Ársrit um starfsendurhæfingu - 2019, Side 52

mér voru í hugrænu atferlismeðferðinni.
Við áttum í upphafi að skrifa á blað hvað
við horfðum mikið á sjónvarp og hvað við
notuðum símann okkar og tölvuna mikið.
Stjórnandinn tók svo við blöðunum sem
við höfðum skrifað á þann tíma sem við
töldum að við eyddum í þessi tæki. Síðan
fékk hann okkur bók. Sagði okkur að skrá
þar framvegis nákvæmlega hve miklum tíma
við eyddum í að horfa á sjónvarp og notkun
á síma og tölvu. Við gerðum líka dagbók yfir
allt annað sem við gerðum. Allir voru furðu
lostnir yfir niðurstöðunum – mismunurinn
á því sem við áætluðum í upphafi og hver
raunin varð var svo mikill. Ég frétti sem sagt
ýmislegt um sjálfan mig bæði í hugrænu
atferlismeðferðinni og á þeim tuttugu tímum
sem ég fékk hjá sálfræðingnum. Þetta var
frábært og gerði meira fyrir mig en ég hafði
nokkurn tíma getað ímyndað mér.“
Nýtt starf á nýjum vettvangi
Hvenær fórstu að hugsa til þess að
fá þér vinnu?
„Eftir svona helminginn af þeim tíma sem
ég sótti þjónustu hjá VIRK. Í heild var ég þar
í endurhæfingu í eitt og hálft ár. Ég fór sem
fyrr sagði snemma að vinna fyrir mér. Fyrst
ýmis verkamannastörf en lengstum ók ég
sendibíl og var um tíma með fyrirtæki á þeim
vettvangi. Mér varð ljóst að keyrsla myndi
ekki henta lengur vegna axlarmeiðslanna og
afleiðinga þeirra. Ég var þá búinn að fá mat
frá tryggingafélaginu. Ég er fimmtán prósent
öryrki og fæ aldrei fulla hreyfigetu í öxl og
handlegg. Með miklum æfingum get ég þó
haldið því við sem komið hefur til baka.
Ég varð því að finna eitthvert starf sem ekki
gerði kröfu um að lyfta þungu eða annars
konar erfiði. Í þessu ferli datt ég niður á
vinnu sem mér leist vel á. Auglýst var eftir
sundlaugarverði í Kópavogi, ég sótti um og
fékk það starf. Ég er núna búinn að vinna
þar í rúmt hálft ár og líkar vel. Þetta er
rólegra starf en það sem ég var í áður en
ég fæ útrás í hlaupum fyrir mína meðfæddu
kappsemi. Tók þátt í tíu kílómetra hlaupi
fyrir skömmu. Það var erfitt en hafðist. Ég
hef alltaf haft áhuga fyrir félagsmálum.
Fljótlega var ég kosinn trúnaðarmaður á nýja
vinnustaðnum. Ekki í fyrsta skipti sem ég tek
slíkt að mér,“ segir Heiðar Már og bregður
fyrir stolti í röddinni.
Hvernig varstu undirbúinn fyrir
þetta nýja starf?
„Ég varð að taka sundpróf og þá kom mér
þrautseigjan vel, þetta reyndi heldur betur
á meiddu öxlina. Ég kláraði prófið, synti
sex hundruð metra á innan við tuttugu
mínútum. Ég fer bráðlega aftur í próf, þau
fara fram árlega. Satt að segja hafði ég aldrei
séð mig fyrir mér sem sundlaugarvörð en
lífið tekur stundum óvæntar beygjur.“
Áætlunin með VIRK gekk upp
Hvernig líður þér núna andlega?
„Öll sú sjálfsskoðun sem ég fór í hefur skilað
mér rósemi í huga. Á einum tímapunkti í
meðferðinni hjá sálfræðingnum ákvað ég
að ég ætlaði framvegis að lifa í ljósinu. Þetta
var ákvörðun. Þannig upplifði ég líka VIRK.
Þar mætti mér geislandi ráðgjafi og þær
viðtökur vöktu von um betra líf. Mér var ekki
sagt hvað ég ætti að gera heldur látinn finna
að ég mótaði stefnu sjálfur í því verkefni að
komast út á vinnumarkaðinn. Ráðgjafinn sá
greinilega fljótt hvernig best væri að mæta
mér. Áttaði sig á að ég væri samviskusamur
og vildi standa við mitt. Væri tími bókaður þá
myndi ég fara í hann.“
Hefðir þú farið að vinna aftur ef þú
hefðir ekki verið hjá VIRK?
„Ég er ekki viss. Finnst þó líklegra að ég
hefði ekki gert það. Sennilega endað sem
öryrki. En áætlunin sem ég og ráðgjafi VIRK
mótuðum saman í upphafi gekk eftir og nú
er ég kominn í ágæta stöðu í lífinu. Ég er
sáttur. Kominn framhjá því að hugsa um
verki sem vandamál. Þetta er eins og það
er og ég breyti því ekki. Það er auðvelt að
stoppa við áföll en ég hef ekki leyft mér það.
Á margan hátt finnst mér ég sterkari nú en
ég áður var.
Ég hef oft þakkað Guði fyrir VIRK, þar voru
þau verkfæri sem ég þurfti á að halda á
sínum tíma. Ég, sem trúnaðarmaður á
mínum vinnustað, sat fyrir nokkru námskeið
hjá BSRB. Einn af fyrirlesurunum var
ráðgjafi sem kynnti starfsemi VIRK. Þá sá ég
þetta utan frá, sá heildarmyndina – hvað þar
er unnið stórkostlegt starf.“
Texti: Guðrún Guðlaugsdóttir
Ráðgjafinn
sagði mér það
í fréttum að ég yrði
að mæta í öll úrræði
áttatíu prósent – að
mig minnir. Ella yrði
ég að borga þau
sjálfur. Ég hugsaði
með mér: „Eins gott
að mæta maður!“
52 virk.is