Fréttablaðið - 05.09.2020, Qupperneq 85

Vöruúrval mismunandi eftir verslunum. Gildistími tilboðsverða er til og með 7. september eða meðan birgðir endast. Upplýsingar eru birtar með fyrirvara um villur og myndabrengl.
TÖFRANDI HARRY POTTER!
Austurstræti 18
Skólavörðustíg 11
Laugavegi 77
Hallarmúla 4
Álfabakka 16, Mjódd
Kringlunni norður
Kringlunni suður
Smáralind
Hafnarfirði - Strandgötu 31
Keflavík - Krossmóa 4
Akureyri - Hafnarstræti 91-93
Akranesi - Dalbraut 1
Ísafirði - Hafnarstræti 2
Vestmannaeyjum - Bárustíg 2
Húsavík - Garðarsbraut 9 540 2000 | penninn@penninn.is | www.penninn.is | www.eymundsson.is
Café
AUSTURSTRÆTI • SKÓLAVÖRÐUSTÍG
LAUGAVEGI • AKUREYRI • VESTMANNAEYJUM
Harry Potter og leyniklefinn
TILBOÐSVERÐ: 3.999.-
Verð: 4.499.-
Harry Potter og leyniklefinn - Myndskreytt
TILBOÐSVERÐ: 8.999.-
Verð: 9.999.-
104
105
Næstum hauslausi Nick stoltur. „Kveinandi ekkjan kom alla leið frá Kent … Það er alveg að koma að ræðunni minni, ég ætti að fara og tala við hljómsveitina …“
Í sömu andrá hætti hljómsveitin af ein-hverjum ástæðum að spila. Þau þögnuðu eins og allir hinir í dýflissunni og litu spennt í kringum sig þegar lúðrablástur kvað við.„Æ, það gat nú verið,“ sagði Næstum haus-lausi Nick biturlega. Höfuðlausir knapar á tólf draugahestum brutust út úr dýflissu veggn um. Samkomugestir klöppuðu tryllingslega. Harry byrjaði líka að klappa en hætti því strax þegar hann sá svipinn á Nick.
Hestarnir fóru á harðastökki inn á mitt dansgólfið, námu þar staðar og prjónuðu glæsilega. Fremstur í flokki var stórvaxinn draug ur, sem hélt skeggjuðu höfði sínu undir handleggnum og blés í veiðihorn. Draugurinn stökk af baki, lyfti höfðinu hátt upp í loftið svo að hann gæti séð yfir mannþröngina (allir hlógu), skálmaði yfir til Næstum hauslausa Nicks og klessti höfði sínu á bolinn.„Nick!“ þrumaði
hann. „Hvernig hefurðu það? Hausinn enn hang andi á þér?“ Hann hló hjartanlega og klappaði Næstum hauslausa Nick á axlirnar.„Velkominn, Patrick,“ sagði Nick stirðlega.„Lifendur á meðal vor!“ sagði herra Patrick og stökk upp í loftið af uppgerðarundrun þegar hann kom auga á Harry, Ron og Hermione, svo að höfuðið datt aftur af honum (viðstaddir æptu af hlátri).
„Mjög fyndið,“ sagði Næstum hauslausi Nick dimmum rómi.
„Það er ekkert að marka Nick!“ kallaði
höfuð herra Patricks neðan frá gólfinu. „Hann er ennþá fúll yfir því að fá ekki að vera með í veið unum! En í
alvöru talað … lítið bara á
manninn …“
„Mér finnst,“
flýtti Harry sér að
segja, eftir að
Nick hafði sent
honum þýðingarmikið
augnaráð, „Nick mjög …
ógnvekjandi og …
hann …“
„Aha!“ æpti höfuð herra
Patricks. „Ég þori að veðja að hann hefur beðið þig um að segja þetta!“
„Ef ég mætti biðja um hljóð, þá er komið að ræðunni minni!“ sagði Næstum hauslausi Nick háum rómi, skálmaði í áttina að pallinum og steig inn í blákaldan ljósgeislann á sviðinu.„Mínir sárt syrgðu sálugu lávarðar, hefðar-konur og heiðursmenn.
Mér til mikillar hryggðar …“
En enginn heyrði meira. Herra Patrick og hinir hauslausu veiði mennirnir voru farnir að leika hausaknattleik og fjöldinn var farinn að fylgjast með. Næstum hauslausi Nick reyndi án árangurs að ná aftur athygli áhorfenda, en gafst upp þegar höfuð herra Patricks sveif framhjá honum við hávær fagnaðarlæti.Harry var orðinn bæði kaldur og svangur.„Ég er búinn að fá alveg nóg af þessu,“ muldraði Ron og tennurnar í honum glömruðu af kulda. Hljómsveitin byrj-aði að spila á ný og draugarnir svifu aftur út á dansgólfið.
191
með tunguna í munnvikinu og spurði hin
hvort þau héldu að talnagaldrar væru erfiðari
en fornar rúnir. Dean Thomas, sem hafði eins
og Harry alist upp hjá Muggum, gafst upp.
Hann lokaði augunum og lét sprotann sinn
reika um blaðið og valdi þær greinar sem hann
lenti á. Hermione þáði engin ráð heldur skráði
sig í allar námsgreinarnar.
Harry brosti biturlega með sjálfum sér við
tilhugsunina um hvað Vernon frændi og Pet-
unia frænka segðu ef hann kæmi til þeirra að
ræða við þau um starfsframa sinn sem galdra-
maður. Þó fór það aldrei svo að hann fengi
ekki leiðsögn: Percy Weasley vildi gjarnan
deila reynslu sinni með honum.
„Þetta fer allt eftir því hvert þú stefnir,
Harry,“ sagði hann. „Það er aldrei of snemmt
að huga að framtíðinni, þess vegna myndi ég
stinga upp á spádómum. Sumir segja að
Muggafræði séu mjög auðveld náms grein, en
persónulega finnst mér að galdrafólk eigi að
reyna að öðlast skilning á galdralausa sam-
félaginu, sérstaklega ef það er að hugsa um að
vinna í nánu samneyti við Muggana – sjáðu
bara föður minn, hann þarf stöðugt að taka á
alls konar Muggamálum. Bróðir minn,
Charlie, hann hefur alltaf verið meiri útivist-
artýpa, þess vegna valdi hann að læra um-
önnun galdraskepna. Þetta fer allt eftir því
hverjar þínar sterku hliðar eru, Harry.“
En það eina sem Harry fannst hann ráða
almennilega við var Quidditch. Að lokum valdi
hann sömu greinar og Ron og hugsaði sem svo
að ef hann væri lélegur í þeim þá hefði hann í
það minnsta vin sinn sér til stuðnings.
Næsti Quidditchleikur Gryffindor var á móti
Hufflepuff. Oliver krafð ist þess að æft væri á
hverju kvöldi eftir kvöldmat sem þýddi að
Harry hafði ekki tíma fyrir annað en Quidd-
itch og heimaverkefni. En æfingarnar gengu
sífellt betur, eða í það minnsta stytti upp og
þegar hann fór upp í svefnsalinn með kústinn
sinn kvöldið fyrir leikinn hafði hann á tilfinn-
ingunni að líkurnar á að Gryffindor ynni
Quidditch bikarinn hefðu aldrei verið jafn
miklar.
En góða skapið entist ekki lengi. Uppi á
stigaskörinni mætti hann Neville Longbottom
sem var viti sínu fjær.
„Harry – ég veit ekki hver gerði þetta – ég
var bara að koma –“ Hann fylgdist óttasleginn
með Harry og opnaði dyrnar á svefnsalnum
upp á gátt.
Eigur Harry höfðu verið rifnar upp úr koff-
ortinu og þeim fleygt út um allt. Skikkjan hans
lá rifin á gólfinu. Rúmfötin höfðu verið tætt af
rúminu, skúffan á náttborðinu hans var dregin
út og innihaldinu hafði verið dreift yfir dýn-
una.
Harry gekk opinmynntur að rúminu og
steig ofan á nokkrar lausar blaðsíður úr Trítlað
með tröllum. Á meðan hann og Neville voru að
búa um rúmið á ný komu Ron, Dean og Sea-
mus inn. Dean sótbölvaði.
„Hvað gerðist, Harry?“
„Hef ekki hugmynd,“ sagði Harry. En Ron
skoðaði skikkjuna hans Harrys nánar. Öllum
vösunum hafði verið snúið við.
„Sá sem gerði þetta hefur verið að leita að
einhverju,“ sagði Ron.
47
Borgin og Burkes, virtist þeirra stærst. En beint á móti blasti við viðbjóðslegur búðar-gluggi þar sem uppþornuðum hausum var stillt upp, en tveim húsum neðar í götunni stóð stórt búr iðandi af svörtum risaköngu-lóm. Tveir sóðalegir galdramenn fylgdust með honum úr dimmri dyragætt og hvísluðust eitt-hvað á. Harry lagði hálfskelkaður af stað, reyndi að láta gleraugun tolla á nefinu og telja sér trú um að hann gæti ratað héðan burt.Á gömlu tréskilti, sem hékk yfir sérverslun með eitruð kerti, stóð skrifað: „Hlykkjasund“. Harry hafði aldrei heyrt þeirrar götu getið svo að það kom að litlum notum. Hann hafði sennilega ekki verið nægilega skýrmæltur þegar hann sagði götunafnið með munninn fullan af ösku í eldstæði Weasleyfjölskyld-unnar. Hann reyndi að halda ró sinni og velti fyrir sér hvað hann gæti tekið til bragðs.„Þú ert þó ekki villtur, litli minn?“ sagði rödd í eyrað á honum svo hann hrökk í kút.Öldruð norn stóð fyrir framan hann og hélt á bakka með einhverju sem helst líktist heilum fingurnöglum. Hún glotti svo skein í mosa-vaxnar tennurnar. Harry hörfaði undan.„Nei, það er allt í lagi með mig, þakka þér fyrir,“ sagði hann. „Ég er bara …“
„Harry! Hvað í áranum ertu eiginlega að gera hérna?“
Hjartað í Harry hoppaði og það gerði nornin líka; hrúga af nöglum hrundi niður á fæturna á henni svo hún stóð sótbölvandi þegar Hagrid, skógarvörðurinn í Hogwartskóla, kom stik-andi í öllu sínu veldi og kolsvört augun ofan við mikið og úfið skeggið skutu gneistum.
„Hagrid!“ stundi Harry af feginleika. „Ég villtist … flugduftið …“
Hagrid greip í hnakkadrambið á Harry og kippti honum frá norn inni og sló um leið bakkann úr höndunum á henni. Skrækirnir í henni fylgdu þeim alla leið eftir hlykkjóttu strætinu og út í skjannabjart sólskinið. Harry kom auga á kunnuglega, snjóhvíta marmara-byggingu í fjarska – Gringottbankann. Hagrid hafði leitt hann beint inn á Skástræti.„Þú ert drulluskítugur,“ sagði Hagrid höst-uglega og dustaði sótið svo kröftuglega að engu munaði að hann bankaði Harry ofan í tunnu fulla af drekaskít sem stóð fyrir utan apótekið. „Hvað á það að þýða að þvælast um í Hlykkja sundi  … það er vafasamur staður, Harry … þú mátt ekki láta sjá þig þar …“„Ég er búinn að komast að því,“ sagði Harry og skaut sér undan þegar Hagrid gerði sig lík-legan til að halda áfram að berja af honum sótið. „Ég sagði þér að ég hefði villst – hvað varst þú þá að gera þarna?“
„Ég var að leita að fælu fyrir kjötætusnigla,“ drundi í Hagrid. „Þeir eru að eyðileggja allt kálið í matjurtagarðinum. Ertu einn?“„Ég bý hjá Weasleyfjölskyldunni núna, en við urðum viðskila,“ útskýrði Harry. „Ég verð að finna þau …“
Þeir gengu saman af stað niður Skástræti.„Af hverju svaraðirðu aldrei bréfunum frá mér?“ sagði Hagrid við Harry sem skokkaði við hlið hans (Harry tók þrjú skref fyrir hvert risaskref sem Hagrid tók á tröllastígvélunum). Harry sagði honum frá Dobby og Dursley-hjónunum.
KOMIN
AFTUR
VAR UPPSELD
TAKMARKAÐ
UPPLAG!