Læknablaðið - nov. 2019, Side 48

520 LÆKNAblaðið 2019/105
■ ■ ■ Gunnhildur Arna Gunnarsdóttir
„Fyrir mér snýst þetta um prinsipp. Ef það
eru ákveðnir hlutir sem þú getur ekki sætt
þig við tel ég að það sé hreinlegra að fara
heldur en að vera nöldrandi næstu 15 árin.
Það er ekki ég,“ segir Hlynur Níels Gríms-
son sem útskrifaðist sem krabbameins-
læknir árið 2002.
Hlynur starfaði við fagið hér heima, í
Svíþjóð og í Noregi allt þar til í apríl 2017
þegar hann ákvað að snúa sér að heimilis-
lækningum til að geta sóst eftir starfi utan
spítalans hér á landi. „Mér þykir mjög
vænt um þessa stofnun að mörgu leyti og
mér þykir mjög vænt um fagið mitt,“ segir
hann.
„Ég var með tilboð að utan þegar ég
hætti og hefði farið ef ég hefði haft að-
stæður til en fjölskylduaðstæður mínar
eru þannig að ég get ekki farið. Þá varð ég
að finna mér eitthvað annað að gera til að
hafa stjórn á aðstæðum mínum og er núna
í heimilislæknaprógramminu og klára það
væntanlega fljótlega,“ segir Hlynur.
Sér ekki eftir ákvörðuninni
„Ákvörðunin var mjög sár og erfið á
margan hátt en ég sé ekki eftir þessu,“
segir hann þar sem við setjumst örstutt
niður í kaffiteríu Barnaspítalans í matar-
hléi í tilefni þess að hann hefur gefið út
sína aðra skáldsögu Veikindadaga. Blaða-
maður bendir honum þó á að hann sé jú
enn á spítalanum. „Kaldhæðni örlaganna,“
segir hann og brosir.
„Ég lokaði dyrunum síðasta daginn í
apríl 2017 og hugsaði, ég stíg aldrei hér inn
fæti aftur. En svo til að ná mér í réttindi
sem heimilislæknir verð ég að klára
ákveðna hluti. Ég varð því að snúa aftur,“
segir hann og á um tvo mánuði eftir á
kvennadeildinni. „Svo klára ég hérna á
spítalanum og geri ekki ráð fyrir að koma
aftur,“ segir Hlynur.
Hvað gerði útslagið? „Margt smátt gerir
eitt stórt,“ segir hann. „Mér finnst spítal-
anum ekki vel stjórnað. Gengið hefur ver-
ið allt of langt í sparnaði og hagræðingu
án þess að yfirstjórn spítalans hafi í raun-
inni mótmælt því að ráði,“ segir hann.
„Viðvarandi vandamál hérna eru óleyst
þrátt fyrir að allir viti að þau séu til staðar.
Undanfarin ár hefur ítrekað verið fjallað
um málefni bráðamóttökunnar í fjölmiðl-
um. Þar breytist þó ekki neitt,“ segir hann.
„Stundum er sagt að útskýringin sé
sú að það fáist ekki hjúkrunarfræðingar
og þetta sé alþjóðlegt fyrirbæri. Það má
svo sem vera, en mér finnst þessi rök ekki
halda vatni. Ísland er í einstakri stöðu.
Ólíkt stóru löndunum er engin samkeppni
milli spítala um vinnuafl. Landspítali er
langstærstur og ætti að eiga auðvelt með
að fá til sín starfsfólk,“ segir hann.
Það var erfitt að hætta sem krabba-
meinslæknir. „Mér fannst vænt um
starfið mitt og mjög vænt um fagið mitt,
krabbameins lækningar. Ég get í alvöru og
sannleika sagt að þegar ég horfi til baka á
það sem ég gerði hérna sem krabbameins-
læknir er ég stoltur af því. Ég gerði allt
Verði ástandinu ekki breytt
er best að breyta sjálfum
sér, segir Hlynur Níels
Grímsson sem lét starf sitt
sem krabbameinslæknir
lönd og leið og hóf sérnám í
heimilislækningum til að geta
starfað utan Landspítala hér á
landi.
Hlynur hefur snúið sér frá krabbameinslækningum og lýkur brátt sérnámi í heimilislækningum. Mynd/gag
Gaf krabbameinslækningar frá
sér vegna óánægju með stjórn
og úrræðaleysi á Landspítala
V I Ð T A L V I Ð H L Y N L Æ K N I O G Á H U G A P E N N A