Morgunblaðið - 29.08.2020, Blaðsíða 37

Seljalandsseli, væri látinn. Við
hjónin kynntumst þeim Sigga og
Rögnu, konu hans, í gegnum
Guðlaugu dóttur þeirra en hún
og Hildur hafa verið góðar vin-
konur í um 30 ár. Þegar við hitt-
um Sigga fyrst í afmælum í
þeirra fjölskyldu varð hann strax
forvitinn um uppruna Ragga þar
sem hann er fæddur og uppalinn
í Vík. Við nánari skoðun á ætt-
artölum kom í ljós að langafar
Ragga og Sigga voru bræður,
þeir Þórður „yngri“ og Þor-
steinn, kenndir við Skammadal í
Mýrdal. Segja má að frá þessum
tíma höfum við átt okkar gæða-
stundir saman í fjölskylduboðum
þar sem við gátum skipst á fróð-
leik og sögum af fólki úr Mýr-
dalnum.
Siggi var hafsjór af fróðleik,
sterkminnugur og víðlesinn. Við
ræddum um heima og geima og
hann fylgdist vel með verkefnum
okkar í Vík. Honum þótti líka
sérstaklega áhugavert þegar við
Guðlaug vorum búin að ná utan
um sameiginlega frændgarð okk-
ar vestur í Point Roberts. Siggi
Helga var mikill fjölskyldumaður
og okkur sýndi hann hlýju eins
og við værum hluti af fjölskyld-
unni.
Við kveðjum þennan mikla vin
okkar með söknuði og þykir okk-
ur leiðinlegt að hafa ekki náð að
heimsækja hann í nýju huggu-
legu íbúðinni í Hveragerði vegna
Covid-smithættunnar sem sett
hefur mikinn svip á líf margra
undanfarna mánuði.
Ragna, Linda, Guðlaug, Jónas
og fjölskyldur, við vottum ykkur
öllum okkar dýpstu samúð um
leið og við þökkum fyrir þann
tíma sem við fengum að vera
samferða Sigga Helga.
Hvíl þú í friði, kæri vinur og
frændi.
Ragnar og Hildur.
MINNINGAR 37
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. ÁGÚST 2020
Kristinn maðurinn þinn sagði;
ertu bara mætt hingað í þetta
„bæli“,; Þykkvabæinn, bændur
þar höfðu jú skoðun á öllu.
Kannski fannst honum bærinn
vera „bæli“ miðað við önnur
svæði á landinu, en þú komst
þangað ung að árum úr Skaga-
firðinum ráðin sem ráðskona í
Dísukot. Þú sagðir mér frá að þú
saknaðir fallega landslagsins og
fjallana þegar þú fórst suður.
Hvað ég skil það vel, enda fer ég
á hverju ári í Skagafjörðinn.
Svo strandaði Víkartindur á
þessu tímabili, alltaf eitthvað
óvenjulegt að gerast með alls-
konar í kringum það, björgun
manna, dót og rusl í fjörunni, og
ýmislegt að ræða um enda stór-
tíðindi á litlum stað.
Þú varst svo flink í mörgu,
kenndir mér að baka flatkökur
sem þú varst snillingur í. Þá var
aldeilis gaman í niðri í kjallara í
Dísukoti í allri brælunni. Flat-
kökurnar voru síðan í ferming-
arveislu dóttur minnar sem
fermdist þennan vetur, þvílíkt
góðgæti með hangikjöti, heima-
bakað alvöru bakkelsi.
Síðan kom bil í okkar kynnum
og við hittust aftur seinna. Þá
varstu búin að ákveða að flytja úr
Þykkvabænum í Búðargerði 108
Reykjavík. Alltaf var heimili þitt
opið, og ég velkomin, þakka þér
endalaust fyrir það. Það var gam-
an að hitta afkomendur þína sem
voru margir enda áttir þú mörg
börn með honum Kristni þínum.
Takk fyrir allar stundir, kær-
leika þinn, vináttuna, hlýjuna og
góða samveru, já og allar kvöld-
stundirnar.
Þér þótti ekki leiðinlegt að
spjalla stundum langt fram eftir
á kvöldin, eins og unglingur, fórst
aldrei snemma að sofa, heldur
var spallað minnst fram að mið-
nætti.
Ég votta aðstandendum inni-
legar samúðar og kveð þig í
beinni á netinu á Youtube.
Haf þökk fyrir allt og allt. Hvíl
í friði.
Kærleikskveðja
Þín vinkona
Áslaug Reynisdóttir.
✝ Sigurlín Sig-urðardóttir
(Lína) fæddist 22.
ágúst 1932 í Selár-
dal í Súgandafirði.
Hún lést 27. mars
2020 á hjúkrunar-
heimilinu Höfða á
Akranesi. Móðir
Sigurlínar var Guð-
mundína Jespers-
dóttir, f. 24. júli
1908, d. 24. maí.
1987.
Fóstursystkini Línu voru tvö:
Jensína Ólafía Sigurðardóttir,
fædd 26. september 1921, d. 7.
júlí 2013. Hennar maður var
Einar Þórðarson, f. 7. júní 1923,
d. 12. júlí 2011. Börn þeirra:
Guðlaug Þóra, f. 1945, Auðunn,
f. 1947, og Bríet, f. 1957. Guð-
bjartur Gunnarsson, f. 11. febr-
úar 1928, d. 23. ágúst 2019.
17. október 1954 giftist Sig-
exander Óðinn, f. 13. nóvember
2009, og Hrafnhildur Freyja, f.
7. nóvember 2016. Sambýlis-
maður Pálínu er Hjörtur Dav-
íðsson, f. 13. janúar 1966.
Lína ólst upp í Selárdal til 15
ára aldurs, er móðir hennar, afi
og amma fluttu á Suðureyri.
Lína var nemi í grunnskóla Suð-
ureyrar 13 og 14 ára eins og
kennsla var á þeim tíma, og var í
Húsmæðraskólanum Ósk á Ísa-
firði veturinn 1951-1952. Hún
hóf búskap á Norðureyri með
Garðari 1949-1956, einnig
bjuggu þau í Önundarfirði og
Dýrafirði, svo á Brimilsvöllum á
Snæfellsnesi. Hættu búskap
1972 og fluttu á Suðureyri, hóf
þá Lína að vinna í fiski og vann
allflest árin í fiski á Hellissandi,
Þorlákshöfn og Rifi með öðrum
störfum til 70 ára aldurs.
Útför og bálför var í Akra-
neskirkju 3. apríl 2020.
Minningarathöfn um Sigurlín
Sigurðardóttur verður í dag, 29.
ágúst 2020, kl. 14 í Suðureyrar-
kirkju og verður duftker jarð-
sett hjá móður hennar við Stað-
arkirkju í Staðardal í
Súgandafirði.
urlín Garðari Þor-
finnssyni, f. 8. júlí
1925, d. 30. október
1994, þau skildu
1974.
Sigurlín og
Garðar eignuðust
tvö börn, Sigurð
Kristján Garðars-
son, f. 25. nóvem-
ber 1961, og Pálínu
Kristínu Garðars-
dóttur, f. 1. ágúst
1963, barn hennar og Gísla
Guðnasonar er Óskar Gíslason,
f. 10. júní 1980, unnusta hans er
Jóhanna Kristín Aðalsteins-
dóttir, sonur hans Garðar Orri,
f. 30. júni 2013.
Pálína giftist Jóni Maríasi
Arasyni, þau skildu. Börn
þeirra: Steinunn Jónsdóttir, f. 6.
ágúst 1983, og Arnar Jónsson, f.
23. júní 1989. Börn hans og
Sjafnar Sæmundsdóttur eru Al-
Mamma ólst upp í Selárdal
með móður sinni Guðmundínu
Jespersdóttur og ömmu sinni,
Rósinkrönsu Sveinbjarnardótt-
ur, og fósturafa, Sigurði Samson-
arsyni. Henni þótti mjög vænt
um fjölskylduna sína, hún elskaði
Selárdalinn sinn og þó að lífsbar-
áttan á þessum árum væri hörð
var alltaf nóg til af mat í sveitinni
að hennar sögn, en á heimilið
komu oft börn frá Suðureyri og
dvöldu hjá gömlu hjónunum, en
svo voru þar tvö börn til lang-
dvalar, sem voru hennar fóstur-
systkini sem henni voru mjög
kær, Jensína alltaf kölluð Jenný
og Guðbjartur kallaður Baddi
Selli. Mamma kynntist pabba á
Norðureyri í Súgandafirði enda
stutt á milli bæjanna, þau giftu
sig 17. október 1954 heima hjá
prestinum á Suðureyri, en þá
voru þau byrjuð að búa á Norð-
ureyri 1949-1956.
Mömmu líkaði ekki tvíverkn-
aður, maður ætti að skipuleggja
sig vel svo ekki þyrfti að gera
hlutina oftar en einu sinni, alltaf
svo hjálpsöm þegar þurfti á því
að halda, bara drífa hlutina af,
ekkert hangs.
Mamma var alltaf best að
hjálpa mér í flutningum, fékkst
ekki betri manneskja í það, því-
líkur skipulagsfræðingur að
pakka og munaði sko ekki um
það að keyra dót fyrir mig alla
leið vestur á firði er ég flutti
þangað í nokkur ár, hún var sá
mesti dugnaðarforkur sem ég
hef kynnst á lífsleiðinni. Mamma
var alltaf svo góð við barnabörn-
in sín og alltaf að gefa þeim skó-
fatnað, reiðhjól eða húsgögn í
herbergið og bara nefndu það.
Hún vildi að þau lærðu á hljóð-
færi, sem þau gerðu, Óskar og
Arnar á gítar og Steinunn á
trompet, og skutla þeim á fót-
boltaæfingu. Þau muna það með
ást og hlýhug og í veikindum
Steinunnar var mamma strax bú-
in að kaupa dúnsæng fyrir hana
þegar fóturinn var kaldur og dof-
inn, einnig gaf hún henni hæg-
indastól svo hún ætti auðveldara
með að standa upp. Einnig var
mamma mjög stolt af langömmu-
börnum sínum og spurði t.d. 2
dögum áður en hún lést hvort
Garðar Orri væri orðinn læs
enda í 1. bekk er ég var að segja
henni að ég hefði sótt hann eftir
skóla.
Elsku mamma, þú ert fyrir-
myndin mín, íslenska konan sem
í mínum huga hefði átt skilið
fálkaorðu fyrir sinn mikla dugn-
að. Ég sakna þín alla daga, svo
erfitt að kveðja ástvin í þessu co-
vid-ástandi eins og var í útförinni
2. apríl í Akraneskirkju, aðeins
11 aðstandendur og vinir – fá-
mennt og góðmennt og mjög fal-
leg athöfn, en núna í dag komum
við saman aðeins fleiri í Suður-
eyrarkirkju og minnumst þín,
kjarnakona mamma mín, og
verður þú jarðsett hjá mömmu
þinni og við hliðina á ömmu þinni
og afa sem voru þér svo kær.
Elsku mamma, nú fékkstu loks frið,
eftir stutta en jafnframt erfiða bið.
Ég veit að þú horfir á okkur, niður,
ég veit að í hjartanu ríkir nú friður.
Nú tómið í myrkrinu hræðist ei lengur,
ég veit það ert þú sem þarna gengur.
Ég gleðst yfir ótal minningum af þér,
ég veit að þú munt ávallt vaka yfir mér.
( Hulda Þórarinsdóttir)
Elsku mamma, hvíldu í friði.
Minning þín lifir í hjarta mínu.
Þín dóttir,
Meira: mbl.is/andlat.
Pálína Kristín.
Sumt fólk lifir endalaust þótt
það deyi. Sigurlín Sigurðardóttir
eða Lína, eins og hún var alltaf
kölluð og ég hélt lengi að hún
héti, er í þeim hópi. Þó sam-
bandið hafi verið lítið undanfarna
áratugi hefur þráðurinn aldrei
slitnað og þegar við töluðum
saman í síma á liðnu ári var eins
og það væri daglegt brauð.
Í minningunni var fyrst og
fremst spennandi að fara vestur í
Önundarfjörð til Línu og Gæja,
hvort sem það var með strand-
ferðaskipunum Heklu eða Esju
eða í fyrstu rútuferðinni, sem
farin var frá Reykjavík til Ísa-
fjarðar og tók 24 tíma, en þegar
grannt er skoðað áttu þessi ungu
hjón stóran þátt í að gera sex ára
dreng, sem stóð vart fram úr
hnefa, að því sem síðar varð.
Fyrst var ég hjá þeim í nokkr-
ar vikur í hjáleigu í Holti áður en
þau fluttu inn að Kotum. Allt
þeirra hafurtask komst fyrir í
litlum vagni, en veraldleg gæði
voru ekki til í orðasafninu og
gleðin skein úr hverju andliti,
ekki síst innan um dótið á vagn-
inum.
Síðar flutti ég með þeim að
Hvammi í Dýrafirði og var þar
eitt sumar. Heimsótti þau að
Brimilsvöllum á Snæfellsnesi og
sá þá að sumir draumar þeirra
höfðu ræst. Því fylgdi gleði.
Þó sameiginlegt líf okkar hafi
hafist í Holti varð guttinn að ung-
um manni á Kotum. Gæi tók mér
sem jafningja og eitt af fyrstu
verkunum fyrir utan að reka
kýrnar var að laga girðingu í vor-
rigningunni. Fljótlega lét hann
mig keyra traktorinn, í óþökk
Línu, sem varaði við hættunni en
lét annars aksturinn afskipta-
lausan, þar til ég tók í jeppann á
flötu túninu í Hvammi. „Hann
má ekki keyra bíl,“ sagði hún þá
og þar við sat. Akstursreynslan
kom sér engu að síður vel.
Þegar Gæi bauð mér í nefið
með hreppstjóranum, sem leit
við á Kotum upp úr hádegi einn
sunnudaginn skömmu eftir flutn-
inginn þangað, var Línu hins
vegar nóg boðið. „Læturðu
strákinn fá í nefið, “ sagði hún
höstug. „Ertu frá þér maður.“
Mikill hnerri minn á sömu
stundu gaf til kynna að hún hafði
lög að mæla, ég lét mér þetta að
kenningu verða og hef látið nef-
tóbakið vera síðan.
Ef lýsa á reynslu minni af
sveitalífinu á sjötta áratug liðinn-
ar aldar í einu orði kemur kotbú-
skapur fyrst upp í hugann. Ekk-
ert var rafmagnið, ekkert
salerni, ekki einu sinni kamar en
lítil olíutunna þess í stað og Tím-
inn í stað salernispappírs. Engin
sturta og ekkert baðkar en bæj-
arlækurinn alltaf laus. Enginn
sími í Holti en þrjár langar og
tvær stuttar á Kotum. Bara fyrir
fullorðna. Sex eða sjö kýr og
nokkrar skjátur. Tuddinn á
Hesti. En þetta var nóg. Lína og
Gæi voru sjálfum sér næg og
gerðu vel við okkur börnin, sem
vorum hjá þeim í sveitinni á
sumrin. Ólu okkur upp og settu
okkur lífsreglurnar. Leyfðu mér
að taka þátt í héraðsmóti í íþrótt-
um og það var neistinn sem
kveikti íþróttabálið sem enn log-
ar glatt. Lína var reyndar ekki
kát, þegar ég braut hvert hrífu-
skaftið af öðru í fyrstu tilraunum
mínum við stangarstökk, en virt-
ist mun sáttari við fótbolta-
áhugann og hlaup mín um allar
grundir.
Nú eru engin tengsl eftir vest-
ur á firði en minningin um gott
fólk gleymist ekki. Blessuð sé
minning Línu.
Steinþór Guðbjartsson.
Sigurlín
Sigurðardóttir
Okkar innilegustu þakkir til allra sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vináttu við andlát
og útför okkar ástkæru móður,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
RAGNHILDAR STEINUNNAR
JÓNSDÓTTUR,
Kirkjuvegi 11, Keflavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki heimahjúkrunar og
D-deildar HSS.
Drífa Maríusdóttir
Guðni Jóhann Maríusson Guðrún Guðmundsdóttir
Jón Þór Maríusson Marta Sigurðardóttir
Alba Lucia Alvarez
barnabörn og barnabarnabörn
Þökkum kærlega vinarhug, stuðning og
samúð vegna andláts okkar ástkæra
ÁRNA BJÖRNS JÓNASSONAR
verkfræðings,
Skjólbraut 18, Kópavogi.
Sérstakar þakkir fá björgunarsveitir á
Norðurlandi, Hjálparsveit skáta Reykjadal
og Landhelgisgæsla Íslands.
Fjölskylda Árna Björns
Elskulegi sonur okkar, bróðir, mágur
og frændi
JÓN EINARSSON,
(Nonni),
Laugarbraut 8, Akranesi,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
sunnudaginn 23. ágúst.
Útför hans fer fram frá Akraneskirkju fimmtudaginn
3. september klukkan 13. Athöfninni verður streymt á
www.akraneskirkja.is.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Hollvinasamtök HVE.
Einar Jónsson Guðrún Kristín Guðmundsd.
Gyða Einarsdóttir Guðjón Skúli Jónsson
Einar Karl Einarsson
Kristrún Bára Guðjónsdóttir
Elvar Logi Guðjónsson
Hugrún Helga Guðjónsdóttir
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
EINAR MAGNÚS GUÐMUNDSSON
leikari, vélsmiður, kennari
og ljóðasjóður,
lést þriðjudaginn 4. ágúst á hjúkrunar-
heimilinu Hömrum í Mosfellsbæ.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey í ljósi aðstæðna í samfélaginu.
Þökkum sýndan samhug.
Jóhann, Gunnlaugur Axel, Heiða, Júlíana Rannveig
tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Elsku pabbi okkar, afi og bróðir,
STEFÁN RICHTER GUNNLAUGSSON,
lést þriðjudaginn 10. mars á hjartadeild
Karlskrona í Svíþjóð.
Útförin fer fram frá Laugarneskirkju,
miðvikudaginn 2. september klukkan 15.
Ástvinir
Ástkær vinkona okkar,
LOVÍSA MARÍA ERLENDSDÓTTIR,
Jóla frá Sólheimum,
lést á hjartadeild Landspítalans
laugardaginn 22. ágúst.
Útför fer fram frá Sólheimakirkju
þriðjudaginn 8. september klukkan 14.
Í ljósi aðstæðna verður einungis nánustu aðstandendum og
vinum boðið að vera viðstaddir útförina.
Vinir og fjölskylda á Sólheimum
Víglundur Þorsteinsson og fjölskylda
Ástkær dóttir okkar, unnusta og systir,
ÁGÚSTA ERLA ÞORVALDSDÓTTIR,
Hörgsholti 23a,
lést á Landspítalanum sunnudaginn
23. ágúst. Hún verður jarðsungin
2. september frá Lindakirkju.
Vegna aðstæðna verða fjöldatakmarkanir í kirkjunni en
athöfninni verður streymt:
www.facebook.com/groups/AgustaErla.
Þorvaldur Kjartansson Ingibjörg Þórarinsdóttir
John M. Doak
Reynir Þorvaldsson Linda Þorvaldsdóttir
Leifur Þór Þorvaldsson