Hugur og hönd - 01.06.1983, Side 35

eina nótt í Laxnesi, var svo komið högum þessarar konu
að hún hafði tekið sér mann í stakk að góðra kvenna sið,
Pál Einarsson sýslumann í Nesi. Þessi maður stóð með
sinn fótinn hvorumegin við opið í sjóndeildarhríngnum,
beint í vestur þar sem klukkan verður sex. Hef ég ekki
einusinni fyr í þessu skrifi nefnt nafn Svönu sem fluttist
með okkur úr bænum? Sú kona hafði einkennilega hæfi-
leika til að hlusta með viðhafnarsvip á þær sögur sem lát-
laust ultu uppúr barninu um háttalag ofangreindra hjóna.
Strax á fyrsta degi í Laxnesi mynduðust stórtíðindi utan-
um þau. Kona sem hét Fríða Rósa Hólmfríður frú Engil-
bert var eingin læputuðra í framferði sínu. Og Páll sýslu-
maður Einarsson í Nesi, sem ég mér til skemri verka kall-
aði Palla í Nesi, hann var ekki fyr orðinn til en hann
glenti sig yfir skarðið þar sem áin fellur í sjóinn, og mé.
Svana hafði feingið þeirrar listar að hafa sögur eftir mér
með lángtum betra orðalagi og hnýsilegri niðurskipan efn-
is en mér var sjálfum auðið, svo alt fólkið fór að hlæa,
en sá sem ekki hló, heldur varð dolfallinn af undrun, það
var höfundurinn sjálfur. Ég er viss um að þessi stúlka hef-
ur verið leikskáld, því alt sem ég hafði innsolgið sem loft-
efni, og sumt reist á misskilníngi á tali spakvitrínga í
kríngum mig, þetta gat Svana fært í búníng og teingt við
veruleikann, svo ég hlustaði gapandi og gónandi og næst-
um trúði sögunni. Nú þegar Fríða Rósa Hólmfríður frú
Engilbert var manni gefin, mér liggur við að segja á
himni, þá varð ekki hjá því komist að gera mynd þessa
manns áþreifanlega í jarðnesku efni, svo faðir minn smíð-
aði mér spýtukall hérumbil sex þumlúnga háan. Þegar
hann hafði tálgað kallinn rak hann í haus honum tvær
plukkur og það glitraði á þessa skóaranagla í höfðinu á
manninum, svo ég treysti mér til að þekkja hann aftur þó
ég hitti hann ekki fyren mörg ljósár útí mjólkhríngnum.
HALLDÓR LAXNESS
(í TÚNINU HEIMA)