Heimilispósturinn - 16.04.1951, Blaðsíða 5

Verðlagsákvæði voru engin, en
samkeppnin olli því, að sá, sem
ekkert hafði á boðstólum nema
dýra eða lélega vöru, fékk eng-
an til að skipta við sig og fór
því réttilega á hausinn. Skyn-
samleg vörukaup tryggðu í
senn hagsmuni seljenda og
kaupenda, og góður kaupmaður
var sá einn, sem hafði á boð-
stólum góða og ódýra vöru.
Samkeppnin Var því verðlags-
eftirlit þess tíma og var alveg
ábyggilega óskeikulli en við-
skiptavitringar skipulagningar-
arinnar nú á dögum og hollari
þjóðfélaginu öllu.
Voru þess eJclci dæmi, að kaup-
menn hefðu samtöíc um að
hálda uppi vöruverði?
Nei. Þvert á móti. Samkeppn-
in var ábyggilega þá allt ann-
að og meira en nafnið tómt.
Fræg í því sambandi er sagan
um eldspýtna búntin, sem
Thomsens- og Edinborgarverzl-
anir kepptust um að setja nið-
ur, eða þegar Hjalti Sigurðs-
son, verzlunarstjóri í Edinborg,
fann upp það snjallræði að aug-
lýsa einhverja tiltekna vöruteg-
und, sem seld yrði með miklum
afslætti, — oft næstum inn-
kaupsverði — einn dag viku í
senn, kaffi þessa vikuna, rúg-
mjöl þá næstu o. s. frv., — auð-
vitað til þess að lokka við-
skiptavinina. Það var ekki ein-
ungis samkeppni um að hafa
alltaf á boðstólum góða og ó-
dýra vöru, heldur einnig, að öll
afgreiðsla væri með þeim hætti,
að viðskiptavinirnir fyndu, að
þeir væru velkomnir í búðina.
En nú?
Samkeppnin beinist nú að því
að verða fyrstur á morgnana
til að ná í númer biðstofunnar
hjá einhverri nefndinni eða ráð-
inu, og svo er keppzt um að
bíða, bíða og skrifa, útfylla
eyðublöð í tvíriti, þríriti, og
bíða, skrifa og bíða. Tímaþjófn-
aðurinn, sem fylgir þessu fyrir-
komulagi, er einn út af fyrir
sig ærin ástæða til þess að af-
nema það, og óhollustan í þessu
andrúmslofti haftanna er eink-
um óþolandi okkur, sem gamlir
erum í hettunni og alizt höfrnn
upp við opna glugga.
Við vitum, að þetta er ekki
að öllu leyti sök íslenzkra yfir-
valda, því haftastefnan er ekki
eingöngu heimatilbúin, en við
teljum þó, að miklu lengra hafi
verið gengið í ófrelsisáttina en
þörf var á, og því fyrr, sem við
getum aftur horfið til hinna
gömlu, frjálsu verzlunarhátta,
því betur vegni bæði verzlunar-
stéttinni og öllum öðrum þegn-
um þessa lands.
Hin frjálsa samkeppni getur
ein útrýmt þeirri spillingu, sem
ófrelsi liðnu áranna hefur skap-
að, en heilbrigðir verzlunar-
hættir eru lífsnauðsyn hverrar
þeirrar þjóðar, sem vill lifa
lengi og farsællega í landi sínu.“
S.
Ég þekki mann, sem er svo líkur
yður, að það er varla hægt að þekkja
ykkur i sundur.“
„Hm, hm, — heyrið þér! Þér haf-
ið vonandi ekki borgað honum hundr-
að krónurnar, sem ég lánaði yður i
fyrra?“
*
„Ég er i svoleiðis skapi, að mig
langar til þess að syngja allan dag-
inn.“
„Ó, það vildi ég, að ég gæti gert
eitthvað til þess að hugga þig.“
HEIMILISPÖSTURINN
3