Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Qupperneq 40

FÉlagið02/03
Ekki er óalgengt að nýútskrifaðir hjúkrunarfræðingar mótmæli
launakjörum og grípi jafnvel til aðgerða eins og að neita að ráða sig
á ákveðnar stofnanir. Þetta gerðist til dæmis 1972 og tókst það með
ágætum. Eftirfarandi frétt birtist í 4. tbl. Tímarits Hjúkrunarfélags
Íslands 1972.
Hjúkrunarkonur, Er brautskráðust frá HSÍ í september sl., sendu
forstöðukonum Landspítalans og Borgarspítalans tilkynningu um að
þær muni ekki starfa hjá nefndum sjúkrahúsum, nema launaákvæðum
um starfsþjálfunarþrep verði breytt, sem kváðu svo á að þær skyldu
starfa skv. 14. og 15. launafl. fyrsta starfsárið eftir útskrift.
Í tilefni af þessu máli sendi stjórn Hjúkrunarfélags Íslands frá sér
eftirfarandi athugasemd til fjölmiðla.
„Í Morgunblaðinu fimmtud. 5. okt. er frétt um að nýútskrifaðar
hjúkrunarkonur hafi engar ráðið sig á Borgarspítalann þrátt fyrir þörf
spítalans fyrir vinnu þeirra. Samkvæmt kjarasamningalögunum hefur
BSRB með höndum samninga fyrir alla ríkisstarfsmenn með föst laun,
vinnutíma og laun fyrir yfirvinnu og þá einnig hjúkrunarkonur, en
Hjúkrunarfélag Íslands er beinn samningsaðili við Reykjavíkurborg.
Við síðustu kjarasamninga við Reykjavíkurborg var vitanlega reynt að
ná hagstæðari samningum, en viðsemjendur töldu sig ekki geta vikið
neitt sem héti frá grundvallaratriðum í samningnum milli BSRB og
ríkisins.
Þessi vandamál voru rædd á stjórnar- og félagsfundum HFÍ. Voru
þar samþykktar ályktanir um óánægju um ýmis samningsatriði og þær
sendar ráðamönnum og fjölmiðlum. Í því sambandi var lögð áherzla
á að hjúkrunarkonur almennt væru vanmetnar til launa. Ákvæðin um
að hjúkrunarkonur ættu að vera fyrsta starfsárið á starfsþjálfunarlaun-
um voru talin óviðunandi þar eð þeim væru strax falin vandasöm og
ábyrgðarmikil störf, vegna hjúkrunarkvennaskorts. Hjúkrunarnemar
fá mikla starfsþjálfun í sínu verklega námi á deildum sjúkrahúsa, á
þriggja ára skólatímabili. Leitað hefur verið eftir leiðréttingu og hefur
Hjúkrunarfélag Íslands notið stuðnings BSRB í þeirri viðleitni.
Það er eðlilegt að nýútskrifaðar hjúkrunarkonur ráði sig frekar
þar sem sanngjarnari laun eru í boði, á meðan ráðamenn ríkisins og
Reykjavíkurborgar treysta sér ekki til að gera leiðréttingar, sem eru
óumflýjanlegar, og viðurkenna hjúkrunarkvennaskortinn.“