Morgunblaðið - 27.09.2019, Qupperneq 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2019
✝ HaraldurReynisson
fæddist 1. desem-
ber 1966 í Reykja-
vík. Hann lést 15.
september 2019.
Foreldrar hans
eru hjónin Reynir
Haraldsson, f. 3.
júní 1942, og Jóna
Gunnlaugsdóttir,
f. 9. janúar 1935.
Systkini Haraldar
eru Hjördís, f. 6. febrúar 1960,
Linda Björk, f. 19. nóvember
1961, gift Brynjari Björnssyni,
og Gunnlaugur, f. 1. desember
1966, giftur Erlu Björk
Hauksdóttur.
Hinn 31. ágúst 1991 giftist
Haraldur eftirlifandi eigin-
konu sinni Steinunni Margréti
Sigurbjörnsdóttur, f. 28. nóv-
ember 1966. Foreldrar hennar
eru hjónin Sigurbjörn Sigurðs-
son, f. 30. júní 1941, og Mel-
korka Benediktsdóttir, f. 9.
júlí 1945. Systkini Steinunnar
afar afkastamikill tónlist-
armaður, gaf m.a. út níu sóló-
plötur og kom sú fyrsta út
árið 1993. Hann fór í fjöl-
margar tónleikaferðir og tók
tvisvar þátt í undankeppni
Evrópskra sjónvarpsstöðva. Í
fyrra skiptið árið 2011 og aft-
ur árið 2013.
Halli starfaði við gítar-
kennslu um tíma og árið 2008
hóf hann að kenna tónmennt
í Ölduselsskóla. Eftir að hafa
kynnst kennarastarfinu í
Ölduselsskóla hóf Halli nám í
Háskóla Íslands og útskrif-
aðist með B.Ed-gráðu í
grunnskólakennslu frá HÍ ár-
ið 2012 og lauk meistara-
gráðu og hlaut kennslurétt-
indi árið 2015. Halli starfaði í
Ölduselsskóla til dánardags.
Halli og Steina hófu bú-
skap árið 1988 á Rauðarár-
stíg 7 og árið 1991 festu þau
kaup á sinni fyrstu íbúð í
Breiðholtinu. Árið 1998 fluttu
þau til Danmerkur og bjuggu
þar í 4 ár. Frá árinu 2002,
þegar þau fluttu aftur til Ís-
lands, hafa þau búið í Selja-
hverfi.
Útför Haraldar fer fram
frá Seljakirkju í dag, 27.
september 2019, klukkan 15.
eru Sigurborg
Hrönn, f. 15. apríl
1970, gift Sveini
Sigurðssyni og
Sigurður, f. 29.
maí 1976.
Synir þeirra
eru Steinar, f. 19.
febrúar 1994, í
sambúð með Írisi
Einarsdóttur,
Reynir, f. 22. júlí
1995, kærasta
hans er Alda Þyri Þórarins-
dóttir, og Sölvi, f. 11. desem-
ber 2005.
Halli ólst upp í Breiðholt-
inu og gekk í Breiðholtsskóla
alla sína grunnskólagöngu.
Hann reyndi fyrir sér við ým-
is störf og nám að
grunnskólanámi loknu. Má
þar m.a. nefna grunnnám í
trésmíði, nám og störf við
framreiðslu og fleira.
Frá árinu 1991 starfaði
Halli í nokkur ár nær ein-
göngu við tónlist. Hann var
Það sem ég mun sakna hans
pabba. Það sem hann kenndi
okkur bræðrum og það sem hann
skildi eftir sig er svo mikið. Ég
veit að allir sem þekktu hann
munu sakna hans því hann var
góður og yndislegur maður.
Við pabbi vorum oft bara tveir
saman í sveitinni og fórum í
margar fjórhjólaferðir og veiði-
ferðir saman. Stundum bara við
tveir og stundum með öðrum
eins og til dæmis Jóa í Gröf.
Pabbi elskaði að fara á fjórhjól-
inu fram á heiði með veiðistöng
og nesti.
Pabbi minn var ljóðskáld,
kennari og tónlistarmaður. Í
sumar þegar ég og pabbi vorum
tveir fyrir vestan spurði hann
mig: „Sölvi, þegar þú hlustar á
lög, hlustar þú þá meira á lagið
eða textann?“ „Tjaaaa, lagið,“
svaraði ég. Hann var hins vegar
ekki sammála og sagðist alltaf
hlusta meira á textann. Það var
vegna þess að pabbi skrifaði
texta og ljóð á hverjum degi og
sagði að maður ætti að hlusta á
textann í lögum. Svo þegar mað-
ur hlustar á textana hans skilur
maður hvað hann meinar með
því.
Ég vildi óska að ég gæti kvatt
hann, knúsað hann og spjallað
einu sinni enn við hann. Ég ætla
að enda á einni setningu í lagi hjá
pabba sem ég held mikið upp á:
Ég vildi að ég hefði séð hann sem á
endanum brást,
við köllum það hamingju við köllum
það ást.
Hvíldu í friði, elsku besti
pabbi.
Þinn
Sölvi.
Elsku Halli minn, orðin mín
eru máttlaus og innantóm á þess-
ari stundu.
Þú skilur eftir þig svo stórt
skarð í lífinu og það er svo óraun-
verulegt að þú sért farinn frá
okkur.
Þvílík gullnáma sem það var
að fá ykkur öll í kaupbæti með
Steinari mínum. Allt frá fyrsta
degi vorum ég og þú miklir og
góðir vinir, sem mun alltaf vera
mér kært.
Eins og allir sem þekktu þig
vita varstu einstaklega góður
maður sem var alltaf til í að
hjálpa, sama hvert verkefnið var.
Ég vildi óska þess að við hefð-
um getað átt fleiri ár saman. Það
sem eftir situr er mikið þakklæti
fyrir allar stundirnar, minning-
arnar og hláturinn, allar sögurn-
ar sem þú áttir til að segja mér
oftar en einu sinni og fyrir strák-
ana þína og Steinu sem eru mér
svo dýrmæt.
Ég skal lofa þér að sjá til þess
að lillan okkar og þau sem seinna
koma munu vita hvað Halli afi
var einstakur, skemmtilegur og
góður maður og tónlistin þín mun
fá að hljóma á heimili okkar um
ókomin ár.
Góða ferð.
Þín
Íris.
Við kveðjum hann Halla „litla
bróður“ minn í dag. Ótímabært
en gerðist. Hvar man ég þig
fyrst? Var það hoppandi á bleyj-
unni við tóna Svens Ingvars? Var
það að finna leiðir til að opna
barnalæsinguna á útihurðinni?
Stóll og kústur, einfalt. Grátandi
á gæsluvellinum svo heyrðist
heim þar til „stóra litla systir“
kom til bjargar?
Og svo talandi, hlæjandi, tal-
andi, hlæjandi, talandi …
Svo eltist þú, fannst þig í tón-
listinni, fannst Steinu Möggu og
lífsbrautin eins og hún var þá
blasti við. Stofna fjölskyldu, eign-
ast börn, koma sér upp húsnæði
og finna sér viðurværi. En í þér
bjó neisti, órói og sköpunarkraft-
ur svo sterkur að erfitt var að
finna honum útrás. Og í kollinum
voru alltaf fleiri hugmyndir fleiri
lög, fleira sem hægt var að gera,
skoða, rannsaka, vinna, fram-
kvæma, skapa og og og. En svo
var allt búið. Þú ert farinn.
Hvíl í friði, elsku bróðir.
Linda Björk Ólafsdóttir.
„Gulli, Halli bróðir þinn er dá-
inn“ eru orð sem eiga seint eftir
að gleymast, ef þá nokkurn tím-
ann. Þessir dagar frá því að þessi
orð voru sögð eru búnir að vera
svo erfiðir því söknuður og enda-
lausar minningar flæða um huga
minn. Barnæskan er lituð af góð-
um minningum um þig enda
varla hægt annað, við vorum allt-
af saman í öllu sem við gerðum.
Þetta voru góðir tímar og dýr-
mætir í minningunni. Uppá-
tækjasamir, ofvirkir, samtaka og
kraftmiklir strákar sem litu
meira að segja alveg eins út er
blanda sem fær alla foreldra til
að verða þreytta, og þannig var
það örugglega heima líka. En
svona vorum við, alltaf á fullu að
leika okkur í fótbolta eða bara
hverju sem var. Svona liðu árin
þar til að þú fórst í sveit í þrjú til
fjögur sumur á unglingsárum.
Það átti vel við þig, því þú varst
algjör sveitastrákur alla tíð og
kunnir best við þig í sveitinni
vestur í dölum. En þú varst líka
Breiðhyltingur og kallaðir Breið-
holtið sveitina þína, samdir meira
að segja lag og texta sem heitir
„Sveitin mín heitir Breiðholt“ og
gafst út á disk. Á þessum árum
hittirðu líka hana Steinu þína
sem átti eftir að fylgja þér allar
götur síðar meir. En þú prófaðir
margt annað á þessum árum,
tókst grunnnámið í trésmíði,
vannst á veitingastöðum, við
múrverk og hjá Sól hf. þar sem
þú lentir í vinnuslysi sem átti eft-
ir að marka líf þitt alla tíð eftir
það, bæði vegna slyssins sem þú
varðst fyrir á fætinum og ekki
síst vegna þess að þá fórstu að
fikta við gítarinn. Með gifsið á
fætinum fékkst þú mömmu til að
sýna þér nokkra gítarhljóma og
eftir það varð ekki aftur snúið.
Þarna varst þú byrjaður að
semja ljóð og texta og ég held að
fyrsta lagið hafi komið eftir að þú
gast spilað þrjá hljóma á gítar-
inn. Eftir þetta fyrsta lag komu
lögin og textarnir á færibandi frá
þér. Það er eins og það hafi opn-
ast einhverjar flóðgáttir hjá þér
varðandi tónlistina og textagerð-
ina.
Þú varst mikill fjölskyldumað-
ur, þú varst svo stoltur af strák-
unum þínum og Steinu. Það er
búið að vera svo gaman að fylgj-
ast með þeim alla tíð í gegnum
lífið. Yndislegir drengir hver á
sinn hátt, samrýndir og góðir
drengir. Fótboltinn er búinn að
vera fyrirferðarmikill á ykkar
heimili enda allir ÍR-ingar og að
sjálfsögðu Man. Utd.-menn. Þú
tókst mikinn þátt í áhugamálum
þeirra alla tíð og varst virkur inn-
an ÍR bæði á árum áður og síðar í
gegnum strákana þína.
Lífið hefur ekki alltaf verið
dans á rósum hjá þér, Halli minn,
og ég veit að þú varst búinn að
eiga svo erfitt oft á tíðum. Þó svo
að umbúðirnar séu sléttar og fín-
ar er innihaldið kannski brotið og
í sárum. Þú fékkst þínar byrðar
sem reyndust þér of þungar,
elsku bróðir minn.
Halli, það er svo sárt að þurfa
að kveðja þig en minningar um
þig sem tvíburabróður, sveita-
strák, tónlistarmann, kennara,
fjölskylduföður og hjarthlýja
manninn sem mátti ekkert aumt
sjá, munu lifa með okkur hinum.
Tónlistin þín mun hljóma áfram
með okkur um ókomna framtíð.
Hvíldu í friði.
Gunnlaugur (Gulli) bróðir.
Hann Halli bróðir var einstak-
ur. Ég held að hann hafi verið
flestum kær sem honum kynnt-
ust.
Ég var sex ára og Linda systir
fimm ára þegar tvíburarnir Halli
og Gulli fæddust og það var nú
meira fjörið á heimilinu þegar
þeir stækkuðu. Það var mikið
hlegið, púkast og minningarnar
eru svo margar og góðar. Æskan
var skemmtileg með þá á heim-
ilinu. Við ólumst upp á ástríku
heimili og það var nánast aldrei
lognmolla í kringum strákana.
Þeir voru svo líkir að vinir og
ættingjar áttu erfitt með að
þekkja þá í sundur. Eins og þeg-
ar Ranka frænka var að passa
okkur og það þurfti að baða
drengina og þá var annar bað-
aður tvisvar og þótti þeim það
mjög fyndið. Vinir komu og
spurðu um annan hvorn þeirra
með nafni og ef hann var ekki
heima þá var sagt: „Er hinn tví-
burinn heima?“ Þeir voru mjög
nánir og æskan leið í fótbolta og
öðrum leikjum.
Halli átti gott með að koma
orðum í ljóð og var þá oft það
sem honum var hugstæðast
hverju sinni sem hann orti um.
Hann átti líka mjög auðvelt með
að búa til falleg lög utan um text-
ana sína. Eftir Halla liggja fjöl-
mörg lög sem munu hljóma
áfram um ókomna tíð.
Hann kynnist Steinu sinni
ungur og seinna urðu þau hjón.
Hann elskaði Steinu mjög mikið
og sagði stundum „sjáðu hvað
hún er falleg“ eða „hún er alveg
einstök, það er engin eins og
hún“. Þau Halli og Steina eign-
uðust þrjá drengi; Steinar, Reyni
og Sölva. Halli var svo stoltur af
drengjunum sínum og var þeim
góður faðir. Hann hafði svo gam-
an af því hvað þeir voru ólíkir
drengirnir hans og hvað þeir eru
vel gerðir þessi drengir. Halli
brosti sínu stóra brosi og augun
ljómuðu þegar hann talaði um
fjölskylduna sína og ekki síst
hvað hann hlakkaði til að verða
afi sem var mjög stutt í að hann
yrði. Hann elskaði sveitina í Lax-
árdal og þau Steina byggðu þar
sumarhús fyrir fjölskylduna sína.
Halli átti ekki erfitt með að hrósa
fólki og hvetja það áfram. Hann
kláraði kennaranám og varð tón-
listarkennari í Ölduselsskóla.
Halla þótti gaman að vinna með
börnunum og hann ljómaði þegar
hann var að tala um verkefni sem
hann var að vinna með þeim.
Honum þótti þau vera svo dugleg
og frábær. Hann hafði svo gaman
af fólki sem varð á vegi hans og
hann var fljótur að kynnast því
og eignast vini.
Hann var skemmtilegur sögu-
maður, með ótrúlegt ljóðaminni
og sögustundirnar eru margar og
góðar. Hann var svo góður mað-
ur hann Halli, stór sál og gaf svo
mikið af sér. Ég á honum svo
margt að þakka, því Halli var svo
góður bróðir. Kæra fjölskylda,
Steina, Steinar, Reynir, Sölvi, Ír-
is og Alda, mamma og pabbi,
Linda og Gulli og fjölskyldur,
það er erfitt að skrifa þetta og
kveðja hann Halla okkar, en lífið
er eins og konfektkassi, sagði
einhver og molarnir eru misgóð-
ir.
Hjördís systir.
Elsku Halli.
Þegar þú kynntist yndislegu
systur minni fyrir rúmum 30 ár-
um varðst þú stór partur af fjöl-
skyldunni og áttir að vera það um
ókomna tíð en nú er stórt skarð
komið í hópinn okkar.
Þau eru ófá listaverkin sem þú
skilur eftir hjá okkur en það fal-
legasta og besta eru duglegu
strákarnir ykkar sem þú varst
svo óendanlega montinn af.
Það er erfiðara en orð fá lýst
að kveðja þig.
Ég bið Guð að gefa þér ljós og
frið.
Þessi meðalvegur
sem við leitum öll að,
er svo grýttur og tregur,
erfitt að komast að.
Á meðan við leitum
finnum við margt,
hvað lífið er fallegt
en líka svo hart.
Með bænum til Guðs
við náum oft hátt,
getum þá brosað
og tekið sorgina í sátt.
Elsku Steina Magga, Steinar,
Reynir, Sölvi, Íris, Alda og fjöl-
skylda, þið eigið hug minn allan
og ég mun gera allt sem ég get til
að vera til staðar.
Elska ykkur.
Sigurborg (Bogga).
Halli Reynis, frændi minn, er
fallinn frá, langt um aldur fram;
Reynir, faðir Halla, og ég erum
systkinabörn. Við Halli vorum
báðir í sveit á Erpsstöðum hjá
þeim sæmdarhjónum Gunnhildi
Ágústsdóttur og Hólmari Páls-
syni, ég búinn að vera nokkur
sumur á undan en var alltaf við-
loðandi sveitina, kom um páska
og fór í smalamennsku á haustin.
Eina páskana böðuðum við allt fé
inni í fjárhúsi. Halli hló mikið að
mér fyrir göslaganginn því að ég
fór stundum á bólakaf með kind-
unum.
Vinskapur okkar var góður.
Við fórum mikið í veiði í Ljár-
skógavötn og Haukadalsvatn.
Halli var lunkinn veiðimaður.
Hann var svo lifandi og skemmti-
legur persónuleiki og sá oft
spaugilegu hliðarnar á fólki.
Hann var einnig góður íþrótta-
maður, sérstaklega í knatt-
spyrnu og golfi. Þegar hann slas-
aðist á fæti var hann heima lengi
og tók ástfóstri við gítarinn. Eitt
sinn spilaði hann hjá mér á veit-
ingastað á Seltjarnarnesi. Kom
þá gestur frá krá uppi á Höfða og
skildi ekkert í því að sami maður
væri að spila á tveimur stöðum.
Þá var Gulli, tvíburabróðir Halla,
að spila sama kvöld.
Ég var stoltur af Halla og hvað
hann var duglegur að koma sér
upp bústað vestur í Dölum, búinn
að mennta sig í tónlist og orðinn
kennari. Allt sem hann tók sér
fyrir hendur gerði hann vel.
Síðast hitti ég hann á tónleik-
um í Bæjarbíói í Hafnarfirði.
Hann hafði þroskast svo vel sem
tónlistarmaður og átti auðvelt
með að segja sögur af tilurð lag-
anna. Við systkinin fórum öll á
þessa frábæru tónleika. Alltaf
þegar við Halli hittumst tókum
við hvor utan um annan. Halli var
stoltur af sínu fólki og þótti mjög
vænt um Dalina.
Ég vil fyrir hönd aldraðrar
móður minnar og systkina þakka
Haraldi Reynissyni fyrir sam-
fylgdina. Við vottum Steinunni
og stórfjölskyldunni okkar inni-
legustu samúð. Hvíl í friði vinur.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Ásgeir Sævar Víglundsson.
Hann Halli frændi er farinn.
Ófá tárin hafa fallið síðustu vik-
una og þau síðustu hafa enn ekki
fallið. Halli skilur eftir sig stórt
skarð í fjölskyldunni sem við
þurfum að vera dugleg að fylla
upp í með minningum um hann.
Þetta er enn svo óraunverulegt
og það er skrítið að hugsa til þess
að ég sé búin að fara á síðustu
tónleikana með honum, heyra
hann segja síðustu söguna sína
eða sjá hann í koma í síðasta
skiptið niður til afa eins og vind-
sveipur að fá sér kaffi og spjalla.
Halli var mér alltaf kær og fjöl-
skylda hans á sérstakan sess í
hjarta mínu, enda passaði ég alla
strákana hans á mínum yngri ár-
um og var fyrsta vinnan mín þeg-
ar ég var níu ára að passa Steinar
og Reyni yfir sumarið ’96. Ég
minnist þess sumars með mikilli
hlýju og gleði, en Halli og Steina
tóku mig með í ferðalag til Ak-
ureyrar og í sveitina á Vígholts-
stöðum og naut ég þess að
ferðast með þeim og strákunum.
Þegar Sölvi fæddist tók ég við að
passa hann og aftur varð ég smá
heimalningur hjá þeim. Hann
Halli var alltaf svo stoltur og
montinn af strákunum sínum,
enda heilsteyptir og vel mótaðir
strákar allir þrír, þeir voru allt
sem hann óskaði sér. Heimili
Haraldur
Reynisson
Ásæra móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
KRISTÍN GUÐJÓNSDÓTTIR,
Gógó,
fyrrverandi húsfreyja Alheimi,
Flatey á Breiðafirði,
er lést á hjúkrunarheimilinu Seljahlíð
fimmtudaginn 19. september verður jarðsungin frá
Laugarneskirkju föstudaginn 27. september klukkan 13.
Erla Sigurbergsdóttir Haukur Már Haraldsson
Margrét S. Sigurbergsdóttir Þór G.V. Ólafsson
Guðjón Sigurbergsson
ömmu-, langömmu- og langalangömmubörn
Eiginmaður minn, faðir okkar, tendafaðir, afi
og langafi,
JÚLÍUS PÉTUR BERGSSON
fiskmatsmaður,
Stórholti 9, Akureyri,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri sunnudaginn
22. september. Útförin fer fram frá
Akureyrarkirkju föstudaginn 11. október klukkan 13.30.
Anna Jónína Þorsteinsdóttir
Þorsteinn, Viðar, Jóhann Bjarni, Árni, Margrét, Rúna
Björk, Erla Hrönn Júlíusarbörn,
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Þökkum innilega samúð og hlýhug við
andlát og útför
HLYNS JÓNASSONAR,
Tjarnartúni 13,
Akureyri.
Aðstandendur