Morgunblaðið - 01.11.2019, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. NÓVEMBER 2019
✝ Hákon Árna-son fæddist á
Stóru-Hámundar-
stöðum í Eyjafirði
5. júní 1939. Hann
lést á heimili sínu í
Reykjavík 24. októ-
ber 2019.
Foreldrar hans
voru Árni Marinó
Rögnvaldsson, f.
5.2. 1909, d. 23.9.
2004, og Steinunn
Davíðsdóttir, f. 10.1. 1905, d.
13.7. 1990. Systur hans voru
Ingibjörg Árnadóttir, f. 23.11.
1941, d. 9.11. 2007, og Gerður
Árnadóttir, f. 19.7. 1945.
Hákon kvæntist 27.12. 1969
Berthu Stefaníu Sigtryggs-
dóttur, f. 22.8. 1941. Börn
þeirra eru Helena Hákonar-
dóttir, f. 18.9. 1971, Harri Há-
konarson, f. 31.12. 1974, og
Tryggvi Hákonarson, f. 22.10.
1977. Helena er í sambúð með
Sveinbirni Sigurðssyni, f. 21.4.
1960, og eiga þau tvö börn,
Blöndal hrl. 1966 og varð með-
eigandi að stofunni 1975. Árið
1988 gekk hann í félag við þá
Guðmund Pétursson hrl. og
Pétur Guðmundarson hrl. og
rak með þeim Málflutnings-
skrifstofuna ásamt fleirum til
ársins 1999. Árið 2000 var hann
einn af stofnendum lögmann-
skrifstofunnar LOGOS og starf-
aði þar til æviloka. Hákon var
meðlimur í stjórn Lögmanna-
félags Íslands 1977-1979 og
1986-1989, formaður félagsins
1988-1989 og gerður heiðurs-
félagi þess 2011. Árið 1992 var
hann skipaður í dómnefnd til að
meta hæfni umsækjanda um
embætti héraðsdómara og sama
ár skipaður af dómsmálaráð-
herra í nefnd til að gera til-
lögur að nýjum reglum um
eftirlit með störfum dómara og
úrræði ef dómari gerist sekur
um vanrækslu í starfi. Þá var
hann prófdómari og stunda-
kennari við Háskóla Íslands um
langt árabil.
Útför Hákonar fór fram frá
Árbæjarkirkju í Reykjavík 31.
október 2019 í kyrrþey að hans
eigin ósk.
Berthu Stefaníu, f.
9.11. 2009, og Dav-
íð Marinó, f. 13.2.
2011. Harri er
kvæntur Lísu
Birgisdóttur, f.
14.6. 1974, og eiga
þau þrjú börn,
Thelmu Rán, f.
11.4. 2003, Hákon
Reyr, f. 24.1. 2005,
og Indiönu Rut, f.
9.9. 2008. Tryggvi
er kvæntur Sólveigu Árna-
dóttur, f. 8.1. 1981, og eiga þau
þrjá syni, Einar Árna, f. 14.7.
2011, Snorra Frey, f. 31.3. 2015,
og Úlf Ara, f. 3.4. 2018.
Hákon Árnason lauk stúd-
entsprófi við Menntaskólann á
Akureyri 1960 og embættis-
prófi, cand. juris, frá Háskóla
Íslands 1966, varð héraðsdóms-
lögmaður sama ár og hæsta-
réttarlögmaður 14. mars 1972.
Hákon hóf störf sem fulltrúi á
lögmannskrifstofu Ágústs
Fjeldsted hrl. og Benedikts
Mér finnst gríðarlega sárt að
þurfa að kveðja yndislegan mann
og dásamlegan tengdaföður.
Eftir nokkurra ára hetjulega
baráttu var hetjan í granna lík-
amanum sigruð. Því hann var
hetja þessi maður, sem tókst á
við sína baráttu af svo miklu
æðruleysi og dug að baráttan
sást aldrei utan á honum fyrr en
rétt í lokin. Hákon var eins og ég
sagði dásamlegur maður og
tengdafaðir. Þegar ég kom í
fyrstu skiptin í mat til tilvonandi
tengdaforeldra minna, sem kær-
asta yngsta sonarins var mér
strax úthlutað sæti við hliðina á
tengdapabba við borðstofuborð-
ið, sæti sem var mitt alla tíð síð-
an.
Í fyrstu skiptin sem ég sat þar
hjá honum yrti hann varla á mig,
hann virkaði á mig eins og hann
væri mjög feiminn frekar en að
hann kynni ekki við mig. En
fljótlega sá hann að ég var ekki
jafn vitlaus og ég leit út fyrir að
vera og hófust milli okkar sam-
ræður og eftir það var ekki mikil
þögn okkar á milli. Það var gríð-
arlega gaman að tala við Hákon,
hann var vel lesinn og vitur mað-
ur og átti ég margar af mínum
vitrænustu og skemmtilegustu
samræðum við hann.
Hann var líka svo ákaflega
góður, hann Hákon, ég þekkti
hann ekki sem lögmann, en hann
var víst einn af þeim færustu í
þeirri stétt, nei, ég þekkti hann
sem yndislegan tengdaföður og
dásamlegan afa, sem maður gat
alltaf leitað til.
Hvort sem ég bað hann um að
lesa yfir handrit fyrir mig eða
passa fyrir mig börnin þá var
svarið alltaf það sama og hann
hjálpaði af svo mikilli gleði að
það var alltaf gott að leita til
hans.
Hákon hugsaði vel um líkama
og sál og einhvern laugardags-
morguninn kom ég upp úr kjall-
aranum hjá tengdó, þar sem við
Tryggvi bjuggum eitt sinn milli
íbúða, og þá stóð Hákon eins og
prjónn á haus á miðju stofugólf-
inu og var að heilsa sólinni.
Hann var í einu orði sagt ein-
stakur og mér og drengjunum
mínum þremur þótti óskaplega
vænt um hann. Hann sagði í
ræðu sinni í brúðkaupi okkar
Tryggva að hann væri minn
stærsti aðdáandi og ég vona að
hann hafi vitað að ég var, er og
verð alltaf hans. Ég kveð þig hér
með kossi á kinn, eins og ég
gerði alltaf og bið góðan Guð að
gæta þín elsku Hákon og ég skal
lofa á móti að gæta allra þeirra
sem þú skilur eftir, þú getur
treyst mér.
Við hér í Gulaþinginu munum
elska þig og sakna þín um
ókomna tíð og höldum áfram að
biðja fyrir þér hvar sem þú ert.
Þín ástkæra tengdadóttir,
Sólveig.
Hákon Árnason var hæglátur
og dagfarsprúður maður. Ég
man að það kom mér á óvart
þegar mér var sagt að hann
þætti einn allra besti málflutn-
ingsmaður landsins. Þá hafði ég
nýlokið laganámi og hafið störf
hjá honum og fleiri lögmönnum á
Suðurlandsbraut 4a. Hann var
grannur og ekki hávaxinn og
virkaði heldur hlédrægur á mig.
Það var ekki fyrr en ég sá fyrst
til hans í hlutverki málflytjand-
ans að ég skildi hvers vegna hon-
um var valin þessi einkunn.
Hann var rökfastur með ein-
dæmum, skýr í hugsun og hafði
öðrum mönnum betur lag á að
koma hugsunum sínum í orð á
hnitmiðaðan hátt. Þungi fylgdi
orðum hans og sannfæringar-
krafturinn var mikill.
Á skrifstofunni var Hákon
góður félagi og vinur, léttur í
lund og viðræðugóður. Dyr hans
voru öllum opnar og aldrei voru
gestir að ónáða. Hann gaf sér
góðan tíma til að segja yngra og
óreyndara fólki til og hafa marg-
ir notið dýrmætrar leiðsagnar
hans.
Hans greinar voru skaðabóta-
og vátryggingaréttur. Í þeim var
hann manna fróðastur. Hákon
tók virkan þátt í félagslífinu,
ekki síst ef á dagskránni voru
ferðalög um landið. Ógleyman-
legt er síðan framlag hans til ár-
legra árshátíðarmyndbanda, þar
sem hann stal jafnan senunni.
Við leiðarlok er þakklæti of-
arlega í huga. Það voru forrétt-
indi fyrir okkur samstarfsmenn
að hafa Hákon okkur til leið-
sagnar um langt árabil. Þegar
árin færðust yfir dró hann úr
vinnu en við áttum því láni að
fagna að hafa hann í okkar liði
allt til áttræðs. Berthu eiginkonu
hans, börnum og öðrum aðstand-
endum færum við okkar dýpstu
samúðaróskir.
F.h. LOGOS lögmannsþjón-
ustu,
Þórólfur Jónsson.
Við lifum í agnarsmáu sam-
félagi hér á Íslandi. Stundum er
sagt að allir þekki alla. Það er
kannski ekki alveg rétt, en svo
mikið er víst að þeir sem vinna á
sama starfsvettvangi kynnast
hverjir öðrum og það oft í tals-
verðu návígi.
Hópur málflytjenda er ekki
ýkja stór í landinu. Þeir sem
honum tilheyra eru oftast að fást
við aðra í hópnum við flutning
mála fyrir dómstólum og er þá
stundum tekist harkalega á. Á
þeim vettvangi lærist manni
fljótt að þekkja sauðina frá höfr-
unum. Í þessum þrönga heimi
kynntist ég sómamanninum Há-
koni Árnasyni.
Margir áratugir eru síðan ég
flutti fyrst mál gegn Hákoni
Árnasyni. Við þær aðstæður held
ég að maður verði nokkuð vel til
þess fallinn að segja deili á „hátt-
virtum andstæðingi“. Fljótlega
áttar maður sig á, að öflugasti
mótherjinn er ekki sá sem fer
fram af offorsi og óskammfeilni.
Þvert á móti er sá öflugastur
sem færir mál sitt fram með rök-
leiðslu og af málefnalegum heil-
indum. Verkefnið snýst um að
sannfæra dómarann, en ekki að
koma höggi á andstæðinginn.
Málflytjandinn þarf að leggja
dómaranum til sannfærandi rök-
semdir, sem hann getur gert að
sínum þegar dómur er lagður á
málið. Sá er bestur málflytjand-
inn sem best tekst upp við þetta.
Þess vegna var Hákon Árna-
son einn af allra bestu málflytj-
endum á Íslandi síðustu áratug-
ina.
Í honum bjó einstaklega vand-
aður og heiðarlegur maður, sem
kom málstað umbjóðenda sinna
vel á framfæri. Eitt sinn, þegar
ég þurfti að ráða mér málflytj-
anda í dómsmáli, sem varðaði
mig miklu, fékk ég Hákon til að
annast verkið. Ég fylgdist vel
með og varð vitni að vinnubrögð-
um sem mér fannst nánast óað-
finnanleg. Þó að ekki næðu allar
kröfur mínar fram að ganga varð
honum ekki um kennt. Þar voru
aðrir kraftar að verki.
Svo gerðist það fyrir nokkrum
áratugum að okkur Hákoni var
falið að annast kennslu í munn-
legum málflutningi á námskeiði
fyrir verðandi málflytjendur.
Þá fluttum við boðskap okkar
hvor á eftir öðrum og tókum svo
saman þátt í fyrirspurnartíma og
almennum umræðum á eftir.
Sjálfir höfðum við mikinn lær-
dóm af verkefninu, eins og kenn-
arar hafa gjarnan, en kannski
höfðum við samt mesta gagnið af
því sem við lærðum hvor af öðr-
um. Þetta kom reyndar til tals í
samtali okkar eftir að við höfðum
annast þessar leiðbeiningar um
margra ára skeið. Ég held ég
megi segja að við höfum orðið
vinir.
Vinátta okkar einkenndist af
gagnkvæmri virðingu og stuðn-
ingi þar sem honum varð við
komið.
Ég átti síðast samtal við Há-
kon fyrir nokkrum vikum, þegar
banvænn sjúkdómurinn var
langt fram genginn. Þá ræddum
við meðal annars um dauðann og
komum okkur saman um að ekki
væri ástæða til að óttast hann.
Hann kæmi í framhaldi af lífinu
og mestu máli skipti að hafa
reynt að sýna öðru fólki sam-
kennd og vera heill, meðan lífið
entist. Og þar var staða vinar
míns sterk; svo mikið er víst.
Ég sendi ástvinum Hákonar
Árnasonar innilegar samúðar-
kveðjur vegna fráfalls hans.
Hans verður minnst fyrir það
sem hann var.
Jón Steinar Gunnlaugsson.
Hákon Árnason
Ég bið að heilsa ömmu var það
fyrsta sem ég hugsaði þegar ég
fékk að vita að þú hefðir fengið
hvíldina.
Einhvern veginn er erfitt að
hugsa um afa án ömmu eða
ömmu án afa. Þakklát fyrir þann
aukatíma sem við fengum að hafa
þig en jafnframt er ég glöð í
hjartanu að þið séu nú aftur sam-
einuð.
Það voru forréttindi að fá að
alast upp með ykkur í sama húsi.
Geta komið til ykkar hvort sem
það var fyrir mat, sögu eða bara
samveru. Ég man, afi, þegar þú
teiknaðir fyrir mig myndir sem
ég svo litaði, myndir af bátum,
fjöllum og sjónum. Þú hafðir sér-
stakan skilning á brasinu í mér
og fljótfærninni og ég held að þú
hafir haft lúmskt gaman af henni.
Sagan um þegar ég litaði niður
allan stigaganginn og þú labbaðir
með mér til að fá skýringar á
teikningunum í stað þess að
skamma mig er mér kær.
Setningin „mamma þín ræður
ekki hér“ kom oft bæði þegar
mamma mín og svo ég sjálf með
mín börn vorum að stjórnast.
Það var oftast verið að koma í
veg fyrir að borðað yrði meira af
einhverju af því sem amma bar á
borð. Minningin um skúffuna
góðu sem alltaf var hægt að leita í
og fá kleinu, snúð, vínarbrauð eða
einhverja köku mun alltaf vera
með mér. Mitt uppáhald er kaffi-
tertan og hana mun ég gera og
Guðjón Björnsson
✝ Guðjón Björns-son fæddist á
Húsavík 12. apríl
1934. Hann lést á
Skógarbrekku
HSN á Húsavík 18.
október 2019.
Foreldrar hans
voru Sigríður
Helgadóttir og
Björn Kristjánsson.
Guðjón var giftur
Þórveigu Kristjáns-
dóttur frá Norðurhlíð í Aðaldal
og eignuðust þau sex börn sam-
an. Þórveig lést 19. mars 2018.
Jarðarförin fór fram í kyrr-
þey.
hugsa til ykkar í
hvert skipti, elsku
afi og amma.
Þið sögðuð mér
bæði sögur og þess-
ar sögur kann ég
enn þá, meira að
segja þá um búálf-
inn sem elskaði gos
sem amma skáldaði.
Ég er svo þakklát
fyrir allar minning-
arnar sem ég á um
ykkur og þakklát fyrir að börnin
mín eiga líka margar minningar
um ykkur. Eins og ég gátu þau
leitað til ykkar og fyrir þá hjálp
sem þið veittuð mér með þau er
ég ævinlega þakklát.
Minningin um ykkur mun lifa
áfram hjá okkur sem verðum eft-
ir og ég treysti því að þau okkar
sem fóru of fljótt geti komið til
ykkar í knús, þus um pólitík eða
bara samveruna sem alltaf var í
boði á Árgötunni.
Elsku afi Úddi og amma Þór-
veig takk fyrir allt.
Jóna Kristín Gunnarsdóttir
Guðjón frændi minn Björns-
son hefur nú yfirgefið þessa jarð-
vist eftir erfið veikindi. Við vor-
um sex bræðrasynirnir sem
ólumst upp á Stangarbakkanum,
allir fæddir í byrjun fjórða ára-
tugar síðustu aldar en feður okk-
ar bjuggu með fjölskyldur sínar í
nánu sambýli, Björn í Rauðhól,
Arnór í Steinholti og Ásgeir í Ás-
geirshúsi.
Þá voru ekki komin götunúm-
er, en hvert hús hafði sitt nafn. Af
þessum strákahópi var Þórður
Ásgeirsson elstur, fæddur 1930,
ég næstur, fæddur 1931, Kristján
Ásgeirsson, fæddur 1932, Hörður
bróðir minn, fæddur 1933, Guð-
jón Björnsson, fæddur 1934, og
Sigfús Björnsson, fæddur 1936.
Það var mikill samgangur milli
heimilanna og við strákarnir til
skiptis heima hver hjá öðrum.
Sigríður móðir Guðjóns var frá
Helgastöðum sem var eitt húsið í
þessari þyrpingu og þar var
strákahópnum alltaf vel tekið.
Guðjón fór snemma að vinna
við sjómennsku. Björn faðir hans
var skipstjóri lengst af og það var
leið flestra drengja sem voru að
alast upp á Húsavík á þessum ár-
um að fara að vinna sem fyrst
neðan við Bakkann þar sem út-
gerðirnar höfðu aðsetur. Guðjón
fór snemma á sjóinn og sá fram á
það að sjómennska yrði hans
starf. Hann dreif sig þá í sjó-
mannaskólann þegar aldur leyfði
og lauk stýrimannaprófi. Framan
af fór hann á vetrarvertíð til
Reykjavíkur á vélbátnum Hag-
barði sem Húsvíkingar gerðu þar
út yfir veturinn. Lengst af var
hann þó skipstjóri á vélbátnum
Freyju sem gerð var út frá Húsa-
vík. Þeir sem stóðu að útgerð
Freyju voru auk Guðjóns Hörð-
ur, bróðir minn, Haukur Sigur-
jónsson, mágur Guðjóns, og Þor-
steinn Jónsson. En fljótlega
eignuðust Guðjón og Hörður
þessa útgerð alla og var útgerð
Freyju mjög vel heppnuð. Eftir
að þeir hættu Freyjuútgerðinni
eignuðust Guðjón og Hörður
trillu og skruppu á sjóinn af og
til. Guðjón bar mjög farsæll skip-
stjóri, dagfarsprúður og laus við
hávaða en ekki skaplaus. Hann
tók mikinn þátt í félagsskap sjó-
manna á Húsavík og var þar í for-
ystu. Hann var víðlesinn og hafði
mikið yndi af lestri góðra bóka og
var vel að sér enda búinn góðum
gáfum.
Þá hafði hann löngun til bú-
skapar og seinni árin var hann
virkur í félagi fjáreigenda og undi
sér vel í fjárhúsunum með öðrum
rollukörlum.
Guðjón og Þórveig, kona hans,
byggðu stórt og vandað íbúðar-
hús í Árgötu 4 ásamt Fanneyju
systur Guðjóns og Hauki manni
hennar. Þar áttu foreldrar þeirra
gott skjól til hinstu stundar. Með
Guðjóni er genginn einn þeirra
Húsvíkinga sem voru máttar-
stólpar í uppbyggingu atvinnulífs
staðarins og létu sig mjög varða
hag almennings. Hans er sárt
saknað þó að gott væri fyrir hann
að fá að kveðja eins og heilsufar
hans var síðustu árin. Þessum
minningarorðum fylgja innilegar
samúðarkveðjur frá okkur
frændfókinu frá Steinholti til af-
komenda Guðjóns og tengda-
fólks.
Kári Arnórsson.
Ástkær eiginmaður, faðir, tendgdafaðir, afi
og langafi,
SIGURÐUR AXELSSON
fv. forstjóri
Löggildingarstofu ríkisins,
lést á Hrafnistu Hafnarfirði 29. október.
Útför auglýst síðar.
Hrafnhildur Kristinsdóttir
Stefanía Kristín Sigurðard. Reynir Þórðarson
Laufey Margrét Jóhannesd.
barnabörn og barnabarnabörn
Þá er vinur minn
og stórfrændi Þór-
hallur Valgarð Að-
alsteinsson kominn í sumarland-
ið og vafalaust farinn að spila
slagara á hljómborðið í massavís.
Vinskapur okkar var mikill enda
þótt aldursmunurinn væri nærri
fjórir áratugir. Ég fór að venja
komur mínar til Tolla þegar hann
flutti til Húsavíkur, fljótlega eftir
Þórhallur Valgarð
Aðalsteinsson
✝ Þórhallur Valgarð Aðal-
steinsson fæddist 9.
janúar 1947. Hann
lést 28. september
2019.
Útför hans fór
fram 5. október
2019.
bankahrun. Þrátt
fyrir mikinn skyld-
leika höfðum við lít-
ið þekkst fram að
því og má segja að
okkar vinskapur
hafi því þróast al-
gjörlega á okkar
forsendum. Formúl-
an var alla tíð svip-
uð: ég lét gamminn
geisa og frændi
hlustaði milli þess
sem hann hló að ruglinu í mér.
Það voru ávallt fastir liðir á dag-
skránni, stundum sömu sögurnar
enda voru þær alltaf jafngóðar
og síðast! Að sama skapi var ansi
margt sem við ræddum aldrei,
okkar samskipti voru þannig að
mestu í núinu. Það voru auðvitað
undantekningar – til að mynda
er vörðuðu glæsta fortíð Tolla í
tónlist en hann og Björn tengda-
faðir minn spiluðu saman í hinu
vinsæla húsvíska ballbandi „Ví-
brarnir“ á sínum tíma. Þannig
liðu heimsóknirnar ein af annarri
og þrátt fyrir heiðarlegar til-
raunir var algjör hending ef
spjallið var undir einni klukku-
stund að lengd. Lífsgleði hans og
auðmýkt var einstök. Þrátt fyrir
afar takmarkaða hreyfi- og
færnigetu síðustu árin var svart-
sýni og vont skap ekki til í hans
fari. Hann sagði alltaf aðspurður
„allt fínt“. Þetta viðhorf hefur
sannarlega reynst mér lærdóms-
ríkt og ég hef reynt að venja mig
við það að mála ekki skrattann á
vegginn þótt stundum sé smá
mótvindur.
Ég kveð Tolla með þakklæti
fyrir ómetanlegar stundir og vin-
skap. Möggu, Ellu, Rikka og fjöl-
skyldum votta ég mína dýpstu
samúð.
Heiðar Hrafn Halldórsson.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar