Fjarðarfréttir - 01.12.1985, Síða 18

18
FJARÐARFRÉTTIR
Söngurinn
göfgar sálina
Rætt við Guðnýju Árnadóttur
Við fregnuðum að ung stúlka, Guðný Árnadóttir, væri við söng-
nám í Tónlistarskóla Reykjavíkur. Vakti það áhuga okkar á að
fræðast nánar um það hvers vegna fólk legði út á þá braut. Eins fýsti
okkur að vita hvernig svona nám færi fram og um aðdragandann.
Við áttum því stutt spjall við Guðnýju og fer það hér á eftir.
Ekki gamall
draumur að læra að
syngja
,,Eg hef alltaf haft sérstaka
ánægju af söng. Á heimili mínu
hefur söngur og tónlist alltaf
verið í hávegum höfð. Frá því ég
var smástelpa hef ég sungið í
kór. Á ég þar við kór Þjóð-
kirkjunnar. Ég er ennþá í kórn-
um en hef þó gert hlé á milli
svona við og við. Þá hef ég alltaf
saknað söngsins sérstaklega um
jólin.
Það að læra að syngja var ekki
gamall draumur sem nú er að
rætast. Þvert á móti. Ég söng
lengi í kirkjukórnum og fannst
ég ekki gera neitt gagn. Síðan
varð ég mér úti um tilsögn til
þess að ég gæti sungið skamm-
laust. Eftir því sem ég lærði
meira fannst mér ég kunna
minna svo þetta endaði eigin-
lega þannig að ég gat ekki hætt.
Það má segja að ég eigi það
Páli Kr. Pálssyni að þakka að ég
er nú í söngnámi. Hann hvatti
mig eindregið til þess að læra og
aðstoðaði mig á allan hátt. Hann
kom mér í samband við Rut
Magnússon. Ég hafði ailtaf verið
mjög hrifin af hennar söng. Hún
tók mig í nokkra tíma til reynslu
og hvatti mig síðan til að halda
áfram og fara í nám. Og það varð
úr.
Syngjandi frönsku-
kennari
*
Eg hóf söngnámið 1982.
Það má segja að ég hafi byrjað
frekar seint. Ég var búin að Ijúka
B.A. prófi í frönsku og sálarfræði
frá Háskóla íslands þegar ég byrj-
aði. Ég hef alltaf unnið með skól-
anum þangað til í vetur. Ég
kenndi 2 vetur frönsku í Flens-
borg en núna helga ég mig ein-
göngu söngnáminu og syni
mínum. Ég hafði orðið engan
tíma fyrir hann, var á eilífum
ferðalögum milli Reykjavíkur og
Hafnarfjarðar. Söngnámið er
nefnilega heljarmikil vinna.
Tímarnir eru margir og fjöl-
breyttir. Einn söngtími er á viku
og annar sem kallast undirleiks-
tími. Þá er spilað undir sönginn.
Aðra hverja viku er samsöngur.
Þá syngjum við nemendurnir
hver fyrir annan og fáum svo
gagnrýni. Það er alveg nauðsyn-
legt. Einn tími er í hljómfræði,
tveir í tónheyrn og tveir tímar í
tónlistarsögu í hverri viku.
Síðan er píanónám skyldu-
grein með söngnáminu. Ég hafði
svolitla undirstöðu, var búin að
læra svolítið á píanó sem krakki
en hafði þá hætt. Ég sé mikið
eftir því núna að hafa ekki haldið
áfram þá.
*
Ibúðir í nágrenninu
fallið í verði
Svo má ekki gleyma stórum
þætti námsins. Það eru æfing-
arnar heima. Mjög lítil aðstaða er
í skólanum til æfinga. Mér hefur
verið strítt á því að íbúðir í ná-
grenninu þar sem ég bý hafi fall-
ið í verði eftir að ég byrjaði að
syngja heima við. Ekki veit ég nú
hvað hæft er í því en núna hef ég
aðstöðu til að æfa mig í Þjóð-
kirkjunni bæði sönginn og
píanóleikinn. Það er mjög gott,
þar hef ég algjört næði og þar er
líka sérstakt andrúmsloft.
Ég syng altrödd og sagt er að
þær taki seinna við sér en
sópranraddir. Kannski er það
þess vegna að ég byrjaði svona
seint á þessu.
Þegar ég byrjaði að læra
hvarflaði ekki að mér að ég
myndi nokkurn tíma getað náð
sumum tónum sem ég næ núna.
Þetta sýnir að allt virðist hægt
með æfingunni.
Stefni á einsöngs-
tónleika 1987
Pegar ég byrjaði fór ég í
undirbúningsdeild í eitt ár.
Þaðan lauk ég 5. stigi. 6. stig tók
ég næsta vetur á eftir og ætla
mér að taka 7. stig annað hvort
fyrir eða eftir áramót.
Ég held að enginn sem fer inn
í Tónlistarskóia Reykjavíkur í
söngnám fari þar inn án alls
undirbúnings. Minn undirbún-
ingur var kórsöngurinn og það
sem ég hafði lært í píanóleik.
Lokastigið í söngnáminu er 8.
stig. Þegar því er lokið get ég
.. haldið áfram í einsöngspróf. Ég
er nú ekki farin að hugsa svo
langt.
Ég stefni á 8. stigið vorið
1987. Þá velur maður efni með
aðstoð kennarans og heldur
síðan einsöngstónleika. Þeir eru
opnir almenningi.
Ljóðasöngur á
frönsku er mitt
uppáhald
Pegar 7. stigið er tekið þarf
líka að syngja mörg einsöngslög.
Það eru ekki opnir tónleikar.
Það þarf því að læra mörg lög
og marga texta á ýmsum tungu-
málum.
Ég hef mjög gaman af að
syngja á frönsku, þá aðallega
ljóðasöng. Mér finnast ljóðin
skemmtilegust.
Ég held að það sé algengur
misskilningur hjá fólki að halda'
að það sé miklu auðveldara að
syngja Ijóð en óperur. Ég hef allt
aðra skoðun. Það er miklu erfið-
ara að syngja veikt en sterkt og
Ijóðin krefjast sérstakrar túlk-
ungr. Það liggur mikil vinna að
baki eins lítils ljóðs sem sungið
er.
Framtíðin óráðin.
Frakkland
draumalandið.
Eg tel mig hafa verið mjög
heppna að fá Rut Magnússon
sem kennara. Hvað ég geri er ég
lýk námi hér? Það er alveg óráð-
ið. Það er endalaust hægt að
læra eitthvað nýtt í söngnum. Að
sjálfsögðu langar mig að komast
til útlanda til frekara náms. Þá er
Frakkland draumalandið.
En allt er þetta mjög mikil
vinna og hvað verður læt ég ráð-
ast. Ég hef engin ákveðin áforM
í huga sem stendur.