Morgunblaðið - 01.11.2019, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. NÓVEMBER 2019
✝ Birna Valgerð-ur Jóhannes-
dóttir fæddist 10.
október 1937. Hún
lést 22. október
2019.
Foreldrar Birnu
voru Þórunn Alda
Björnsdóttir frá
Kirkjulandi, f.
1915, d. 2012, og
Jóhannes Gunnar
Brynjólfsson, f.
1908, d. 1973.
Systkini Birnu eru Lára
Halla Jóhannesdóttir, f. 1935,
gift Páli Sigurðssyni. Guðbjörg
Ásta Jóhannesdóttir, f. 1940,
gift Adolf Bjarnasyni. Jóhannes
Sævar, f. 1944, látinn 2008, var
kvæntur Ágústu Guðfinnu Mar-
íu Ágústsdóttur. Brynjólfur, f.
1953, kvæntur Maríu Filipp-
eiga þau þrjú börn. Birnu Ósk,
f. 1985, Ólaf, f. 1989, og Jóhann
Inga, f. 1997.
Erna Sigríður Jóhannsdóttir,
f. 1965, gift Eggerti Gottskálks-
syni, f. 1970. Áður átti Erna
dótturina Alexöndru Ólöfu
Gunnarsdóttur, f. 1990. Börn
Ernu og Eggerts eru Gottskálk
Þorsteinn, f. 1999, og Jóhann
Ingi, f. 2006.
Langömmubörn Birnu eru:
Katrín Alda, Tómas Óli, El-
ísabet Ósk, Íssól Erna, Ísey Lóa
og óskírð Jóhannsdóttir.
Birna lauk skólagöngu sinni í
Vestmannaeyjum en fór svo
ásamt Ástu systur sinni í Hús-
mæðraskólann í Reykjavík og
síðar í Húsmæðraskólann í
Brighton.
Birna vann alla tíð hjá Land-
símanum sem talsímavörður í
Vestmannaeyjum fram að gosi
1973 og eftir það hjá Landsím-
anum í Reykjavík.
Útför hennar fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyjum
í dag, 1. nóvember 2019, klukk-
an 11.
usdóttur.
Birna giftist Jó-
hanni Inga Ein-
arssyni, Inga í
Götu, 11. maí 1963.
Foreldrar hans
voru Einar Run-
ólfsson, f. 1892, d.
1969, og Sigríður
Magnúsína Guð-
mundsdóttir, f.
1906, d. 1975.
Systkini Inga:
Jóhann Yngvi Einarsson, f.
1925, d. 1939, Jónína Ein-
arsdóttir, f. 1926, Guðbjörg Sig-
fríð, f. 1931, d. 2013, Rannveig
Snót, f. 1934, d. 2007.
Birna og Ingi eignuðust tvær
dætur, þær eru Alda Jóhanna
Jóhannsdóttir, f. á afmælisdegi
móður sinnar árið 1963, gift
Óskari Ólafssyni, f. 1965, og
Elsku mamma mín.
Nú er komið að okkar kveðju-
stund, nú ertu loksins búin að fá
hvíld frá þínum sjúkdómi, alz-
heimer, og þótt ég sé búin að
kveðja þig í mörg ár og óska þess
svo heitt að þú fengir líkn og
hvíld frá þessum sjúkdómi þá er
samt alltaf svo sárt að kveðja.
Ég á margar yndislegar minn-
ingar um þig og þær mun ég ylja
mér við. Við deildum sumum
áhugamálum en báðar höfðum
við ástríðu fyrir öllu handverki og
söng en þú, mamma, kunnir öll
lög og texta og alla sálma enda
byrjaðir þú snemma í kór Landa-
kirkju, alveg eins og Lára
langamma og Alda amma gerðu
og nú feta ég í ykkar fótspor. Ég
er svo þakklát fyrir að hafa hlust-
að á ykkur og byrjað í kórnum.
Þú og pabbi hófuð búskap ykkar í
fallegu húsi á Fjólugötu hér í
Vestmannaeyjum og bjuggum
við þar fram að gosi 1973.
Eins og ég nefndi hér áður þá
var tónlist mikil ástríða hjá
mömmu og söng hún með samkór
Vestmannaeyja og það sem mér
fannst sem lítilli stelpu ég heppin
að eiga svona fræga mömmu. En
Samkórinn setti upp sýninguna á
Meyjarskemmunni í leikhúsinu
og fór síðar með sýninguna til
Færeyja.
Mamma og pabbi voru ólík að
svo mörgu leyti en þau ólust upp
við svo ólíkar aðstæður, en frá
fyrstu tíð sáu þau aldrei neitt
nema hvort annað og fylgdi það
þeim alla þeirra hjúskapartíð og
var ást þeirra og virðing hvors
fyrir öðru alltaf falleg og góð, til
fyrirmyndar fyrir okkur hin.
Í gosinu tóku við miklir flutn-
ingar á milli stað eins og var hjá
öllum á þeim tíma. Því var oft erf-
itt að festa rætur eða festa tengsl
við skólana, það var ekki fyrr en
ég byrjaði í Hólabrekkuskóla 12
ára gömul að ég var komin heim.
Auðvitað bað ég mömmu og
pabba oft um að flytja aftur heim
á Fjólugötu 1 en þau fluttu aldrei
til baka á þeim árum, en ætluðu
alltaf að enda líf sitt hér og voru
næstum búin að kaupa sér fallega
íbúð í raðhúsi sem var í byggingu
þegar þessi grimmi sjúkdómur,
alzheimer, tók frá þeim þann
draum. Það var því svo yndislegt
að þau skyldu fá inni hér á dval-
arheimilinu Hraunbúðum eftir að
hafa verið á öðru elliheimili í
Reykjavík.
Elsku mamma mín, takk fyrir
allt sem þú gafst mér og fyrir allt
sem þú varst mér. Takk fyrir alla
ást þína og öryggi sem þið pabbi
bjugguð okkur.
Nú ertu frjáls og laus við sárs-
auka og ég veit að þú munt passa
upp á pabba og það mun ég einn-
ig gera.
Elska þig. Þín dóttir,
Alda.
Elsku hjartans fallega mamma
mín. Nú ertu farin.
Þó ekki langt því stutt er á
milli jarðvistar og almættis, þar
sem ég veit þú munt dansa með
þeim sem voru og eru þér kær-
astir. Ég bið og ég veit að Drott-
inn almáttugur hefur tekið á móti
þér í sinn faðm. Þvílík er fegurðin
þar.
Þú varst einstök kona. Og fal-
leg. Heillandi fögur með fagur-
græn augu og svo fallega ljósrautt
hár sem heillaði pabba hvað mest.
Þið voruð alltaf saman, þú og
pabbi. Þið voruð sem ein og sama
manneskjan. Þú hafðir alltaf
áhyggjur af honum en sjálfsagt
hefur það setið fast í sálu þinni
þegar hann slasaðist og var vart
hugað líf. Þegar hann vaknaði loks
upp úr dái þekkti hann engan
nema þig sem segir hvað mest um
það hversu heitt hann elskaði þig.
Þú varst iðin, alltaf að. Snill-
ingur í bakstri sem og allri mat-
argerð. Engar kökur voru betri
en þínar. Enginn matur var betri
en þinn. Allt lék þetta í höndum
þínum. Það sama má segja um
alla handavinnu og þá skipti engu
hvort það var prjónaskapur, hekl
eða útsaumur. Eins saumaðir þú
hvert sængurverið af öðru og
milliverkin sem þú þræddir í þau
eru sem dýrgripir í augum okkar
systra, sporin svo agnarsmá að
ætla mætti að þú hefðir þrætt
þau með títuprjónum en ekki
með venjulegri heklunál. Svo fög-
ur, rétt eins og þú.
Það var eins með heimilið ykk-
ar pabba, fallegt og glæsilegt rétt
eins og þið. Já, þið voruð einstak-
lega glæsilegt par. Og ástfangin
voruð þið alla tíð.
Ég hef saknað þín lengi. Svo
lengi. Saknað þess að geta ekki
talað við þig um alla heima og
geima. Saknað þess að geta ekki
leitað til þín. Þú sem hlustaðir
alltaf á mig, hafðir endalausa trú
á mér og öllu mínu brölti, bæði þú
og pabbi. Það var yndislegt að
spegla sig í augum ykkar. Þar var
aldrei nein vonbrigði að sjá. Þar
sá ég aðeins það besta.
Guð geymi þig og hvíli þinn lík-
ama og sál. Þú varst orðin svo
þreytt, elsku mamma. Oft sagði
fólk við mig og það í mestu góð-
vild að það sem þú og pabbi vær-
uð að ganga í gegnum væri svo
miklu skárra en að kveljast á lík-
ama út af annars konar sjúkdóm-
um. Ég sagði aldrei neitt en ég
hugsaði þeim mun meira. Hvað
er sárara en að kveljast á sál, ráfa
um í líkama sem maður þekkir
ekki lengur, sem hlýðir manni
ekki lengur? Hvað er sárara en
að vera innan um ástvini sína,
börnin sín, maka, án þess að vita
hvaða manneskjur þetta eru?
Hvað er sársaukafyllra en að vita
vart hvar maður er? Hver maður
er?
Ég þakka fyrir allan þann tíma
sem þú þekktir mig, þau augna-
blik sem ég greindi í augum þín-
um að þú vissir hver ég var. Þau
augnablik eru mér ómetanleg.
En þú varst sterk. Svo sterk.
Eins og alltaf. Fáir hefðu getað
tekist á við þetta eins og þú. Þú
brostir, þú söngst og þú grést
stundum af einskærri gleði þrátt
fyrir allt. Sagðir svo oft við mig:
Þú ert svo góð! Sem mun ylja
mér og veita mér styrk um
ókomna tíð því alltaf óttast ég að
hafa ekki gert nóg.
Hvíl þú í friði, elsku mamma.
Pabbi kemur svo til þín og þá
muntu þekkja hann. Já, þú munt
þekkja hann og hann mun þekkja
þig. Og þið munuð dansa saman.
Þín dóttir,
Erna.
Elsku Birna mín.
Nú þegar ég kveð þig langar
mig að þakka þér fyrir allt sem
þú hefur gert í gegnum tíðina fyr-
ir okkur hjónin og börnin okkar.
Þú varst alltaf tilbúin að að-
stoða með allt sem þurfti; hvort
sem það var að passa krakkana
eða hjálpa til heima fyrir voruð
þið Ingi alltaf mætt ef aðstoð
þurfti.
Mér finnst það lýsa því best
hvernig manneskja þú varst,
hélst þétt utan um þína nánustu,
stelpurnar þínar, börnin þeirra,
barnabörnin og tengdabörnin og
systkini þín.
Það var líka ánægjulegt að sjá
hvað þið hjónin voruð samstíga í
öllu sem þið tókuð ykkur fyrir
hendur og þá sérstaklega þegar
kom að því að byggja upp úti í
eyju eins og við köllum það en þar
naust þú þín vel í þeim verkum
sem þurfti að sinna og með Inga
þér við hlið. Það var aðdáunar-
vert að sjá hversu vel þið unnuð
saman og gerðuð mikið úr litlu.
Mér finnst ég hafa lært margt af
þér hvað það varðar.
Ég áttaði mig líka á því þegar
veikindi þín fóru að gera betur
vart við sig hversu sterk mann-
eskja þú varst. Aldrei kvartaðir
þú um eitt né neitt; þó að hug-
urinn væri farinn að svíkja þig æ
oftar varst þú stolt og vildir ekki
að við værum með áhyggjur af
þér.
Kæra Birna mín, mig langar
að kveðja þig með þessum sálmi
sem þú spilaðir svo oft fyrir
krakkana okkar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Þinn tengdasonur
Eggert.
Elsku besta amma mín, eins og
það er sárt að missa þig þá er ég
hvíldinni þinni fegin fyrir þína
hönd. Það var svo sárt að sjá þig
missa allt það sem þú áttir í hend-
ur hræðilega sjúkdómsins Alz-
heimer. Ég var alltaf ömmu-
stelpa enda algjör dekurrófa hjá
ykkur. Það er ljúft að hugsa til
allra góðu stundanna okkar sam-
an, símtalanna, bréfaskriftanna
og heimsóknanna. Það sem ég
elskaði að fá að fara ein með flugi
í ömmu- og afadekur. Fátt topp-
aði að fá að koma með í vinnuna
til þín og fá að leika mér í tölv-
unum á símstöðinni. Þú baðst afa
um að koma aðeins áður en þú
værir búin að vinna svo ég gæti
fengið að vera með þér í
vinnunni. Þar sýndir þú stolt
ömmustelpuna þína, mér leiddist
ekki sú athygli sem ég fékk þar.
Þú varst svo stolt af öllu því sem
ég gerði og varst svo dugleg að
hrósa mér. Það var enginn sem
sagði mér eins oft og þú að ég
væri fallega stelpan þín, nafnan
þín.
Við vinkonurnar brölluðum
margt saman, búðaleikir í sólhús-
inu, skrifstofuleikir við skrifborð-
ið hans afa, endalausar tískusýn-
ingar en ég naut þess að hafa alla
þína athygli á mér. Við vorum svo
duglegar að syngja saman og átt-
um við okkar lög. Ég man þegar
ég fór í Kringluna að kaupa jóla-
gjöf handa þér, áritaðan disk frá
Páli Rósenkrans.
Það var okkar maður og hlust-
uðum við ósjaldan á hann saman.
Það var svo gott að koma til ykk-
ar afa í Hlaðhamrana, fá rúg-
brauð og mjólk eða lagköku og
mjólk. Ég fór í mína fyrstu utan-
landsferð með ykkur afa, þá fór-
um við til Danmerkur að heim-
sækja Ernu, Gunnar og
Alexöndru. Það sem þú gast hleg-
ið að því hvernig ég strunsaði
fram og til baka í flugstöðinni al-
veg að tryllast úr spenningi. Það
sem ég er búin að sakna þess að
spjalla við þig, elsku amma mín,
segja þér að ég hafi loksins farið í
kennaranám og sé við það að
klára, ég veit að þú myndir vera
svo stolt af mér enda varstu alltaf
að hvetja mig til þess að fara læra
kennarann, þú hafðir óbilandi
trúa á mér. Það er svo skondið að
ég skyldi finna mér mann sem
heitir Ingi og á afmæli sama dag
og þú og mamma. Það fannst þér
algjörlega geggjað, þú sam-
þykktir hann strax, annað sett af
Birnu og Inga. Tókst við honum
og Sunnu Líf dóttur hans eins og
þínum eigin. Langömmuprins-
essan sem þín, Katrín Alda, var
svo heppin að fá að kynnast þér
áður en sjúkdómurinn tók þig frá
okkur, hún fékk ást þína, um-
hyggju og söngstundir. Elsku
amma, við náðum aldrei að sitja
saman á sunnudegi á þjóðhátíð
eins og þú talaðir oft um að gera.
Við eigum okkar lög og mun ég
alltaf hugsa til þín, amma mín,
þegar þau eru tekin. Takk fyrir
allt, elsku amma mín, ég veit að
þú munt vernda okkur að ofan.
Dagurinn kveður, mánans bjarta brá
blikar í skýja sundi.
Lokkar í blænum, leiftur augum frá,
loforð um endurfundi.
Góða nótt, góða nótt,
gamanið líður fljótt,
brosin þín bíða mín,
er birtan úr austri skín.
Dreymi þig sólskin og sumarfrið,
syngjandi fugla og lækjarnið.
Allt er hljótt, allt er hljótt
ástin mín, góða nótt.
(Ási í Bæ)
Elska þig, þín
Birna Ósk.
Elsku Birna amma.
Þú varst alltaf svo góð og
hjálpsöm okkur bræðrum, okkur
langar að minnast þín með sálmi
sem var í uppáhaldi hjá þér og þú
spilaðir svo oft þegar við vorum í
heimsókn hjá þér. Elsku amma
Birna, við söknum þín og elskum.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(höf. ók.)
Eins láttu ljósið þitt
lýsa í hjarta mitt,
skína í sál og sinni,
sjálfur vaktu þar inni.
Lát húmið milt og hljótt
hlúa að mér í nótt
og mig að nýju minna
á mildi arma þinna.
Ég fel minn allan hag
einum þér nótt og dag,
ljósið af ljósi þínu
lifi í hjarta mínu.
(2.-4. vers Sigurbjörn Einarsson)
Gottskálk og Ingi
Eggertssynir.
Elsku amma mín.
Þakklæti er mér efst í huga.
Takk fyrir allar góðu stundirnar
okkar saman, þær eru svo ótal
margar. Takk fyrir hlýjuna, lífs-
gleðina og kærleikann. Takk fyr-
ir að vera alltaf til staðar og tilbú-
in að rétta fram hjálparhönd.
Þú skildir mig og ég skildi þig.
Þú verður alltaf í hjarta mér. Ég
elska þig.
Nú þögn er yfir þinni önd
og þrotinn lífsins kraftur
í samvistum á sæluströnd
við sjáumst bráðum aftur.
(Ingvar N. Pálsson)
Alexandra Ólöf
Gunnarsdóttir.
Elsku amma, ég sit við borðið
inni í klefa og hlusta á liljuna. Ég
ferðast aftur í tímann, tímann
sem þú varst ekki veik heldur
hraust og umvafin barnabörnum
þínum á Hlaðhömrum í Grafar-
vogi. Þetta er nú allt í einu orðið
minning, en sú minning sem ég
ætla að halda á lofti. Það að El-
ísabet fékk aldrei að kynnast þér
finnst mér svo sárt, því þú varst
svo æðisleg og algjör dugnaðar-
forkur.
Það var alltaf nýbakað þegar
við fjölskyldan lögðum það á okk-
ur að fara í Herjólf, ferð sem skil-
aði okkur alltaf í þá hlýju sem við
fengum frá þér og afa. Ferðirnar
upp í sumarbústað og út í Emb-
urhöfða þar sem þú söngst og
spilaðir við okkur. Þannig mun ég
muna eftir þér. Ég sakna þín svo
rosalega mikið, elsku amma mín.
Megir þú fá að hvíla í friði.
Þegar minn tími kemur þá veit
ég að þú verður þar til að taka á
móti mér.
Ég elska þig. Ég sakna þín.
Góða ferð.
Ólafur Óskarsson.
Elsku amma, nú er komið að
kveðjustund, ég vil þakka þér
fyrir öll árin okkar saman. Nú
ertu komin á betri stað.
Sérhver draumur lifir aðeins eina nótt
sérhver alda rís en hnígur jafnan skjótt
hverju orði fylgir þögn
og þögnin hverfur alltof fljótt.
En þó að augnablikið aldrei fylli stund
skaltu eiga við það mikilvægan fund
því að tár sem þerrað burt
aldrei nær að græða grund.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
Þú veist að tímans köldu fjötra enginn
flýr
enginn frá hans löngu glímu aftur snýr.
Því skaltu fanga þessa stund
því fegurðin í henni býr.
(Bragi Valdimar Skúlason)
Elska þig. Þinn
Jóhann Ingi.
Í dag kveðjum við Birnu syst-
ur hennar mömmu. Það koma
upp í hugann ótal minningabrot
en mig langar að skrifa þetta út
frá mömmu og þeim minningum
sem ég hef fengið í gegnum hana
um þær systur. Birna og Ásta
voru alla tíð mjög nánar og töluðu
saman nánast daglega þar til
heilsan brást þeim. Ungar að ár-
um fóru þær saman til Englands,
til bæjarins Bexhill-On-Sea á
suðurströndinni, og störfuðu þar
við skóla. Var þetta mikið ævin-
týri og góður tími sem mamma
talaði oft um. Þær unnu síðan
saman á símstöðinni í Vest-
mannaeyjum og var það einnig
skemmtilegur tími í lífi þeirra
sem þær rifjuðu oft upp með
hlátrasköllum og gleði. Lífið í
Eyjum á þessum árum er hjúpað
miklum ævintýraljóma í mínum
huga, sem ungar stúlkur fóru
þær mikið á dansleiki og elskuðu
að dansa. Þess á milli settu syst-
urnar á Kirkjulundi tónlistina á
fullt heima í stofu og rokkuðu við
hurðarhúna eða við hvor aðra.
Alda mamma þeirra var mikil
handverkskona og saumaði ótal
fallega kjóla á þær systur, þær
voru alltaf glæsilegar og fínar. Á
þessum árum hittu þær líka
maka sína, giftust og byrjuðu að
búa. Mamma og pabbi fluttu 1968
til Reykjavíkur en þær systur
héldu áfram góðu sambandi og
töluðu oft saman í síma. Síðan
kom gosið nokkrum árum síðar.
Þótt ég væri ung að árum man ég
enn eftir spennuþrungnu and-
rúmsloftinu þessa nótt og óviss-
unni sem ríkti um fólkið okkar í
Eyjum. Það hlýtur að hafa verið
mikið áfall að þurfa að flytjast bú-
ferlum með slíkum hætti, í takt
við tíðarandann var það lítið rætt.
Ég skynja þetta öðruvísi núna á
fullorðinsaldri og sé hvað þau
Birna og Ingi voru ótrúlega dug-
leg að koma undir sig fótunum og
byrja nýtt líf hér í Reykjavík. Þau
hjón voru samhent í því að hafa
fallegt í kringum sig, heimili
þeirra var alltaf svo smekklegt og
fallegt. Þeim fylgdi einnig mikill
kraftur og sköpunargleði sem
sýndi sig þegar þau keyptu sér
eyju í Breiðafirði, Emburhöfða.
Þar byggðu þau upp hús og voru
með æðarvarp. Mamma og pabbi
fóru mikið til þeirra út í eyju og
þar áttu þau góða tíma saman.
Ég minnist Birnu sem hlátur-
mildrar konu; hún og mamma að
hlæja saman og rifja upp góða
tíma. Þær voru líka söngmildar
og ósjaldan voru sungin Eyjalög
eða brot úr þeim í fjölskyldu-
boðum.
Ég kveð Birnu með þakklæti
fyrir allt og veit að mamma kveð-
ur elsku systur sína og vinkonu
með þakklæti fyrir allar stund-
irnar sem þær áttu saman í gegn-
um lífið, hvort sem það var í gleði
eða sorg.
Hvíl í friði, elsku Birna.
Dagurinn kveður, mánans bjarta brá
blikar í skýja sundi.
Lokkar í blænum, leiftur augum frá,
loforð um endurfundi.
Góða nótt, góða nótt,
gamanið líður fljótt,
brosin þín bíða mín,
er birtan úr austri skín.
Dreymi þig sólskin og sumarfrið,
syngjandi fugla og lækjarnið.
Allt er hljótt, allt er hljótt
ástin mín, góða nótt.
(Ási í Bæ)
Þín systir
Ásta og Margrét.
Birna Valgerður
Jóhannesdóttir
Sálm. 86.11
biblian.is
Vísa mér veg þinn,
Drottinn, að ég
gangi í sannleika
þínum, gef mér
heilt hjarta, að ég
tigni nafn þitt.