Stefnir - 01.02.1979, Síða 5

STEFNIR
Stefnir er að þessu sinni að mestu leyti helgaður
efninu ,,Frjálshyggja eða alræði“ eins og boðað var í
síðastá blaði, og er bók Ólafs Björnssonar prófessors
einkum lögð umræðunum í blaðinu til grundvallar.
Hefur ritstjóri fengið ýmsa aðila til að fjalla um bók
Ólafs almennt, einstaka þætti hennar eða áhrif hennar
og gildi fyrir þjóðmálaumræðu hér á landi.
í blaðinu er einnig að finna margvíslegt efni annað,
svo sem smásögu eftir ungan menntaskólanema, grein
eftir Róbert T. Árnason, Kristján Jónsson og fleiri,
föstu þættina Handan hafsins og Innlend málefni og
margt fleira.
Pær breytingar hafa nú orðið á útgáfu Stefnis, að
hann er nú offsetprentaður í fyrsta sinn, og jafnframt
er útliti hans breytt nokkuð. Verður Stefnir framvegis
unninn og prentaður í Formprenti, en var áður unninn
í Borgarprenti. Væntir ritstjórn Stefnis sér mikils af
samstarfinu við Kristinn Jónsson i Formprenti og starfs-
fólk hans, og jafnframt eru Garðari Sigurðssyni í Borg-
arprenti færðar þakkir fyrir gífurlega mikil og fórnfús
störf í þágu blaðsins og frjálshyggjunnar siðustu ár.
Verða Garðari seint fullþökkuð störf sín fyrir blaðið.
1 síðasta blaði var yfir því kvartað, að illa gengi að
fá sjálfstæðismenn til starfa í þágu Stefnis. Jafn satt
og það var, þá verður að segjast eins og er, að óvenju
vel hefur gengið að afla greina í þetta tölublað þó vissu-
lega megi betur ef duga á. Vonandi eru þó bjartari
tímar framundan í þeim efnum. Stefnir þarf að aukast
að efni og gæðum, þannig að hann geti í framtíðinni
sem best stuðlað að varðveislu þeirra hugsjóna er hann
jafnan hefur staðið vörð um; frelsi og sjálfsákvörðunar-
rétt einstaklingsins og sjálfstæði þjóðarinnar. Þessum
markmiðum á Stefnir að þjóna hér eftir sem hingað til,
og það verður best gert með þeim hætti að útgáfu hans
annist ungir sjálfstæðismenn í samvinnu við þá eldri.
Hvað er framundan?
Pessa vetrar er nú sér senn fyrir endann á mun seint
verða minnst sem tíma framfara eða uppgangs þessarar
þjóðar. Ráðleysi landsfeðranna er standa að ríkisstjórn
er slikt, að elstu menn muna ekki annað eins. Jafnvel
þeim er muna fyrri vinstri stjórnir blöskrar. Er það
raunar að vonum; þrír vinstri flokkar eru nú saman i
,,stjórnarsamstarfi“, og alkunna er að því verr gefast
heimskra manna ráð sem þeir koma fleiri saman. Gamla
máltækið um að blindur leiði haltan stendur fólki Ijós-
lifandi fyrir sjónum þegar núverandi ríkisstjórn er höfð
í huga.
Ekki skal að því getum leitt, hversu lengi betta
stjórnarsamstarf kann að endast, en víst er að því fyrr
sem því lýkur því betra fyrir fólkið í landinu. Pví lengur
sem Ólafur Jóhannesson og hyski hans situr á sínum
völtu veldisstólum, því verr.
Hvort sem þess verður langt að bíða eða skammt að
stjórnarskipti verða að undangengnum kosningum, þá
verða sjálfstæðismenn að vera því viðbúnir að þjóðin
kalli þá aftur til valda. Það gera þeir best með því að
byggja flokk sinn upp, bæði stefnulega og starfslega.
Ymis sár eru enn ógróin frá þv'i ósigursdagana í vor, og
ekki er þess að vænta að þau grói samstundis þrátt fyrir
glæsta sigra sem aftur kunna að vinnast. Sjálfstæðis-
menn verða að læra að vinna sigra á öðru en óvinsæld-
um andstæðinganna, þeir sigrar er vinnast á slæmum
vinstri stjórnum verða sjaldan langlífir. Þó Ijóst sé að
sjálfstæðismenn þurfi ekki að óttast að samanburður
tveggja síðustu ríkisstjórna verði þeim óhagstæður, þá
er Ijóst að margt mátti betur fara síðasta kjörtímabil.
Par breytir það engu að núverandi stjórnarflokkar köst-
uðu ryki í augu fólks og unnu sigra sína á svikum og
prettum.
Nýjustu skoðánakannanir benda ótvírætt til þess að
nú sé Sjálfstæðisflokkurinn að rísa úr öskustónni að
nýju; jafnvel að hann fái eitthvert mesta fylgi sem hann
nokkru sinni hefur náð ef kosið verður innan tíðar.
Slíkt andrúmsloft á flokkurinn að nota sér, og þá má
hann ekki bregðast þeim vonum sem við hann eru
bundnar. — AH.
5