Náttúruvernd - 01.06.1932, Blaðsíða 14

14
að bæta það tjón, sem þjóðin hefir orðið fyrir vegna skóg’-
arníðslunnar.
Gróðursetning.
Dæmi eru til, að menn eru hirðulausir að leyfa
sól og vindi að leika um trjáplönturæturnar, meðan þeir
eru að gróðursetja, og hafa ófullkomnar umbúðir um
plönturnar. Ræturnar verða því hálfskorpnar af þurki og
óhæfar til að sjúga næringu úr moldinni. Plönturnar eru
því vígðar dauðanum, og árangurinn vonbrigði af slíkrí
gróðursetningu. Slæmum jarðvegi og óhagstæðri veðr-
áttu er oft kennt um dauðsföll plantnanna, en menn finna
ekki eða skilja hina réttu orsök. Til leiðbeiningar um með-
ferð plantna skal tekinn hér upp stuttur kafli, með nokkr-
um viðauka, um gróðursetning, úr Skógræktarriti, sem U.
M. F. í. gaf út árið 1912.
Yfir höfuð er bezt að gróðursetja að vorinu strax og
klaka leysir úr jörðu, og vatn er að mestu sígið úr jarð-
veginum. En þegar vorið kemur seint og klaki er lengi
fram eftir, má gera tilraun að gróðursetja á haustin.
Á hvaða tíma árs, sem gróðursett er, þarf mjög að
vanda það verk, því að líf og þroski
plantnanna er oft og einatt undir því
komið. Að haustinu má gróðursetja frá lauffalli
trjánna og þangað til frystir, eða moldin verður of vatns-
þrungin af haustrigningum.
Þegar gróðursett er að vorinu ætti helzt að velja til
þess rigningardaga, ef þess er kostur, er þá vissa fyrir
að plönturæturnar þorna ekki meðan á gróðursetningunni
stendur. Bezt er að bera plönturnar með sér í trogmynd-