Tímarit hjúkrunarfræðinga - 2015, Qupperneq 45

Fagið04/06
þeim til lokanámsins. Því viðvíkjandi verð ég að geta þess, að skýrslur
þeirra um kunnáttu nemanna í hjúkrunarstarfinu, eftir tveggja ára
nám hér, eru allajafna mjög lélegar. Segja þær mér að nemarnir, að
nokkrum undanskildum, kunni bókstaflega ekkert í hjúkrun þegar
þær koma frá Íslandi. Auk þess stendur málið (danska, norska) þeim
flestum svo fyrir þrifum, að fyrstu mánuðina er ekki þorað að trúa
þeim fyrir einfaldasta starfi upp á eigin spýtur, af ótta fyrir því, að
þær hafi ekki skilið það, sem sagt hefir verið við þær. Hið síðarnefnda
atriði hefir valdið okkur stjórnarkonum mikillar umhugsunar.
Umsóknir til hjúkrunarnáms hafa ekki verið fleiri en svo á liðnum
árum, að við höfum orðið að taka stúlkurnar, þótt þær hafi ekki
kunnað dönsku og þótt undirstöðumenntun þeirra sé mjög ábótavant.
Góð skólamenntun hjúkrunarnemanna er afar þýðingarmikil, því án
hennar brestur nemann oft skilyrði til þess að geta tileinkað sér hina
vísindalegu hlið hjúkrunarnámsins, sem nú gerist kröfuharðari með
hverju ári sem líður. Þó er það persónuleg skoðun mín, að stúlkur
geta orðið prýðilegar hjúkrunarkonur, þótt skólanám þeirra hafi verið
lítið, ef þær aðeins hafa vilja til námsins og aðra þá eiginleika til að
bera, sem ekki eru síður þýðingarmiklir í sjúkrahúsum. Á ég þar við
gott viðmót, fórnfýsi, handlagni, starfsþrek o.fl., en sökum þess að
undirstöðumenntuninni er oft ábótavant, þá verður að leggja enn
meiri áherslu á að verklega kennslan sé nákvæm, að íslensku hjúkr-
unarkonurnar og læknarnir, sem námið veita, leggi þeim allt lið, sem
unt er, til þess að munnlega námið verði þeim auðskildara.
Á sjúkrahúsum hérlendis eru eðlilega framkvæmdar aðgerðir
við sjúdómum á svipaðan hátt og í öðrum löndum. Vil ég hér nefna
allskonar innsprautingar, þvagtöku, penslanir, magaskolanir og
ýmsar aðrar skolanir, sáraaðgerðir etc. Er því nokkuð einkennilegt, að
hjúkrunarnemar hafa verið fluttar úr einu sjúkrahúsinu í annað, án
þess svo mikið sem hafa séð þessar aðgerðir, hvað þá heldur að þær
hafi fengið æfingu í að framkvæma þær. Fjöldi hjúkrunarnema hefir
sagt mér þetta og ber vitnisburður erlendu sjúkrahúsanna saman við
þessar frásagnir. Ég hefi oftsinnis innt nemana að, hvað valdi þessu,
og svarið hefir ævinlega verið það sama: „Við höfum engan tíma til
þess að læra þetta því við erum alltaf ofhlaðnar ýmsum snattstörfum
deildanna, hreingerningum, svara hringingum etc.“ Ég hefi einnig
talað við yfir- og deildarhjúkrunarkonur um málið og svarið hefir