Dagblaðið Vísir - DV - 04.10.2019, Side 16

16 FÓKUS - VIÐTAL 4. október 2019
EIGUM MARGA
LITI Á LAGER
Nánari upplýsingar á
mt.is og í s: 580 4500
HANNAÐ FYRIR
ÍSLENSKT VEÐURFAR
ÁLKLÆÐNINGAR
& UNDIRKERFI
„paradís barnaníðinga“ eins og ein
móðir orðaði það.
Sigurður Kr. Friðriksson, fram­
kvæmdastjóri Félagsbústaða, sagði
í samtali við DV á sínum tíma að
barnaníðingar ættu ekki að búa í
barnablokkum, en hann gæti engu
að síður ekkert gert í málinu.
„Mín persónulega skoðun er
sú að dæmdir barnaníðingar eiga
ekki að vera í sama fjölbýlishúsi og
börn,“ sagði Sigurður. Hann sagði
að Félagsbústaðir vissu ekki um
fortíð manna þegar þeir útvega
þeim húsnæði heldur væri það vel­
ferðarsvið Reykjavíkur og því væri
erfitt fyrir þá að koma í veg fyrir að
svona vandamál kæmu upp.
„Strákurinn minn sem er nýbyrj­
aður í skóla, labbar í hann á hverjum
degi. Þetta er þannig hverfi að börn­
in labba öll í skólann. Mér finnst
svakalegt að skólinn hafi ekki látið
okkur vita af þessu,“ sagði Kristján
Grétar Kristánsson, áhyggjufullur
faðir í Bakkahverfi í Reykjavík, í sam­
tali við DV árið 2009. Þá hafði Ágúst
Magnússon, dæmdur barnaníð­
ingur, flutt í hverfið. Kristján sagði
foreldra í nágrenninu uggandi og
undraðist að þeir hefðu ekki feng­
ið ábendingar um að Ágúst væri
orðinn nágranni þeirra.
Níðingurinn bjó áfram í húsinu
Sonur Ólafar Jónsdóttur Pitts var
misnotaður kynferðislega af ná­
granna þegar hann var sjö ára
gamall. Hann beið þess aldrei bæt­
ur og leiddist út í drykkju og lyfja­
misnotkun á unglingsárum. Hann
lést árið 2009 eftir að hafa tekið inn
of stóran skammt af morfíni. Ólöf
og sonur hennar, Einar Már Krist­
jánsson heitinn, bjuggu á sínum
tíma í íbúð á vegum Félagsbústaða
í Breiðholti. Dag einn sagði Einar
móður sinni hvað maður í blokk­
inni hefði gert við hann.
„Hann sem sagt dobblar Einar
inn til sín og lætur hann fá 100
krónur gegn því að fá að snerta
hann. sig. Þessi maður lét sjö ára
barn fróa sér. Hann lofaði honum
síðan að hann mætti fá að horfa á
bíómynd gegn því að fá að koma
við typpið á honum. Ég fékk áfall.“
Ólöf tilkynnti málið til lög­
reglunnar og var maðurinn færður
til yfirheyrslu hjá lögreglu. Honum
var sleppt eftir það. Engin ákæra
var gefin út og var málið látið niður
falla. Maðurinn fékk að búa áfram
í íbúð Félagsbústaða eftir og flutti
aftur inn í húsið eftir að honum var
sleppt en Ólöf hafði ekki tök á því
að flytja með son sinn í burtu fyrr
en tveimur árum síðar.
„Það var ekkert gert til að koma
honum í burtu. Ég þurfti að mæta
þessum manni í húsinu næstu tvö
árin,“ segir Ólöf og bætir við að hún
hafi hreinlega ekki haft tök á því að
flytja úr húsinu. Henni var að lokum
úthlutað nýrri íbúð annars staðar á
vegum Félagsbústaða vestur í bæ.
„Við lentum oft í því að hitta
manninn í strætó. Einar þrútnaði
allur þegar hann sá hann. „Hvern­
ig geturðu horft framan í hann
mamma?“ spurði hann mig. Mað­
urinn reyndi aftur að nálgast Einar
mörgum árum seinna. En þá var
Einar orðinn fullorðinn maður.
Hann lokaði á hann.“
Elti hann heim
Ólöf komst að því fyrir nokkrum
árum að maðurinn væri búsettur
í úthverfi á höfuðborgarsvæðinu.
„Ég var einu sinni ein í strætó
þegar ég sá hann kom inn í vagn­
inn. Ég ákvað að elta hann til að
sjá hvar hann ætti heima. Hann
tók vagninn alla leið upp í Grafar­
holt og ég elti hann út úr vagnin­
um og alla leið heim til hans,“ segir
hún. „En Einar varð aldrei samur
eftir þetta. Hann náði sér aldrei á
strik. Á seinni árunum vildi hann
ekkert lifa,“ segir Ólöf.
Hún veit ekki hvort gerandinn,
maðurinn sem braut á syni hennar,
sé enn á lífi í dag. Líkt og áður seg­
ir barðist Einar við mikið þunglyndi í
kjölfar misnotkunarinnar. Hann lést
árið 2009, eftir að hafa tekið inn of
stóran skammt af morfíni.
Ólöf ræddi við DV árið 2010, en
þá hafði hún komið af stað söfnun
fyrir legsteini fyrir son sin með því
að selja ljóðabækurnar hans. Ein­
ar fann huggun í ljóðaskrifum og
tjáði tilfinningar sínar, bæði reiði
og gleði, í gegnum ljóðin. n
Náði sér aldrei
Sonur Ólafar beið þess
aldrei bætur að hafa
verið misnotaður og
leiddist út í drykkkju
og lyfjamisnotkun á
unglingsárum. Hann
lést árið 2009.