Skessuhorn - 06.03.2019, Blaðsíða 16

MIÐVIKUDAGUR 6. MARS 201916
Séra Eðvarð Ingólfsson sóknar-
prestur á Akranesi lætur af störf-
um um næstu mánaðamót. Um
sama leyti flytur hann til Hvera-
gerðis ásamt Bryndísi Sigurjóns-
dóttur eiginkonu sinni og yngsta
syni þeirra en tvö eldri börn
þeirra, Elísa og Ingólfur, eru bú-
sett í London. Eftir tæp 22 ár í
prestskap á Akranesi tekur Eðvarð
við embætti sérþjónustuprests en
það starf heyrir beint undir biskup
Íslands og felst í ýmsum verkefn-
um sem biskup lætur honum í té.
„Hér er um tilfærslu að ræða. Mér
er gefinn kostur á að draga mig út
úr miklu annríki en sinna engu að
síður áfram kirkjulegri þjónustu af
ýmsu tagi,“ segir Eðvarð. Blaða-
maður Skessuhorns settist niður
með séra Eðvarði á fimmtudag-
inn í prestsbústaðnum við Laugar-
braut 3. Bústaður prests hefur nú
verið boðinn til sölu. Miðað við
markaðinn í dag má fastlega bú-
ast við að húsið verði selt áður en
þessi orð komast á prent. Í spjalli
er rætt um æskuna, skólgönguna
og störfin til dagsins í dag.
Veikindi setja strik í
reikninginn
Núverandi kirkja á Akranesi var
byggð árið 1896 en tíu árum fyrr,
1886, hafði séra Jón A. Sveinsson
tekið við embætti sóknarprests en
þá stóð kirkja Akurnesinga í Görð-
um þar sem minningarturn stend-
ur nú. Séra Eðvarð er því fimmti
sóknarpresturinn sem þjónar
prestakallinu, þannig að segja má
að þeir hafi enst vel. Sóknarbörn-
in voru orðin tæplega sjö þúsund
þegar annað prestsembætti var
stofnað 2015 við Akraneskirkju og
séra Þráinn Haraldsson var ráðinn
í starfið.
Eðvarð dregur ekki dul á að
veikindi hans eru orsök tilvonandi
vistaskipta þeirra hjóna. Hann
greindist með Parkinsonsjúkdóm-
inn fyrir tíu árum. Hægfara tauga-
hrörnun, eins og sú sem kennd
er við Parkinson, tekur sinn toll,
kraftur og þrek dvínar. Mikillar
nákvæmni þarf að gæta í lyfjagjöf
til að vinna á áhrifum sjúkdóms-
ins. Heilsa hans nú krefst þess að
dregið verði úr vinnutengdu álagi
en Eðvarð hefur að mestu verið í
veikindaleyfi í tæplega hálft ár. „Á
þeim tíma hef ég grennst um jafn
mörg kíló, sem er bara til bóta.
Einhverjir kynnu að halda að það
væri vegna veikindanna, en ástæð-
an er allt önnur. Ég hef náttúrlega
ekki verið í hinum fjölmörgu erfi-
drykkjum og veislum sem fylgja
prestsstarfnu, en þar er eins og
allir þekkja afar sætinda- og kol-
vetnaríkt fæði uppistaðan í veislu-
föngunum,“ segir Eðvarð léttur í
bragði.
Á leið austur fyrir fjall
Þau hjón Eðvarð og Bryndís
keyptu parhús í byggingu í Hvera-
gerði á síðasta ári og var hús-
ið í fyrstu hugsað sem „sumarbú-
staður.“ „Svo breytast aðstæður.
Við ákváðum því að selja íbúð sem
við áttum í Kópavogi og höfum
að undanförnu lokið við að inn-
rétta húsið í Hveragerði og flytj-
um fljótlega austur.“ Þau segjast
bæði hlakka til flutnings á æsku-
slóðir Bryndísar og sóknarprestur-
inn tekur það fram að það hafi ver-
ið hann sem hafi átt frumkvæðið í
þessu efni. Þar eigi Bryndís stóra
fjölskyldu og gott bakland.
Örlagaár
Eðvarð er fæddur 25. apríl 1960.
„Þetta var mikið örlagaár. Sem
dæmi var þetta árið sem John F.
Kennedy var kosinn Bandaríkja-
forseti, P-pillan var tekin í notkun
og lazergeislar voru fyrst notað-
ir til lækninga. Raggi Bjarna gaf í
sama mánuði og ég fæddist út lag-
ið „Vertu ekki að horfa svona allt-
af á mig.“ Þannig að það geta all-
ir séð að þetta var tímamótaár á
mörgum sviðum. „Sjálfum lá mér
alveg lifandis ósköp á að komast í
heiminn. Móðir mín hafði hugsað
sér að hafa það náðugt á fæðinga-
deild Landspítalans en mér lá hví-
líkt á að mér héldu engin bönd. Ég
fæðist því á gólfinu heima hjá afa
mínum og ömmu. Afi, sem þá var
á leiðinni í vinnuna, mátti leggja
frá sér malinn og kaffibrúsann og
grípa mig í fangið svo ekki færi
illa.“
Lífsbaráttan
Aðspurður um hvort Eðvarð hafi
snemma snúist til kristinnar trú-
ar sem leiddi hann út í guðfræði-
nám, svarar hann því til að líklega
hafi ýmsir samverkandi þættir ráð-
ið þeirri ákvörðun. „Kannski hafði
það áhrif að ég missi föður minn
þegar ég var sjö ára gamall. Hann
veikist og deyr úr krabbameini 44
ára að aldri. Eftir stóð móðir mín
með okkur sjö börnin, mig og sex
systur mínar vestur á Hellissandi
þar sem ég ólst upp. Ég hef því
stundum sagt í hálfkæringi að ég
hafi alist upp í kvennabúri!
Kannski má segja að ýmsar
áleitnar spurningar hafi komið upp
í huga lítils drengs við ótímabæran
föðurmissi og harða lífsbaráttu sem
móðir mín þurfti að heyja til að sjá
fjölskyldunni farborða. Spurning-
ar á borð við; „hvers vegna“ eða;
„fæ ég að sjá föður minn aftur,“
og; „hvaða merkingu hefur dauð-
inn?“ Þessar spurningar og hug-
leiðingar frá bernsku hafa hjálpað
mér í seinni tíð þegar ég hef komið
til aðstoðar fólki í svipuðum spor-
um. Fólk sem skyndilega miss-
ir einhvern sér nákominn. Þessar
hugsanir kveiktu spurningar sem
vafalítið urðu til þess að ég leitaði
svara. Ég varð snemma læs og gerð-
ist mikill lestrarhestur, las nokkrar
bækur á dag.
Við strákarnir lékum okkur öll-
um stundum þegar vel viðraði í
fótbolta eða í fjörunni og stundum
tókum við þátt í grjótkasti. Tvisvar
fékk ég gat á hausinn og þurfti til
læknis. Það var annars gott að alast
þarna upp í frjálsræði bernskuár-
anna og fallegri náttúru. Eins og þá
tíðkaðist í sjávarplássum fór ungur
drengurinn snemma að afla tekna í
saltfiskverkun eða uppskipun sam-
hliða námi og um leið var sjálfstæð-
ið eflt. Það átti eftir að koma sér vel
og móta einstaklinginn.“
Fyrstu sporin á sviði
fjölmiðlunar og skrifa
Eftir grunnskóla lá leið Eðvarðs
í Héraðsskólann í Reykholti en
stúdent varð hann frá Mennta-
skólanum á Egilsstöðum. Var einn
af tíu nemendum Vilhjálms Ein-
arssonar sem fylgdu honum úr
Reykholti og hófu nám í nýjum
menntaskóla undir hans stjórn á
Egilsstöðum. En áhugi Eðvarðs
hneigðist snemma til skrifta. Barn
að aldri eignaðist hann sína fyrstu
ritvél, ellefu ára birtist fyrsta smá-
sagan eftir hann í Þjóðviljanum
og tólf ára var hann staðráðinn í
að verða rithöfundur. Krókurinn
beygðist því snemma.
„Það hefur alla tíð búið í mér
rík sköpunarþrá til skrifa. Í seinni
tíð hefur það reynst notadrjúgt
við ræðuskrif í starfi prests. En ég
var hins vegar orðinn 29 ára þeg-
ar ég innritaðist í guðfræðideildina
og hafði þá þegar samið allmarg-
ar bækur og starfað við blaða-
mennsku og í útvarpi. Aflaði þar
reynslu sem átti eftir að koma sér
vel síðar á lífsleiðinni. Ég var til
að mynda blaðamaður hjá barna-
blaðinu Æskunni og síðar rit-
stjóri. Það var hentugt því útgáf-
an gaf einnig út bækurnar mínar.
Sem ritstjóri Æskunnar fékk ég
mikið sjálfstæði og skrifaði mest af
því sem í blaðinu kom. Þá starfaði
ég við útvarp í ein sex ár. Var fyrst
dagskrárgerðarmaður á Rás 1, síð-
an Rás 2 sem þá þá var að stíga sín
Kveður söfnuð sinn eftir 22 ára þjónustu

Spjallað við séra Eðvarð Ingólfsson fráfarandi sóknarprest á Akranesi
Á göngu í Garðalundi.
Ljósm. Elísa Eðvarðsdóttir.
Eðvarð nýkominn til starfa á Akranesi.
Bryndís og Eðvarð saman í London fyrir tveimur árum.
Ljósm. ee.