Íþróttablaðið - 01.04.1989, Blaðsíða 58

Mikið var fagnað eftir leik Sviss og Rúmeníu í Strassbourg. Þá var Ijóst að
ísland átti að spila úrslitaleikinn. Bjarki, Jakob og Gummi sleppa af sér
beislinu.
ur heldur mig sig! Vegna orðrómsins
um mútur V-Þjóðverja vildi maður
helst ekki sjá þá sem A-þjóð og því
hefði maður ekkert grátið óskaplega
þó Sviss hefði náð að jafna, allavega
ekki þá! í staðinn horfði maður á
svissnesku leikmenninaganga niður-
brotna af leikvelli. En þeireru þekktir
fyrir allt annað en að gefast upp og
það kom líka á daginn. Ég hafði trú á
þeim og kannski var það vegna þess
að innst inni vonaði ég að Þjóðverjar
kæmust ekki áfram sem ég skrifaði
hjá mér eftir leikinn: „Ekki er öll nótt
úti enn og sigur Sviss eða jafntefli
gegn Rúmenum kæmi ekki á óvart.
Það er þeirra eina von til að tryggja
sér A-sætið."
Eftir leik okkar við Sviss var frídag-
ur sem var m.a. notaður í æfingu og
tveggja tíma bæjarferð, þar sem „Mc
Donalds" var m.a. heimsóttur. Reynt
er að heimsækja Mc Donalds eins oft
og kostur er því margir telja að þar
liggi leyndardómurinn að velgengni
okkar í handbolta. Annars er „Burger
King" kominn inn í myndina og svo
sem aldrei að vita hvaða hamborgari
verður borðaður næst.
Áhorfendur stigu
trylltan stríðsdans
Nú var orðið Ijóst að ekki var ein-
göngu búiðaðtryggjaA-sætið heldur
jafnvel leik um 1.-4. sætið. í upphafi
hafði stefnan verið settá leik um 5.-6.
sætið en með sigri á Hollandi tryggð-
um við okkur leik um bronsið, ef ekki
gullið. Þettaveitti manni stórkostlega
vellíðan og gerði leikmenn ennþá
ákveðnari og metnaðarfyllri. Dæmið
gekk upp með glæsilegum 14 marka
sigri yfir Hollandi, 31-17. Og svo var
að bíða úrslita úr leik Sviss og Rúm-
eníu. Rúmenar þurftu að vinna með 5
mörkum til að spila um 1. sætið, ann-
ars gerðum við það. Leikurinn var
frábær og var hrein unun að sjá bar-
áttu Sviss fyrir A-sæti. Leiknum lauk
með jafntefli og við það rættist
draumur okkar um að spila um gull-
ið. íslendingar, jafnt leikmenn sem
áhorfendur, stigu trylltan stríðsdans,
föðmuðust og brostu útað eyrum! En
enginn var eins ánægður og Bogdan
sem fagnaði ekki síður vegna þess að
nú var Ijóst að Þjóðverjarnir voru úr
leik og ekki grétum við hinir það
heldur mikið! Þegar menn höfðu
jafnað sig og komið var upp á hótel
hélt Bogdan stuttan fund. Þar þakk-
aði hann okkur frammistöðuna og
óskaði okkur til hamingju með að
hafa náð þessum árangri. Svo bað
hann okkur um sína síðustu bón, sig-
ur fyrir sig, gegn Póllandi. „Strákar"
siegt fur mich." Ekkert myndi gleðja
hann eins mikið!
Daginn eftir var lagt af stað til Par-
ísar þar sem úrslitaleikurinn skyldi
fara fram. Eitthvað hafði þjálfarinn
haldið of mikið upp á úrslitin því
skilja þurfti hann eftir og beið Guð-
jón liðsstjóri eftir honum. Þeir komu
síðan með næstu vél. París er frábær
borg og öll aðstaðan var til fyrir-
myndar sem fyrr. Tveir dagar voru í
úrslitaleikinn og fór fyrri dagurinn í
að dást að París. Seinni daginn var
æft í hinni glæsilegu íþróttahöll og
einnig var farið vel yfir myndband
með leikjum Póllands.
Úrslitaleikurinn var snemma dags,
eða kl. 14:15 og þurftu leikmenn að
borða vel í morgunmatnum því
meira fengju þeir ekki fyrir leik, utan
kaffidreitils um kl. 12:00. Allir virk-
uðu mjög afslappaðir og góður
„húmor" í mannskapnum. Undir-
búningur fyrir leikinn var í fullu sam-
ræmi við undirbúning hinna fyrri og
ekki þarf að tíunda um lokatölur
leiksins. Eftir leikinn sagði Þorgils
Óttar mér að fyrir leikinn hefði hann
fengið „vitrun" sem sannfærði hann
x r% t / » % *
Samúel Örn Erlingsson formaður
samtaka íþróttafréttamanna tekur
víti á Bogdan sem brá sér í markið á
einni æfingunni. Frábær stíll!
um að við myndum vinna. Ekki vildi
hann fara nánar út í hvers konar vitr-
un var um að ræða.
Það hendir stundum fyrir svona
þýðingarmikla leiki að maður fær
einkennilega tilfinningu, eitthvað
sem varir örstutt en segir manni að
allt komi til með að ganga vel. Þessa
tilfinningu hef ég fengið í nokkrum
leikjum, m.a. þegar Valur spilaði
gegn KR í 1. deildinni í desember sl.
og þegar Valur tryggði sér íslands-
meistaratitilinn gegn FH í marslok í
fyrra. Sömu „skilaboðin" fékk égfyrir
58