Náttúruvernd - 01.06.1932, Blaðsíða 15

15
uðum kassa. Þær eru lagðar niður í hann í þunn lög og
rök mold eða blautur mosi haft um ræturnar á milli laga.
Vissara er að gróðursetja ungar (2—4 ára) plönt-
ur, því að þær heppnast yfirleitt miklu betur en hinar
eldri og stærri. Rætur þeirra eru fyrirferðarminni, og
því hægara að varðveita þær fyrir skemmdum.
Mismunandi er, hve langt bil er haft milli plantn-
anna; því styttra sem það er því fleiri plöntur fara í
hvern hektar. Ef bilið á milli plantnanna er haft 1,25 m.,
sem er nær sanni, fara um 6400 plöntur á hektarinn. Ef
um margar trjátegundir er að ræða, sem á að gróður-
setja, má blanda þeim saman lá gróðursetningarsvæðið
— en þó ekki af handahófi heldur eftir ákveðnum regl-
um. Gæta verður þess, að gjöra það þannig, að ein tegund
kæfi ekki aðra, eða hver dragi úr vexti annarar. Kemur
þá til greina vöxtur hinna ýmsu trjátegunda, hvernig
rætur þeirra liggja og hversu ljósfrekar þær eru.
Greni og furu má gróðursetja saman, sína röðina af
hvoru. Fururæturnar sækja næringu sína djúpt í jörð, en
greniræturnar nær yfirborðinu. Þar sem jarðvegur er
þykkur, kemur hann trjánum að sem mestum notum.
Annar aðalkostur þess, að gróðursetja þessar trjátegund-
ir saman er sá, að grenið er skugga-tré, en furan ljós-
tré. Grenið vex hægara en furan fyrstu 8—10 árin, það
nýtur því skugga meðan það er ungt, og þarf hans með.
Eftir þann tíma nær grenið furunni, kemst á undan henni
og skyggir á hana. Hafa þá sumir þann sið, að höggva
smámsaman furuna, eftir því sem grenið vex yfir hana
svo að eftir stendur eintómur greniskógur. í fyrsunni er
þá furan aðeins gróðursett með greninu í því skvni að