Perlur - 01.09.1931, Blaðsíða 31

PERLUR
147
★
»Hver lánar mér öxi?< sagSi hann.
»Til hvers viltu öxi?«
»Ég ætla að drepa verkstjórann*, svaraði Claude.
Honum buðust margar axir. Hann tók þá minnstu. Hún var
flugbeitt. Hann faldi hana inn á sér og fór út. Hann bað þá ekki að
þegja yfir þessu. Það var ekki mikil hætta á því, að þeir segðu til
hans. Þeir ræddu jafnvel ekki um það sín á milli. Það var svo undar-
legt, en þó svo blátt áfram.
Claude kom að unglingspilti stundu síðar. Hann var dæmdur í
sextán ára fangelsi. Claude ráðlagði honum að læra að lesa.
Það, sem eftir var dagsins, leið eins og venja var til. Klukkan
sjö um kvöldið voru fangarnir læstir inni, hver á sinni vinnustofu.
Með Claude voru læstir inni áttatíu og einn fangi. Óðar og fanga-
verðirnir voru burt farnir, steig Claude upp á bekk sinn og kunn-
gerði föngunum, að hann hefði vandamál upp fyrir þeim að bera.
Þá setti hljóða. En hann hóf aftur máls:
»Þið vitið allir, að Albin var mér í sonar stað. Ég fæ ekki nóg
að eta. Þó ég kaupi fyrir þetta litla, sem ég vinn mér inn, þá nægir
það mér ekki. Ég er alltaf svangur. Albin gaf mér af sínum mat. Ég
var honum í fyrstu þakklátur, af því að hann gaf mér að eta. Síðar
varð mér vel við hann, af því honum var vel við mig. Herra D. stí-
aði okkur í sundur. Sambúð okkar gerði honum ekkert til. En hann
er vondur maður og þykir gaman að kvelja aðra. Ég bað hann að
lofa mér að fá Albin aftur. Þið vitið allir að hann neitaði því. Ég
gaf honum frest til 4. nóvember. Hann lét snara mér í svartholið.
Þar dæmdi ég hann og dæmdi hann til dauða. í dag er 4. nóvember.
Innan tveggja stunda mun hann ganga hér um, og ég kunngeri ykkur
það öllum, að þá ætla ég að drepa hann. Hafið þið nokkuð við því
að segja?«
Enginn gaf neitt svar. Þá hélt Claude áfram. Hann virðist hafa
talað af mikilli mælsku. Hann sagði, að hann vissi að vísu, að hann
ætlaði að fremja ofbeldisverk, en hann héldi samt, að það væri ekki
rangt gert af sér. Hann sagði, að hann gæti ekki tekið líf verkstjóra,
nema með því móti, að láta sjálfur lífið. En hann væri reiðubúinn að
láta það fyrir réttan málstað.
Einn fanganna lagði það til, að hann skyldi biðja verkstjóra
ennþá einu sinni um Albin, og gefa honum með því móti kost á að
leysa hendur sínar.
»Það er rétt. Ég skal gera það«, sagði Claude.
Fangelsisklukkan sló átta.