Náttúruvernd - 01.06.1932, Blaðsíða 13

13
löndum, fyrir eittiivað af því fé, sem veitt er til skóg-
ræktar.
Verður hægt að stofna skógræktardaga í barnaskól-
um, eða öðrum alþýðuskólum hér á landi? Því skal ekki
svarað hér, að svo stöddu, en þörfin er auðsæ. Engan
skyldi þvinga til að stofna skógræktardag. Þeir ein-
ir skyldu stofna til hans, sem vissir eru um að geta efnt
til hans árlega. Það er betra að fara hægt á stað og hætta
ekki í miðju kafi, svo að allt verði ónýtt. Búnaðarfélög
í sveitum, eða annar félagsskapur ætti að taka að sér að
annast útvegun á plöntum handa sveitaskólum og öðrum,
sem vildu starfa að gróðursetningu. Skólinn ætti að til-
kynna slíku félagi um stofnun skógræktardagsins, með
árs fyrirvara, svö að undirbúningur yrði gerður nógu
snemma. Er hann einkum fólginn í því að útvega afgirt
skógræktarland, trjáplöntur, trjáfræ, verkfæri o. fl. Skól-
inn á engu til að kosta nema leggja til vinnu við gróður-
setninguna.
Menn skyldu minnast þess, að nálega við enga ræktun
þarf eins mikla þolinmæði og þrautseigju og við skóg-
rækt. Skógfura og fjallafura, sem gróðursett var á Þing-
völlum fyrir 20—30 árum, óx aðeins 1—3 sm. fyrstu árin,
bætir nú við sig á ári 20—30 sm. Má þetta teljast sæmi-
legur vöxtur. En um það verður ekki sagt, hvers vænta
má af trjám þessum í íramtíðinni.
Skógræktartilraun þessi á Þingvöllum sýnir, að vöxt-
ur trjánna er hægfara fyrstu árin, en herðir sig er á líður.
Með þessu kennir náttúran að hyggilegt sé að fara hægt
á stað með skógræktina, gefast ekki upp, þótt vonir
manna bregðist fyrst í stað, en herða sóknina með ári
hverju. Það gefur fyrirheit um, að takast megi að lokum