Skólavarðan - 2020, Blaðsíða 37

HAUST 2020 SKÓLAVARÐAN 37
Viðtal / KENNARINN
É g ákvað að læra snyrtifræði þegar ég var unglingur. Það var svolítið skrýtið vegna þess að ég var ekkert
mikið fyrir að mála mig eða snyrta yfir
höfuð. Þetta var bara eitthvað sem mig
langaði til að gera. Þá var námið á Ís-
landi á snyrtistofu í tvö ár og var svolítið
erfitt að komast að. Foreldrar mínir
þekktu Maríu Dalberg sem var með
stærstu snyrtistofuna í Reykjavík og ég
komst að hjá henni og lærði þar í tvö ár.
Hún var strangur kennari þannig að ég
lærði vel hjá henni. Þetta var herminám
eins og var í þá daga og svo lærðum við
líf- og lífeðlisfræðina hjá lækni úti í bæ.“
Alma vann eftir námið í tvö ár á
snyrtistofu Maju og síðan sem gjaldkeri
í heildverslun í áratug. Hún rak eigin
snyrtistofu í stuttan tíma áður en hún
gerðist kennari.
Alma segir að mannlegu samskipt-
in í snyrtifræðinni hafi heillað sig mest.
„Þetta er mikið þjónustustarf. Maður er
svolítið að hjálpa náunganum og gera
vel við hann. Þetta er mjög þakklátt
starf og þessi nánd við einstaklingana
heillaði mig strax.“
Alma vann síðan ásamt Bergljótu
Stefánsdóttur að uppbyggingu snyrti-
fræðináms við Fjölbrautaskólann í
Breiðholti.
„Ég var í stjórn Félags snyrti-
fræðinga og það hafði verið mikil barátta
fyrir að reyna að gera snyrtifræðina að
löggildri iðngrein sem tókst í febrúar
1985. Félag snyrtifræðinga fór í kjölfarið
að vinna að því að boðið yrði upp á
snyrtifræðinám í skóla en fram að þeim
tíma hafði fagið verið kennt á snyrtistof-
um. Við vorum tvær sem vorum fengnar
í að koma þessu af stað og hófst kennsla
í snyrtifræði við Fjölbrautaskólann í
Breiðholti haustið 1985.“
Meira nám en fólk bjóst við
Alma segir að sér hafi fundist það
góður kostur að snyrtifræði yrði kennd
í fjölbrautakerfinu. „Margir hafa spurt
af hverju þetta fór ekki í iðnskólann
en við töldum að snyrtifræði tengdist
meira heilbrigðisgreinum. FB bauð upp
á sjúkraliðanám þannig að það var mjög
góður kostur að koma snyrtifræðinni
þangað en nemendur í snyrtifræði
sækja meðal annars tíma hjá hjúkrunar-
fræðingum með sjúkraliðabrautinni
og efnafræðingum með náttúrufræði-
braut.“
Sjö nemendur hófu nám í
snyrtifræði við FB haustið 1985 og fór
þeim fjölgandi með hverju árinu sem
leið. Þegar Alma hætti að vinna í lok
haustannar 2017 höfðu 14 nemendur
hafið nám í upphafi þeirrar annar.
Nemendur þurfa að vera orðnir 18 ára
þegar þeir hefja nám og segir Alma að
sumir nemendur hafi verið um fimm-
tugt við upphaf námsins. „Algengasti
aldurinn var þó milli 18 ára og þrítugs.“
Alma segir að einu sinni hafi karl ætlað
að hefja nám í snyrtifræði, en hætt við.
„Það er mikið um karlmenn í þessu
fagi erlendis.“ Snyrtifræðingar nýta
menntun sína víða svo sem á snyrtistof-
um, á heilsulindum hótela, í heildsölum
sem flytja inn snyrtivörur og í snyrti-
vörudeildum verslana.
Alma og Bergljót fóru í kennslu-
réttindanám við Kennaraskólann árið
1988. „Þá var gefinn kostur fyrir meist-
ara í iðngreinum að fara í svokallað
UF nám og við gerðum það báðar með
kennslunni þannig að það var ansi mik-
ið að gera á því tímabili. Síðan sóttum
við reglulega ráðstefnur og námskeið
erlendis á vegum alþjóðasamtaka
snyrtifræðinga, Cidesco, og pössuðum
upp á að bjóða upp á nýjungar í náminu
þannig að kennslugögn breyttust í
samræmi við það.“
Alma og Bergljót voru einu
kennararnir á snyrtibrautinni fyrstu
árin, en núna eru sex kennarar í
verknáminu. Kennslan var fyrstu árin í
einni kennslustofu en nú er um að ræða
aflokað svæði með fjórum kennslustof-
um auk séraðstöðu fyrir nemendur þar
sem þeir geta skipt um föt auk þess sem
þar er séraðstaða fyrir kennara.
Í byrjun var um að ræða tvær annir
þar sem var kennt bóklegt og verklegt
nám og síðan tók við starfsþjálfun í 10
mánuði. Námið hefur lengst og í dag
skiptist námið í bóklegt og verklegt nám
og starfsþjálfun í níu mánuði og tekur
námið að jafnaði fjögur ár. Eftir að hafa
lokið öllum áföngum, bæði í skóla og
starfsþjálfun, geta nemendur sótt um að
taka sveinspróf sem veitir starfsheitið
snyrtifræðingur. Síðan er hægt að bæta
við meistaranámi sem eru þrjár annir.
„Þessar meðferðir í snyrtifræðinni
eru alltaf að verða flóknari. Það er verið
að vinna með svo öflug efni og tæki og
sérstaklega í meðferðum á líkamann
þannig að það þurfti að lengja námið
sem var gert fyrir nokkrum árum. Starf
snyrtifræðinga er mikið starf. Fólk sem
kom í heimsókn í skólann og sá hvað
við vorum að gera varð oft mjög hissa
vegna þess að það hélt að þetta væri
miklu minna nám og nemendur ráku
sig oft á að þetta var miklu meira nám
en þeir bjuggust við.“
Alma Guðmundsdóttir er annar tveggja
snyrtifræðinga sem unnu að stofnun
snyrtifræðináms við Fjölbrautaskólann í
Breiðholti. Hún kenndi við skólann í 32 ár
og hafa ýmsar breytingar orðið á náminu
í gegnum tíðina. Alma hætti að vinna
fyrir nokkrum árum og nýtti tímann til að
ferðast mikið erlendis þar til COVID-19
faraldurinn skall á.
„Ég bjóst við að
það yrði svolítið
erfitt að hætta að
vinna og ég myndi
sakna þess að fara
í vinnuna en það
kom mér svolítið
á óvart að svo var
ekki. Það var svo
skrýtið. Þetta er
nýr kafli í lífinu.“
Svava Jónsdóttir skrifar