Perlur - 01.09.1931, Side 21

PERLUR
137
★
námsgrein hér og fækkar sú ráð-
stöfun áreiðanlega þeim slysum,
sem verða á þenna hátt.
Fyrri hluta vertíðar
verða allir bátar að leggja úr
höfn á ákveðnum tíma. Það er
alltaf fyrir aftureldingu. Það er
einkennileg og áhrifamikil sjón
að sjá flotann sigla úr höfn,
einkum í góðu veðri. Þegar
blysmerkið er gefið, sleppa all-
ir í sömu svipan festum sinum
og leggja af stað. Hunduð ljósa,
hvít’, rauð og græn, bruna út
höfnina og rjúfa náttmyrkrið, en
loftið titrar af vélaskellunum,
sem bergmálið margfaldar, er
klettarnir kasta því á milli sín.
Lengi hafa Vestmanna-
eyjar verið nokkurskonar ný-
lenda frá íslandi, en reynslan
úti um heiminn sýnir, að það
eru oft áræðnustu og dugleg-
iegustu mennirnir, sem leita út
í nýlendurnar. 111 örlög voru
þess valdandi, að hér voru allt-
af skörð, sem þurfti að fylla.
Allir kannast við Tyrkjaránið
1627, — ægilegasta viðburðinn
í sögu Eyjanna. Þá var stofn
þess kyns, sem hér bjó, högg-
inn nærri jörðu. Sjúkdómar
gerðu sitt til. Ginklofi á ung-
börnum lá hér í landi, alla leið
frá Tyrkjaráni fram yfir miðja
síðustu öld, og dóu sum árin
flest eða öll börn, sem hér
fæddust, á fyrstu aldursviku.
Hið nýja brum kól jafnóðum, og
því er hér ekki til neinn langur
innlendur ættstofn. Elztu inn-
lendu ættirnar ná ekki nema
yfir 4—5 ættliði. Nú er þessi
voðaplága horfin. Fyrsta árið,
sem ég var hér læknir, sá ég 2
tilfelli, síðan ekkert.
Súlur með unga. Ljósm. G. Johnsen.
Fýll með unga. Ljósm. G. Johnsen.