Perlur - 01.09.1931, Blaðsíða 18

134
PERLUR
*
Klettar vifl Eifliö. Ljósm. K. Ó. Ð.
háveginn og gefur honum hátíðlegan svip, enda er hann stundum nefndur
prófastur. Hann er hellisbiii, sem grefur sér löng göng inn undir gras-
svörðinn og verpir þar. Sú ómannúðlega veiðiaðferð, að krækja unga
fuglinn, —- kofuna eða pysjuna, — út úr holunum með gogg, tíðkast ekki
nú orðið í Vestmannaeyjum, þar er aðeins veiddur fullorðni fuglinn og
þá í háf. Veiðimennirnir liggja við i úteyjum „til lunda“ 12. til 16. viku
sumars. Lundatekjan hefur verið stunduð frá öndverðu, eins og sjá má
á þessari vísu í Sturiungu:
Loftur er i Eyjum
og bítur lundabein.
Þá er fýllinn, mesta sælgæti allra sannra Vestmannaeyinga, sem eta hann
með hálfs þumlungs þykkri fitupöru, — fyllunni — og þykir ekkert til
hans koma öðru vísi. Flestum aðkomumönnum býður við honum, eink-
um við fyllunni. Hann býr oft utan í klettum og verður þá að siga eftir
honum i vað. Það er ekki á annara færi en fullhuga fjallamanna að
stunda þann veiðiskap, en margir Eyjaskeggjar eru sannir iþróttamenn
i því að klifra i fjöll og síga í björg. Fýlatíminn er frá því 1614 viku af
sumri til 19 vikur af, og er aðeins ungi fuglinn ófleygi tekinn. Hann er
ýmist rotaður með kylfu (,,fýlakepp“) eða heilabúið er molað með því
að bíta ofan í hausinn á honum. Af öðrum nytjafugli má nefna svartfugl
og súlu, en af henni eru sóttir heilir bátsfarmar vestur i Eldey á sumrum.
Meðan ungu fjallamennirnir eru heima milli lundatímans og fýla-
timans, eða snemma í ágúst, er haldin árlega, síðan 1874, þjóðhátíð Vest-
mannaeyja i Herjólfsdal, einhverjum fegursta staðnum á Eyjunni. Dalur-
inn, sem kenndur er við hinn fyrsta landnámsmann Eyjanna, er víður
en stuttur, opinn á móti suðri, með himingnæfandi fjöll á tvær hliðar og
bratta, græna brekku á þá þriðju, upp frá dalbotninum. Á grundinni