Ljósmæðrablaðið - dec. 2019, Side 7

7LJÓSMÆÐRABLAÐIÐ - DESEMBER 2019
F O R S Í Ð A
Verkið Loved to death er skúlptúr frá
árinu 2016. Efni hans er gömul peysa úr
ull og silki sem hefur verið stoppað í með
bleikum ullarþræði þannig að viðgerðirnar
verða auðsjáanlegir, áberandi blettir sem
þekja stóran hluta yfirborðs peysunnar. Það
sem vakti fyrir mér þegar verkið varð til var
að skoða hvernig væri hægt að þenja efnið,
upp að hvaða marki væri mögulegt að þenja
og slíta og gera við og standa samt uppi
með sama hlutinn í höndunum.
Í verkinu sameinast margir þættir sem
mér hafa verið hugleiknir - þar ber fyrst
að nefna aðferðina, þar sem stoppað er
í gat með því að vefa nýtt efni inn í jaðra
þess, en notkun þeirrar aðferðar sprettur
upp úr þránni eftir heimi þar sem jörðin og
auðlindir hennar eru virtar nægilega til að
nýta hluti til hins ýtrasta, henda þeim ekki
um leið og þeir mást eða brotna eða slitna.
Samofið þeirri viðleitni er arfleifð hefðbundinnar kvennavinnu,
að staga í flíkur og lengja þannig líftíma þeirra. Það er handverk
sem getur verið listform í sjálfu sér, en samt sem áður hvílir yfir
því skömm eða stigma og það skírskotar í
sumra augum til fátæktar - að hafa ekki efni
á nýjum fötum. Fyrir vesturlandabúa á 21.
öldinni mætti það þó frekar teljast lúxus en
hitt að hafa tíma til að gera vandlega við
fötin sín og barnanna sinna.
Peysuna sem ég nota í verkið hef ég
slitið, togað og teygt þar til veikleikarnir
koma í ljós og síðan fest saman aftur
þannig að það sem áður var veikleiki
verður sterkasti hlutinn. Það er hægt að
bera þetta verklega ferli saman við mann-
lega reynslu, að styrkjast af erfiðleikum,
og það má finna bókstaflega hliðstæðu við
breytingar kvenlíkamans við meðgöngu
og barnsburð. Það er reynsla sem stækkar
konuna, andlega en einnig líkamlega, húðin
teygist út og það sem við köllum húðslit er
aðferð líkamans við að gera við sig sjálfan
jafnóðum og hann slitnar - það er magnað
kraftaverk, vitnisburður um viðgerðarmátt líkamans, en samt er
litið á húðslit sem tabú, það á ekki að sjást og mikið má leggja á
sig til að stroka það út.
LOVED TO DEATH
NÁMS- OG STARFSFERILL
Sigrún Hlín Sigurðardóttir er myndlistarkona og hefur meðal annars unnið með textíl, texta og teikningu í verkum sínum, í innsetn-
ingum, leikhúsi og útvarpi. Meðal viðfangsefna hennar eru framtíðin og líf eftir dauðann, sambönd og líkaminn, og samband
mannslíkamans við hlutina og efnisheiminn. Hún lauk BA-prófi í myndlist frá Listaháskóla Íslands og í íslensku frá Háskóla Íslands
og lagði þar að auki stund á diplómanám í textíl við Myndlistaskólann í Reykjavík. Sigrún er stofnmeðlimur í myndlistarhópnum
IYFAC. Nánar má sjá um verk hennar á www.sigrunhlin.com
Sigrún Hlín Sigurðardóttir,
myndlistarkona