Morgunblaðið - 27.09.2019, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2019
hans og Steinu hefur alltaf verið
manni opið og alltaf tekið svo hlý-
lega á móti manni þó að heim-
sóknunum hafi fækkað síðustu
ár. Samverustundirnar hjá fjöl-
skyldunni hafa verið margar síð-
ustu daga og margar minningar
um Halla hafa verið rifjaðar upp
og höfum við bæði grátið og hleg-
ið saman yfir þeim. Mikið hefur
verið hlustað á tónlistina hans
Halla og hefur það veitt manni
hlýju í gegnum þessa erfiðu
daga. En nú er komin ró hjá hon-
um elsku Halla okkar. Þín er svo
sárt saknað, elsku Halli frændi.
Elsku Steina, Steinar, Reynir,
Sölvi, Íris og Alda, amma og afi,
mamma, Linda og Gulli og bara
öll fjölskyldan okkar, það er búið
að vera erfitt að kveðja elsku
Halla okkar en ástin og hlýjan
sem kemur frá samveru okkar
hjálpar okkur í gegnum sorgina.
Ég elska ykkur öll.
Kristrún frænka.
Elsku hjartans Halli frændi.
Með sorg í hjarta kveðjum við
þig, elsku strákurinn okkar.
Við erum þakklátar fyrir að
hafa fengið að vera partur af þínu
lífi.
Takk fyrir hláturinn, gleðina
og samfylgdina gegnum lífið.
Megi algóður Guð þína sálu nú
geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Sigríður Hörn Lárusdóttir)
Steinu Möggu, Steinari,
Reyni, Sölva og tengdadætrum,
mömmu þinni og pabba, Gulla,
Hjördísi, Lindu og fjölskyldum,
sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Við elskum þig.
Þínar frænkur,
Halla, Helga, Erla,
Sigrún og Stella.
Ég gleymi aldrei þegar við
hittumst fyrst Halli. Það var á
Rauðarárstíg 7, ég var að fara að
hitta nýja kærastann hennar
Steinu systur. Ég gekk upp stig-
ann en þú varst á leið niður. Þú
heilsaðir mér vingjarnlega. Ég
hélt áfram upp á næstu hæð og
þar mætti ég þér aftur og aftur
kastaðir þú á mig vinalegri
kveðju. Ég stóð ringlaður eftir,
en áttaði mig síðar á því að þetta
var bara hann Gulli bróðir þinn.
Má ég nokkuð þvo bílinn þinn?
Ætli þetta hafi ekki verið með
fyrstu samtölum okkar heima á
Vígholtsstöðum. Það var auðsótt
mál að fá að þvo bílinn þinn.
Þú tókst mér svo vel frá fyrstu
kynnum, Halli minn, og vinátta
okkar hefur verið traust og trú
alla tíð og fundir okkar verið
margir þar sem við deildum dag-
legum raunum okkar, jákvæðum
sem neikvæðum. Við hittumst í
sumarhúsinu ykkar Steinu
helgina sem þú féllst frá og átt-
um innilegt og gott samtal. Það
var gott. Þú varst svo einstakur
maður, Halli, og þú átt þátt í svo
mörgum fallegum púslum í mínu
lífi og ég get nefnt svo margt. Ég
á svo yndislega minningu þegar
þú varst að taka upp fyrsta disk-
inn þinn, Undir hömrunum háu.
Þú lofaðir mér að vera með þér
og fylgjast með öllu ferlinu, þeg-
ar lögin voru tekin upp í stúd-
íóinu og þegar þú fórst upp í
Borgarfjörð að taka myndina
framan á diskinn. Þú varst vinur
minn og bróðir, og þannig hefur
það alltaf verið. Ég er svo þakk-
látur fyrir að hafa fengið húsa-
skjól hjá þér og Steinu í Mar-
íubakka og Jörfabakka þegar ég
var í framhaldsskóla. Eftir að ég
fékk bílpróf keyrði ég þig stund-
um út á land þegar þú varst að
spila og ég var í miðasölunni. Þú
brostir og talaðir oft um það hvað
það væri fínt að hafa mig í miða-
sölunni því þá fengir þú pen-
ingana slétta og rétt flokkaða.
Við töluðum oft um söguna þegar
við vorum á leiðinni vestur einn
veturinn og ég gekk á undan í
blindbyl til að finna stikurnar og
við fengum gistingu á sveitabæ.
Og það þurfti endilega að vera
eini sveitabærinn þar sem ekki
var neitt sjónvarp. En við spil-
uðum og töluðum fram á nótt og
komumst í sveitina okkar daginn
eftir. Við fórum stundum saman
að veiða en það var alltof sjaldan.
Takk fyrir alla hjálpsemina þeg-
ar ég þurfti einhvern til að hjálpa
mér við að leggja parket, flísar
eða eitthvað í þá áttina. Og síðast
en ekki síst langar mig að þakka
þér sértaklega fyrir ástina sem
þú sýndir strákunum mínum alla
tíð. Hvað við erum þakklátir fyrir
bátsferðirnar og fyrir örlætið þitt
varðandi fjórhjólin þín. Þau hafa
veitt okkur mikla gleði í gegnum
árin. Helgina 13-15. september
síðastliðinn fór ég vestur með
strákana mína eins og svo oft áð-
ur. Þú fórst líka vestur. Þú varst
að fara að hjálpa Jóa og fjöl-
skyldu í Gröf við að smala. Sam-
band ykkar Jóa og fjölskyldu var
einstakt og fallegt og þú varst að
koma vestur til þess að hjálpa
þeim við að smala fénu heim. Ég
fékk mér göngutúr til þín þessa
helgi og við spjölluðum saman vel
og lengi eins og við gerðum svo
oft í sveitinni þegar við hittumst.
Þegar ég skrifa þetta er ég í
raun ekki enn búinn að átta mig á
því að þú sért farinn frá okkur,
Halli minn, en minningarnar um
þig eru fallegar og þær hafa
heldur betur verið sagðar síðustu
daga og munu verða sagðar um
ókomna daga og ár og tónlistin
þín og textar munu hljóma
áfram. Takk fyrir að hafa verið
svona góður við fólkið þitt, strák-
ana mína og foreldra mína alla
tíð.
Ást og friður.
Sigurður mágur.
Meira: mbl.is/minningar
Lyngið er fallið
að laufi
holtin regnvot
og hljóð
kvöldskin á efsta
klifi.
(Snorri Hjartarson)
Í apríl 1988 kom Steina Magga
æskuvinkona mín í heimsókn,
með glampa í augum, sagðist hitt
Halla Reynis og nú væri alvara á
ferðum. Við höfðum kynnst hon-
um löngu fyrr vestur í Dölum á
unglingsárum okkar og reyndar
vorum við öll saman á fæðing-
ardeildinni í desember 1966. Ég
var ekki sannfærð um að Halli
væri nógu góður fyrir Steinu
Möggu en ég hafði vitaskuld
rangt fyrir mér. Þegar ég kynnt-
ist honum betur komu í ljós mikl-
ir mannkostir, hæfileikar, hlýja
og húmor. Halli sagði allt sem
hann meinti og meinti allt sem
hann sagði. Þó gat hann skreytt
frásagnirnar eins kom í ljós þeg-
ar ég tók við hann blaðaviðtal í
den, og hann sagðist hafa veitt 18
punda lax. Þegar viðtalið birtist
spurði hann mig hvort ég hefði
virkilega trúað þessu og við hlóg-
um mikið. Ég hafði auðvitað ekki
hundsvit á eðlilegri stærð laxa.
Halli átti auðvelt með að kynn-
ast fólki og eignast vini. Ég held
að hann hafi ekki gert sér grein
fyrir hversu marga hann snerti á
lífsleiðinni og hversu mikið hann
gaf af sér. Meistararitgerðin
hans um Vesturfarana varð mér
mikill innblástur þegar ég skrif-
aði mína ritgerð.
Tónlistin hans var ómetanleg,
gítarsnilld hans einstök og eftir
hann liggja á annað hundrað lög.
Ég verð að minnast á „Halla-
kvöldin“ sem ég hef haldið
heima, oftast ein með tónlistina
hans í botni og hef sungið hástöf-
um með (og ég sem aldrei syng).
Nú hefur Halli slegið síðasta
tóninn, en ég mun ávallt sjá hann
fyrir mér með gítarinn, léttan á
fæti með bros á vör. Ég kveð
hann með þakklæti og virðingu
fyrir allt sem hann var.
Elsku Steina Magga, Steinar,
Reynir, Sölvi og fjölskylda, ykk-
ar er sorgin sárust en það er gott
að eiga góðar minningar og þær
lifa áfram. Við Gylfi sendum inni-
legar samúðarkveðjur.
Guðrún Vala Elísdóttir.
Okkur vinkonunum brá mjög
við er við fréttum að Halli Reynis
æskuvinur okkar væri látinn. Við
kynntumst honum í gegnum
Steina æskufélaga hans er Sessa
byrjaði með Steina í kringum
1982. Við kynntumst Halla mjög
vel því Halli og Steini voru alltaf
saman á þessum árum og við vin-
konurnar eyddum miklum tíma
með þeim. Ýmislegt var brallað:
rúntað á Coltinum hans Steina út
um allan bæ og niður á plan. Í
þessum ferðum spiluðum við
músík af kassettum, hlýddum
mikið á t.d. Bubba Morthens,
Simply Red, UB40, Phil Collins,
Bowie og iðulega sungum við há-
stöfum með í bílnum og var glatt
á hjalla.
Við fórum í margar útilegur
með Halla, t.d. í Þórsmörk,
Húsafell og á Þingvelli. Oft talaði
Halli um Dalina, sem hann hafði
tekið ástfóstri við. Hann hafði
farið á sveitaböll þar, átti þar
rætur og smíðaði sér síðar fallegt
sumarhús þar. Við eyddum
mörgum stundum saman heima
hjá einhverju okkar og var mörg-
um notalegum og ógleymanleg-
um kvöldstundum eytt í að hlusta
á tónlist og spila á gítar sem
Kristín hafði eignast og Halli var
hugfanginn af.
Við skemmtum okkur saman á
gamlárskvöld mörg ár í röð.
Stundum fórum við í bíó, horfð-
um á hryllingsmyndir heima hjá
Halla eða einhverri í vinkvenna-
hópnum. Síðan var rætt um
myndirnar á eftir. Halli var
ómissandi í félagsskapinn okkar.
Þegar Sessa og Steini hættu
saman á föstu, þá hélt samt vin-
áttan við Halla áfram í mörg ár á
eftir, og hann kom í hittinga,
partí og veislur alveg þar til flest-
ar okkar voru komnar í sambúð
og með ung börn, en fljótlega upp
úr því kynntist hann Steinu sinni
og þá fór samband okkar við
hann að minnka, eins og gengur
og gerist í lífinu.
Halli var einstakur. Hann var
alltaf glaðbeittur, frjór og hug-
myndaríkur. Á þessum tíma var
hann ekki byrjaður í tónlist, en
hafði augljóslega mikinn áhuga
og þessi hópur gerði einmitt mik-
ið af því að hlusta á alls konar
tónlist. Halli var mjög skapandi
persóna, og hafði hlýja góða og
heilandi návist. Það var aldrei
neitt vesen kringum hann, og
hann var einstakur vinur okkar
allra. Hann talaði oft mikið um
áhugamál sín, hafði skoðanir á
öllu en alltaf á jákvæðan hátt, al-
veg sama hvað, þá heyrðum við
hann aldrei hallmæla neinum eða
tala illa um neinn. Það var gaman
að vera í kringum Halla og alltaf
var verið að gera eitthvað áhuga-
vert og skemmtilegt eða bara
spjalla og hlæja saman.
Elsku Halli, hjartans þakkir
fyrir vináttuna og samfylgdina
kæri vinur. Við munum aldrei
gleyma þér.
Við biðjum guð að styrkja og
blessa Steinu eiginkonu Halla og
syni þeirra þrjá í þessum mikla
missi og sorg.
Þú ert farinn en ég er hér.
Skuggi sem að líkist þér,
er hér alla daga hverja nótt.
Blómin fölnuð, ryðguð hlið,
enginn til að tala við
Ég heyri í þér samt en allt svo
hljótt.
Í garði mínum rotin beð
enginn til að syngja með.
Minningin um þig er allt mitt ljós.
Augun eins og stjörnur tvær gleðin
líkt og lindin tær
andlitið sem nýútsprungin rós.
Allt hið góða er í þér.
Allt það sem þú vildir mér.
Eins og verið hefði í gær.
Draumurinn sem hjartað grær,
er þokast aðeins nær og nær.
Ef ég hefði vængi
þá kæmi ég til þín.
Ef ég hefði vængi
þá flygi ég í myrkrinu til þín.
Gegnum skýjamúrinn klíf,
til að eiga með þér líf.
(Halli Reynis)
Frá æskuvinkonum Halla úr
Breiðholti;
Sesselja Björk Barðdal,
Kristín Ragnhildur Sigurð-
ardóttir, Edda Þórðardóttir,
Esther Hlíðar Jensen, Ásta
María Jensen, Kristín Þórð-
ardóttir og Elín Ellingsen.
Elsku Halli minn.
Það voru erfiðar fréttir að
heyra að þú hefðir kvatt okkur
alltof snemma. En þær óteljandi
minningarnar sem þú skilur eftir
verða mér ómetanlegar. Allar
leiksýningarnar sem við unnum
að saman, tónleikarnir hjá sam-
spils hópnum þínum og allir hinir
viðburðirnir sem við unnum að
saman í skólanum. Ef það kom
fyrir að við vorum fram yfir úti-
vistartíma okkar þá passaðir þú
alltaf upp á að tæknistrákarnir
þínir kæmust öruggir heim, ef
við höfðum ekki far heim bauðstu
okkur alltaf far þó að sumir okk-
ar væru í hinum enda hverfisins.
Í þessum bílferðum sagðirðu
okkur ýmsar sögur, hvað það
hefði verið frábær upplifun að
spila fyrir fullum Eldborgarsal
Hörpu þegar þú tókst þátt í
Eurovision um árið. Hvað þú
værir að bralla í sveitinni hjá þér
fyrir vestan og er mér minnis-
stætt þegar þú sagðir mér frá því
stoltur að þú værir að fara að
kaupa þér 66-árgerð af Massey
Ferguson-traktor. Svo fékk mað-
ur reglulega að heyra hjá þér
demo af nýjum lögum sem þú
varst að spá í að hafa á næstu
plötu eða senda inn í næstu
Eurovision-keppni.
Þú kenndir mér að vera ófeim-
inn við að kanna nýjar slóðir í
áhugamálunum mínum. Þú varst
alltaf tilbúinn að hlusta þegar
maður kom með hugmyndir að
því hvernig væri hægt að gera
hlutina og leiðbeindir manni ef
maður var kominn í ógöngur.
Það verður mér minnisstætt
þegar þú hringdir í mig nokkrum
árum eftir að ég kláraði grunn-
skólann og þú baðst mig um að-
stoð með tæknimálin þar sem
það væri mikið að gera hjá þér og
þú hefðir ekki alveg tíma í að
sinna þeim. Ánægjan yfir því að
þú skyldir hringja í mig og
treysta mér fyrir því að koma og
aðstoða þig og ykkur í skólanum
var gríðarlega mikil. Þú vannst
frábært starf í að vera með góðan
tækjabúnað og ala upp góða
tæknimenn.
Takk fyrir allt, Halli minn, þín
verður sárt saknað.
Yfir hafið
Læt ég huga minn leita við hafið
horfnum stundum er sköpuðum við.
Manninn ólstu jú mest, niður við hafið
þangað held ég og finn þar frið.
Sorgin köld líkt og úthafsalda,
og hún faðmar mig þétt upp að sér.
En með minningasæng, ég mun
áfram halda
hún vekur upp von og yljar mér.
Hvað þú undir þér nú vel, við hafið
finnst sem sértu hérna enn, með mér.
Ó það sagt ég get með sanni,
hitt ég hef ei betri mann.
Hvar sem þú ert, vil ég muna þig.
Þú sem hafðir á því lag að gleðja,
og því græt ég það sem áður var.
Lífið endaði skjótt, þurftir að kveðja.
Svo hittumst á ný við stjörnurnar.
(Ævar Unnsteinn Egilsson)
Þinn vinur og gamall nemandi,
Fannar Freyr Eggertsson.
Ég var staddur erlendis þegar
mér bárust þær hræðilegu fréttir
að Halli vinur minn og félagi væri
látinn. Við kynntumst fyrir rúm-
um 20 árum þegar hann kom að
máli við mig og bað mig um að
spila með sér eina helgi. Eftir
það urðum við góðir vinir og unn-
um mikið saman í tónlist. Við
ferðuðumst um landið vítt og
breitt og spiluðum tveir saman.
Tók ég þátt í þremur hljómplöt-
um hans sem er mér mjög dýr-
mætt. Halli var mjög flinkur tón-
listarmaður, góður gítarleikari,
söngvari og afbragðs textahöf-
undur. Það var eins og lög og
textar rynnu frá honum fyrir-
hafnarlaust. Halli var að upplagi
trúbador og hafði einstaka hæfi-
leika til að ná til fólks með ein-
lægni sinni og látlausri fram-
komu.
Það er þungbært að horfa á
eftir góðum vini hverfa af sjón-
arsviðinu langt fyrir aldur fram.
Ég á eftir að sakna hans mikið og
kveð hann með sorg í hjarta.
Tónlist hans mun lifa og ylja okk-
ur sem eftir lifum.
Sendum við Linda Steinunni
og fjölskyldu hans innilegar sam-
úðarkveðjur.
Örn Hjálmarsson.
Við Halli kynntumst í gegnum
tónlistina fyrir um tveimur ára-
tugum og snérust í fyrstu að
mestu um tónlistina.
Halli hafði forgöngu um að við
Fræbbblarnir spiluðum í Kaup-
mannahöfn og við Fræbbblar
gáfum út lagið hans „Fölar rós-
ir,“ sem hann söng með okkur.
Honum fannst við spila lagið
frekar hratt á fyrsta rennsli á
sameiginlegri æfingu og ætlaði
að stinga upp á að við prófuðum
aðeins rólegri gír. En áður en
hann komst að var ég búinn að
segja við hann „flott lag, virkar
vel ... en við þurfum reyndar að
spila það talsvert hraðar!“.
En ágæt kynni frá tónlistinni
þróuðust fljótt í annað og meira.
Við hjónin hittumst reglulega yf-
ir góðum mat, fórum nokkrum
sinnum saman í frí og fjölskyld-
urnar kynntust í framhaldinu,
Halli hjálpaði syni okkar, Guð-
jóni, við upptökur, sat og glamr-
aði á gítar með Viktori og hvatti
áfram – og Sölvi kom með okkur
og foreldrum sínum til Spánar í
eftirminnilegt sumarfrí – svo
eitthvað sé nefnt.
Á ensku er víst talað um að
klæðast hjartanu utan á erminni,
Halli var fullur orku, gefandi,
áhugasamur um allt sem hann
tók sér fyrir hendur, einlægur og
heiðarlegur – húmorinn alltaf til
staðar og hann var óhræddur við
að segja það sem honum fannst.
Halli hafði í rauninni allt, góða
fjölskyldu, einstaka eiginkonu og
hæfileikaríka syni sem hann var
stoltur af. Hann var frábær laga-
og textahöfundur, kennari sem
kveikti tónlistaráhuga hjá nem-
endum með óvenjulegri og lifandi
nálgun – og skemmtilegur sögu-
maður – bæði með og án tónlist-
ar.
Erfiður sjúkdómur kom í veg
fyrir að hann yrði lengur með
okkur, hans verður sárt saknað,
en við eigum allar minningarnar
um allar góðu stundirnar og öll
frábæru lögin.
Iðunn Magnúsdóttir,
Valgarður Guðjónsson.
Ég var svo heppinn að eignast
Halla Reynis að samstarfsfélaga
þegar ég kom til starfa við Öldu-
selsskóla sem skólastjóri haustið
2012 og meðfram samstarfi okk-
ar þróaðist góð vinátta. Halli var
ótrúlega skapandi og hæfileika-
ríkur á mörgum sviðum þó að
tónlist og textar standi auðvitað
þar upp úr. Hann var söngva-
skáld og lögin hans munu án efa
halda minningu hans lengst á
lofti.
Mér er þó efst í huga minn-
ingin um góðan og skemmtilegan
dreng sem lét sér annt um fólkið
í kringum sig, börnin í skólanum
og samstarfsfólkið. Hann var góð
manneskja hann Halli og það er
jú, þegar upp er staðið það sem
mestu máli skiptir. Hann var góð
manneskja og var góður við fólk-
ið í kringum sig eins og hann gat.
Hann elskaði fjölskylduna sína,
var óskaplega stoltur af drengj-
unum sínum og elskaði og virti
Steinunni konuna sína og fann í
henni klettinn sem hann vissi að
hann þurfti. Eina manneskjan
sem, mér vitanlega, hann mat
hugsanlega ekki að verðleikum
og var ekki nógu góður við var
hann sjálfur.
Eins og stundum er með skap-
andi fólk var opið inn í kvikuna á
Halla og tilfinningarnar sveifluð-
ust í takt við það. Það sást alltaf
á honum á kaffistofunni. Stund-
um var hann hrókur alls fagn-
aðar, stundum uppfullur reiði
gegn ranglæti og stundum var
yfir honum eitthvert drungaský.
Hann átti í sinni baráttu og var
ófeiminn að tala um það. Hann
var líklega oft „með óttann innan
klæða“ um að tapa þeirri baráttu
og kannski varð það honum um
síðir um megn. Já, hún verður
oft „banvæn biðin fyrir blásak-
lausan þegn“ svo ég vísi í texta
eftir hann sjálfan.
Og nú er hann farinn úr þess-
ari tilveru – allt of snemma.
Hvar sem hann er núna er hann
vafalaust velkominn aufúsugest-
ur og örugglega enn með gítar-
inn í hendi. Ég sakna hans þó að
samband okkar síðasta árið hafi
verið minna en skyldi. Það er
sárt að missa góðan vin og félaga
og eiga ekki framar í vændum
spjall um lífið, pólitík, skáldskap-
inn, smíðar, fótbolta eða annað
sem skiptir öllu og engu máli.
Eftir sitja ótal góðar minningar
og tónlist sem ég mun ylja mér
við.
Hugur minn er hjá samstarfs-
fólki okkar í Ölduselsskóla en
einkum fjölskyldunni sem hefur
misst svo mikið; eiginmann og
föður, félaga og vin. Steina,
Steinar, Reynir og Sölvi, megi
almættið styrkja ykkur á þess-
um erfiðu tímum.
Kær kveðja,
Börkur.
Elsku Halli minn! Það er svo
stutt síðan þú hringdir í mig.
Eins og svo oft áður til að ræða
tónlist og texta. Síðan við kynnt-
umst fyrir 15 árum höfum við
sent hvor öðrum upptökur alveg
hægri vinstri. Lifandi samband,
oft rafrænt á milli landshluta.
Nú síðast 9. maí sendir þú mér
tvö lög.
Það er svo stutt síðan við sát-
um saman í Breiðholtinu, sveit-
inni þinni. Við ræddum eins og
svo oft áður, tónlist, texta og
heilsuna. Skömmu seinna hittir
þú mig á heimili dóttur minnar í
Reykjavík. Þú varst að fara yfir
texta sem þú samdir fyrir mig og
sýna mér Martin-gítarinn þinn.
Þú keyptir einmitt Martin-gítar
fyrir mig, fyrir löngu.
Leiðir okkar lágu saman þeg-
ar ég var veitingamaður í Eg-
ilsbúð þar sem ég hélt sex ár í
röð trúbadorahátíð. Með okkur
tókst strax góður vinskapur,
eitthvað sem ég get ekki skýrt.
Við urðum meira en viðskipta-
félagar og sambandið hélt þó að
engin væru viðskiptin. Þú bauðst
til þess að gera með mér plötu.
Ég var alveg óvænt kominn með
nýjan tónlistarfélaga sem var al-
veg hokinn af reynslu. Mikið var
ég heppinn. Platan kom út árið
2007. Þú átt mikið í þessari plötu,
miklu meira en þessi tvö lög sem
þú lagðir í púkkið. Þú fórst út
fyrir þægindarammann, stýrðir
upptökum, spilaðir á rafgítar,
tókst gítarsóló, spilaðir á man-
dólín auk þess að útsetja þetta
allt meira og minna. Þú varst
svakalega vel stemmdur allan
tímann.
Þú bauðst mér að gista heima
hjá ykkur Steinu og strákunum á
meðan á þessari vinnu stóð:
„Þetta er svo náið ferli og mikil
vinna, það er best að við sofum
saman líka“ sagðir þú og hlóst.
Ég þáði það og þetta var ynd-
SJÁ SÍÐU 24