að reyna
að vernda tilhugalífið eins lengi og hægt er, helst alla ævi. Svo
virðist sem það vanti frumkvæði beggja kynja í þessu sam-
bandi.
ÍSLENSKIR EIGINMENN
Mín tilfinning er sú að konurnar leggi meira á sig en þeir til
að hjónabandið gangi upp. Þó má rekja skort á rómantík hjá
58 HEIMSMYND