Perlur - 01.09.1931, Blaðsíða 36

(Framh.)
Pelliter litaðist um. Hvernig stóð
á ljósa hárinu? En hvað var þetta?
Hann stökk til Kazans. Veiklaðar
taugar hans herptust saman við
að heyra eitthvað og verða var
hreyfingar í dimmasta horni kof-
ans.
Pelliter gekk fram með ljóskerið
í hendinni. Þarna var annar
teppa-hlaði, og þegar hann aðgætti
betur, sá hann að hann hreyfðist.
Hann kraup á kné og dró teppin
frá, og hjarta hans hætti næstum
að slá við sjón þá, er hann sá. Það
var fölt barnsandlit með Ijósgult
hár. Stór augu störðu hrædd á
hann, og þar sem hann lá á hnján-
um frammi fyrir þessari opinber-
un án þess að geta hreyft sig eða
talað, þá lokuðust augun aftur, en
litli munnurinn rak upp hið sára
vein, er Kazan hafði heyrt þegar
hann nálgaðist snjóhúsið. Pelliter
þreif barnið í arma sína.
„Það er stúlka — lítil stúlkal"
hrópaði hann til Kazans. „Fljótur,
lagsmaður — út með þig!“
Hann lagði barnið frá sér og
hljóp út til Kazans. Hann virtist
allt i einu hafa fengið tveggja
manna afl, er hann sópaði teppun-
um af sleðanum og hvolfdi úr
pokanum i snjóinn. „Hún hefur
sent okkur hingað, lagsmaður",
sagði hann og tók andköf. „Hvar
er mjólkin?" —
Eftir tíu sekúndur var hann
aftur kominn inn í kofann með
flösku af niðursoðinni mjólk, pott
og suðuáhald. Hann var skjálf-
hentur, er hann opnaði flöskuna.
„Erlu svöng, litla vina?“ sagði
hann og hellti mjólkinni í pottinn.
Hann hélt pottinum yfir loganum
og horfði á litla, föla andlitið.
Hann dýfði fingrinum niður i
mjólkina til þess að athuga hvort
hún væri nógu heit.
„Bolla, Kazan! Hvers vegna
tókum við ekki bolla með okkur?“
Hann þaut út úr kofanum og kom
aftur með tinbikar. Svo þreif hann
barnið í fang sér og neyddi fyrstu
mjólkurdropunuin milli bleikra
varanna. Þá opnaði hún allt í einu
augun. Litli líkaminn virtist fá nýtt
lif, og hún slokaði í sig mjólkina
og hélt dauðahaldi með litlu hend-
inni um einn fingur hans. Hann
var frá sér numinn af ánægju.
Síðan vafði hann hana inn i þykka,
heita teppið sitt. Augu hennar
hvíldu á honum stór og undrandi,
en hræðslan var horfin úr þeim.
„Guð blessi þig“, tautaði hann.