Blik - 01.04.1955, Síða 45

B L I K
43
ur og sér afi mikið af fýl uppi í
hnjúknum, sem er skammt frá,
þar sem draumkonan sagðist
eiga heima. Tekur afi þess vegna
byssu sína og fer upp hnjúkinn
og ætlar að skjóta þar. Miðar
hann á hvern fýlinn eftir ann-
an en hittir aldrei. Skilur hann
ekkert í þessu.
„Þetta er ekki einleikið," hugs-
ar afi minn. Um leið dettur hon-
um í hug draumurinn og fer í
burtu austur í Grafarhöfða, því
að hann hafði leyfi Víkurmanna
til að skjóta þar. þar skaut hann
og geigaði honum ekkert skot.
Kom hann svo heim til for-
eldra sinna með stóra kippu af
fýl. Verða foreldrar hans undr-
andi og spyrja, hvar hann hafi
verið að skjóta. Segir afi, sem
satt var, að hann hafi skotið
fýlinn í Grafarhöfða. Foreldrar
hans segja honum þá, að sex
bændur í Reynishverfinu hafi
lagt af stað til hans og ætlað að
taka af honum byssuna, og hafi
þeir farið með öllum brúnum.
Verður afa mínum þá ljóst,
hvað draumkonan hefir veitt
honum mikla hjálp, og muni
hún vera huldukona, sem við
köllum svo.
Afi minn hét Jónatan Jónsson
og var hann lengi vitavörður í
Vestmannaeyjum.
Guðfinna Guðmundsdóttir
1. bekk bóknáms.
=5K5=
Ferðasaga og eftirskrift
Stefán Ólafsson, afi minn,
sagði mér eftirfarandi ferða-
sögu: Þann 12. janúar 1913 var
ég staddur á Garðarsbryggju á
Seyðisfirði, þegar Botnía kom
þangað frá útlöndum, en með
henni ætlaði ég til Vestmanna-
eyja. Hún var með 6 tonna mót-
orbót, sem átti að fara til Vest-
mannaeyja. Botnía hreppti vont
veður á leiðinni upp og báturinn
var farinn að losna á þilfarinu,
og var hann látinn í land þar.
Með skipinu var Gísli J. Johnsen,
og átti hann bátinn. Það talað-
ist svo til með okkur, að ég
sigldi Gamminum, en svo hét
báturinn, til Vestmannaeyja.
Gammurinn var eins og áður er
sagt 6 tonn að stærð og með 10
hestafla Dan vél. Ekkert stýris-
hús var á bátnum, aðeins hola
fyrir manninn, sem stýrði, til að
standa í. Þá voru fengin að láni
siglingaljós hjá Stefáni Th.
Lagt var svo af stað til Eyja
14. sama mánaðar og var aðeins
komið við á Norðfirði. Svo var
haldið áfram áleiðis suður.
Við hrepptum leiðinda veður
og lifði ekkert ljós hjá okkur
ofanþilfars, luktirnar voru svo
slæmar. Með mér voru Kort
Elísson og unglings piltur, Stef-
án Sigurðsson að nafni, báðir úr
Eyjum.
Gekk nú allt slysalaust, þang-