Náttúruvernd - 01.06.1932, Blaðsíða 17

17
en þangað, sem mætist rót og stofn. Seinast er grastorf-
an, sem skorin var ofan af rúðunni, hlutuð í tvennt og
lögð sitt hvoru megin við plöntuna, þó ekki fast upp við
hana. Grassvörðurinn er látinn snúa niður. Kemur þetta í
veg fyrir að gras eða lyng vaxi upp með plöntunni og kæfi
hana, og enn er hitt, að frostið lyftir henni síður upp
úr moldinni. I stað grastorfunnar má nota sand eða smár
gerða möl. Sé plöntuholan þar sem halli er mikill, þarf
Ióðrétti holuveggurinn að snúa móti brekkunni. Gras-
torfuna á þá að láta að neðanverðu við plöntuna, kemur
hún í veg fyrir að regn og snjóvatn eti sundur moldina
umhverfis hana og skoli henni brott.
Með þessari aðferð, sem nú hefir verið lýst, geta
tveir menn, vel æfðir, gróðursett allt að 6—700 plöntur
á dag. Séu plönturnar eldri en 4 ára tekur gróðursetn-
ingin lengri tíma, því að ræturnar eru þá umfangsmeiri
og holurnar þurfa að vera stærri.
Gróðursetning í holur, sem grafnar eru
með skóflu er algengari heldur en þar, sem holur eru
teknar með grefi. Er þá skófla notuð við gróðursetning-
una, þó að hún sé þyngri og óþjálli. Verkið verður sein-
legra en betur af hendi leyst. Verði því komið við, er bezt
að grafa holurnar árið áður en plantað er.
Snæri er strengt yfir skógræktarsvæðið og holurnar
grafnar eftir því; það er og gert þó að plönturnar séu
gerðar með grefi. Plöntuholan sé gerð 35 sm. á hvern
veg, og að sama skapi djúp. Mokað er alveg upp úr fyrstu
holunni, sem grafin er og hún síðan fyllt með mold úr
þeirri næstu, og þannig koll af kolli, þangað til röðin er
búin. Síðasta holan í röðinni er svo fyllt með mold úr
fyrstu holu í næstu röð o. s. frv. Gæta verður þess að