Dagblaðið Vísir - DV - 13.09.2019, Blaðsíða 8

8 UMRÆÐA
Sandkorn
13. september 2019
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds. Öll viðtöl blaðsins eru
hljóðrituð. Notkun á efni blaðsins er óheimil án samþykkis.
Aðalnúmer: 512 7000
Auglýsingar: 512 7050
Ritstjórn: 512 7010
Útgáfufélag: Frjáls fjölmiðlun ehf. Stjórnarformaður: Sigurður G. Guðjónsson
Framkvæmdastjóri: Karl Garðarsson Ritstjóri: Lilja Katrín Gunnarsdóttir
Prentun: Ísafoldarprent Dreifing: Árvakur
Suðurlandsbraut 14
2. hæð
FRÉTTASKOT
512 7070
ABENDING@DV.IS
Spurning vikunnar Hvað finnst þér vanta á Íslandi?
Hættulegur biðtími
Inga Sæland, formaður Flokks
fólksins, fór mikinn í umræðu
um stefnuræðu
forsætisráð­
herra. Með­
al þess sem
Inga vakti
máls á var lé­
leg heilbrigðis­
þjónusta, en hún lenti í því á
dögunum að bíða í 32 mín­
útur eftir sjúkrabíl uppi í
Grafarholti. „Ef hann hefði
verið tæpur hefði hann verið
löngu dauður,“ sagði Inga um
þann sem reiddi sig á svifa­
seina sjúkrabílinn. Inga lét
til sín taka þegar sjúkrabíla­
mál á landsbyggðinni voru í
ólestri og nú er komið að höf­
uðborginni. Það er spurning
hvort hún nái með rökfestu að
ná sínu fram eða hvort þurfi
að skrúfa frá tárakirtlunum.
Barnalegur Haraldur
Landssamband lögreglu­
manna (LL) hefur lýst yfir
mikilli óánægju með embætti
Ríkislögreglustjóra og fagnað
ákvörðun dómsmálaráðuneyt­
is um alhliða stjórnsýsluúttekt
á embættið. Embætti Ríkis­
lögreglustjóra hefur ítrekað
verið gagnrýnt fyrir hin ýmsu
mál. Bílamiðstöðina, fatamál,
sérsveitina sem og ráðningar.
Má finna fjölda álita umboðs­
manns Alþing­
is um stöðu­
veitingar innan
embættisins
þar sem um­
boðsmaður
kemst ítrekað
að því að ekki hafi verið farið
eftir lögum. Ríkislögreglustjóri
er samt gáttaður á yfirlýsingu
LL. Enginn í LL hafi haft sam­
band við ríkislögreglustjóra
með kvartanir. Þetta svar ríkis­
lögreglustjóra verður að telj­
ast grátbroslegt í ljósi sögunn­
ar. Jafnframt bætti hann við
að réttast væri að stjórnsýslu­
úttektin yrði framkvæmd um
lögreglumál landsins eins og
þau leggja sig. Þetta er ákaf­
lega fullorðin leið til að mæta
gagnrýni; að þykjast ekkert
vita og benda bara á aðra.
„Við“ og „þau“
Þ
egar ég var að alast upp í
Breiðholtinu þá var það
kallað gettó. Þar voru vill­
ingarnir. Nú held ég reynd­
ar að Breiðholtið hafi ekki verið
verri staður en nokkur annar, en
það var staðreynd í mínu uppeldi
að þá skiptust krakkahópar í „við“
og „þau“. „Við“ stóðum okkur
ágætlega í skóla, virtum útivistar­
tímann (svona næstum því alltaf)
og komum frá góðum heimilum.
„Þau“ byrjuðu ung að drekka,
jafnvel áður en aldurinn náði
tveggja stafa tölu, reyktu í öllum
frímínútum, mættu ekki í skóm
í skólann og komu frá brotnum
heimilum.
„Þau“ voru krakkarnir sem
leiddust út í harðari neyslu, flosn­
uðu upp úr skóla og leituðu í
slæman félagsskap. „Við“ fetuð­
um áfram skólabrautina, fengum
okkur vinnu, djömmuðum bara
um helgar og eyddum peningun­
um okkar í vitleysu sem hafði ekki
lífshættuleg áhrif á heilsuna. „Við“
vildum ekki vera eins og „þau“.
Í dag eru hins vegar engin „við“
og „þau“. Í dag eru „næstum því
allir“ og „nokkrir hinir“. Það er
kjarninn í vandanum sem steðj­
ar nú að ungmennum er varðar
neyslu á vímuefnum. Það virð­
ast nánast allir prófa, aðgengi
að vímuefnum hefur aldrei ver­
ið betra og alltof mörg ungmenni
hafa týnt lífinu í klær fíkniefna­
djöfulsins. Sá djöfull spyr ekki um
stöðu. „Næstum því allir“ koma
frá alls konar heimilum, úr alls
konar aðstæðum, eiga alls kon­
ar fjölskyldu, stunda íþróttir, eða
ekki, eru í vinnu, eða ekki.
Eitthvað hafa verið skiptar
skoðanir í vikunni um hvernig
best sé að haga forvarnarstarfi.
Hvernig sé best að tala við ung­
linga um þessi alvarlegu mál.
Sumir segja að unglingar þurfi
alls ekki að heyra reynslusög­
ur fíkla. Aðrir segja að það megi
alls ekki segja þeim hvernig skað­
legustu efnin líta út. Svo eru það
þeir sem segja að forvarnir eigi að
snúast um að láta börnum líða vel
og styrkja þau. Ekki koma þeim úr
jafnvægi. Ekki sjokkera.
Ég man þegar ég var að alast
upp að þá var svaka spennandi
að redda sér símanúmeri hjá
landasala, smella einum glænýj­
um hálsbrjóstsykri í hann til að
hressa drykkinn við og hanga úti
í sjoppu á hálfgerðu ímyndunar­
fylleríi. Hins vegar hætti ég snar­
lega við að panta landann eftir­
sóknarverða þegar að ég heyrði
flökkusögu af fólki í Vestmanna­
eyjum sem hafði drukkið tréspíra,
sem það hélt að væri landi, og
orðið blint. Mig langaði alls ekki
að vera blind. Því sagði ég nei takk
við landanum. Þessi saga hafði
samt auðvitað ekki sömu áhrif á
alla og það var alltaf brjálað að
gera hjá Nonna landasala. Sagan
virkaði á mig, en ekki aðra.
Það veldur mér áhyggjum að
við séum ekki enn búin að læra
það, sérstaklega þegar kemur að
skólakerfinu, að það virkar ekki
það sama fyrir alla. Má forvarnar­
starf ekki bara vera fjölbreytt?
Stendur eitthvað í vegi fyrir því að
við prófum gjörsamlega allt áður
en annað ungmenni týnir lífinu?
Það er nokkuð ljóst að við erum
að renna út á tíma. Ef við gríp­
um ekki allhressilega í taumana,
hvort sem það er sjokkerandi eða
krúttlegt pepp, þá breytast þess­
ir „næstum því allir“ einfaldlega
í „allir“. n
„Betra veður, betri stefnu stjórnvalda í urðunar-
málum og fleiri íslenska YouTube-ara.“
Stefán Atli Rúnarsson háskólanemi
„Póstþjónustu.“
Anna Kristín Magnúsdóttir
kaupsýslukona
„Háhraða lestakerfi kringum landið með stoppum
á helstu stöðum. Myndi stórbæta túrismann og
minnka álag á vegakerfið.“
Garðar Gunnlaugsson
knattspyrnukappi
„Mér finnst sárvanta Uber eða svipaða þjónustu á
Íslandi. Það er ekkert á milli 500 króna strætós og
5.000 króna leigubíls, sem er glatað.“
Atli Óskar Fjalarsson leikari
Leiðari
Lilja Katrín Gunnarsdóttir
lilja@dv.is
Gaman saman Gleðin skín hér úr hverju
andliti og allir eru með.
MYND: EYÞÓR ÁRNASON