Blik - 01.04.1955, Blaðsíða 28

26
B L I K
Um nokkurra ára bil hevjaði
Matthías Finnbogason frá Litl-
hólum á Stóra-Klifi, síðast að
því er hann telur, árið 1942. Þar
með er að líkindum lokið stór-
merkum atvinnuþætti þessa
byggðarlags um margra alda
skeið.
Þó að ég harmi það ekki og
líklega fáir, að þessi atvinnu-
vegur Eyjaskeggja, sem hér
hefir verið lítillega að vikið,
leggist niður, þá er það víst, að
fátt stælti betur hug og hönd
en ýmis þau störf, sem allir
urðu að taka virkan þátt í fyrr
á tímum. Fjölbreytni var þá yf-
irleitt meiri í stö'rfum karla og
kvenna. Sameiginlegar hættur,
sem mörgum störfum fylgdi,
glæddi þá meðvitund, að enginn
mætti bregðast, hvorki í orðum
né athöfnum.
En hvernig er þessu varið nú
á dögum.
Atvinnuþróun sú, sem átt
hefur sér stað undanfarna ára-
tugi, hefur verið svo hraðstíg,
að margt verðmætið hefir farið
í súginn. Sem betur fer virðist
nú að komast hreyfing á að
spyrna nú við fótum og virða
ekki að vettugi allt, sem talið
er gamalt. Enda ætti öllum að
vera það ljóst, að það sem varp-
að hefur mestum ljóma yfir ís-
lenzku þjóðina með öðrum þjóð-
um, eru verk þeirra manna, sem
höfðu manndáð og hæfileika til
að sinna því gamla og semja úr
því slík verk, að jafnfætis stend-
ur því bezta í bókmenntum
heimsins.
Það er f eigðarboði hverri þjóð,
ef hún slítur þau bönd, sem
binda fortíð og nútíð saman. Það
er því þarft verk, sem þeir hafa
með höndum, er vinna að því að
koma upp vísi að byggðarsafni
hér í eyjum. Til þess að safn
'þetta nái tilgangi sínum, þarf
þar að fylgjast að safn og saga.
Þ. J.
FISKIÐJAN, hið mikla fiskiðjuver norðan Strandvegar, þar sem dður stóðu timburkrcer.
Eigendur eru Águst Matthiasson, Þorsteinn Sigurðson og Gísli Þorsteinsson.