Perlur - 01.09.1931, Blaðsíða 43

»GIuggabjörgin« gnæfa fil himins, eins og súiur og gluggar stórfenglegra kirkjurúsfa.
svo grönnum og spengilegum, að vindblærinn eða vel miðað byssuskot
virðist geta kollvarpað þeim.
Sé gengið eftir vesturbrún gjárinnar til suðurs, tekur nýtt útsýni
augað fangið: haf af broddlaga súlum, þúsundir af gotneskum turnum
og turnspírum, sem standa þétt saman og krýna hvassar brúnir óteljandi,
tröllaukinna klettamúra. Þessar súlur standa í hringmynduðum stöllum
hverjum upp af öðrum, allt frá gjáarbotni og upp að brún. Hér og þar
eru djiipar hliðargjár og gjótur, ótal afkimar og útúrkrókar, svo að sá,
sem ætlaði sér að feta ummál gjárinnar, kæmist brátt að raun um það, í
hvílíku völundarhúsi hann væri staddur.
Það er óviðjafnanleg unun að skoða þetta dásamlega töfrasmíði
náttúrunnar sjálfrar. Það er eins og að vera staddur í afarmiklu gersema-
safni, þar sem bygginga- og höggmyndalist og litaskrúðið hjálpast að til
að opna áhorfandanum undursamlega og nýstárlega fegurðarheima. Hver
getur liorft nægju sína á glæsileik þessarar fjallanáttúru?