Fjarðarfréttir - 01.12.1985, Side 20

20
FJARÐARFRÉTTIR
Hvers konar smíði
lagðir þú áherslu á í
byrjun?
Silfrið heillaði mig mikið til
smíða og ég byrjaði feril minn á
sérstæðri skartgripaframleiðslu,
með stórkostlegt úrval af
íslenskum steinum eins og
íslenskum opal, jaspis og hrafn-
tinnu sem efnivið. Þetta fékk
strax gífurlega góðar undirtektir
allt frá því að fyrsti kúnninn steig
inn í verslun mína á Austurgöt-
unni og er vinsælt enn í dag.
Hafnfirðingar og íbúar í ná-
grannabæjunum hafa sýnt þessu
mikinn áhuga og veit ég ekki
dæmi þess að fólk hafi annars
staðar sýnt eins mikinn áhuga og
ánægju af íslenskum steinum í
silfri og gulli.
Pessi smíði hefur
samt ekki nægt til
að standa undir
rekstrinum?
Nei, ég gat ekki setið og
smíðað silfur-skartgripi enda-
laust fyrir verslun mína. Fólk
kom til mín og fékk sérsmíðaða
hluti úr gulli og silfri og valdi sér
náttúrusteina að eigin geðþótta
eða kom jafnvel með sína eigin
steina. Viðgerðarþjónustu sinnti
ég einnig mikið og geri enn í dag
enda er hún fastur liður í vinnu
hvers gullsmiðs því skartgripir
slitna við notkun eins og hver
önnur nytjalist.
Hefurðu tekið þátt í
sýningum?
Eg hef nokkrum sinnum
farið út fyrir bæjarmörkin og
tekið þátt í samsýningum gull-
smiða, meðal annars í Bogasal
Þjóðminjasafnsins 1979. Þar
héldu gullsmiðir upp á 75 ára
Með góömálmum
og eðalsteinum
Rætt við Láru Magnúsdóttur
Lára Manúsdóttir hefur stundað gullsmíði í rúman áratug hér í
Hafnarfirði, og hefur vakið athygli fyrir margan fagran og listrænan
gripinn. Síðustu árin hefur hún ásamt Stefáni B. Stefánssyni rekið
Demantahúsið að Reykjavíkurvegi 62, en áður starfrækti Lára
verzlun og verkstæði í gömlu timburhúsi að Austurgötu 3.
Fjarðarfréttamenn heimsóttu Láru nýverið og forvitnuðust um
feril hennar og leituðu svara við nokkrum spurningum.
Lára nam gullsmíði hjá Andrési Bjarnasyni gullsmíðameistara á
árunum 1970-1974. Hún er uppalin í Hafnarfirði og hugur hennar
stefndi alltaf að því að opna sitt eigið fyrirtæki hér suður frá sem og
hún gerði.
Verslunina og verkstæðið opnaði hún 1. des. 1974 eftir að hafa
skrapað, málað og tekið húsnæðið í gegn og innréttað það. Ekki var
vörulagerinn stór í fyrstu enda mörg járn í eldinum og gull- og silfur-
málmar ekki það ódýrasta sem hægt var að fá til vinnslu. — En
hefjum nú spjallið.
afmæli Félags íslenskra gull-
smiða og má segja að það hafi
verið hálfgerð yfirlitssýning,
enda margt fagurra gripa að sjá.
íslenskir gullsmiðir hafa verið
frekar íhaldssamir og mikið fyrir
að skapa sinn eigin stíl og þar af
leiðandi ekki blandast mikið
erlendum áhrifum. Til að gefa
fólki betri innsýn í það sem við
erum að gera dags daglega og
Kvengullsmiðir létu því ekki
sitt eftir liggja og tóku þátt í list-
sýningu kvenna að Kjarvalsstöð-
um 1980 og vorum við sjö kven-
gullsmiðir sem sýndum list
okkar.
Eftir þessar utanbæjarsýning-
ar gafst mér tækifæri til að sýna
skartgripi hér í Hafnarfirði á 75
ára afmæli Hafnarfjarðarbæjar á
samsýningu sem haldin var í Há-
holti 1983.
Varð mikil breyting
við stofnun
Demantahússins?
Eftir níu ára ánægjulegt
samfellt starf sem ég átti á Aust-
urgötunni, við mína hafnfirsku
viðskiptavini, færði ég út kví-
arnar og stofnaði Demantahúsið
að Reykjavíkurvegi 62 árið 1984
ásamt Stefáni B. Stefánssyni silfur-
og gullsmið. Þar getum við boðið
Hafnfirðingum upp á ennþá betri
þjónustu og stærra vöruúrval,
meðal annars í demöntum og
demants-skartgripum, sem ryðja
sér mjög til rúms hér heima eins og
úti í hinum stóra heimi.
Hvað eruð þið fyrst
og fremst að fást
við núna?
Við sérhæfum okkur mikið í
smíði á demanta-hvítagulls-
skartgripum og notum einnig
mikið af öðrum eðalsteinum og
þá ekki síst perlur og íslenska
steina sem átt hafa hug minn
undanfarin ár og við héldum
áfram á þessari braut. I fyrra-
haust komum við með nýjung
þegar við héldum fyrstu eðal-
steinasýningu með skartgripum
hér á landi. Hún vakti slíka eftir-
tekt og ánægju á Stór-Reykja-
víkursvæðinu að annað eins
hafði ég ekki getað ímyndað
mér.
Eitthvað í lokin,
Lára?
eins það að árin líða
ótrúlega hratt og sá tími er ég hef
starfað hér á verkstæði mínu
hefur verið mér það mikil
ánægja að tímann hef ég varla
eygt.
Að svo búnu hélt Lára áfram
við smíðar sínar og við kvöddum
hana og héldum á braut.
um hvað gullsmíðafagið snýst,
efndum við til samsýningar í
Listmunahúsinu 1982.
Þar tóku flestir starfandi gull-
smiðir þátt í að sýna listmuni
sína. Jafnframt unnum við á litlu
verkstæði sem við komum okk-
ur upp á meðan á sýningunni
stóð og vakti þetta framlag okk-
ar mikla athygli og þá sér í lagi
silfrið og íslensku steinarnir
mínir.
Við kVengullsmiðir í Félagi ísl.
gullsmiða höfum alltaf látið þó
nokkuð að okkur kveða, þótt við
séum hlutfallslega ekki margar
starfandi og sat ég í stjórn F.I.G.
tvö tímabil.