Fréttablaðið - 05.06.2021, Side 29

KYNN INGARBLAÐ
Pabbi
hvíslaði að
mér að ég
yrði aldrei
sjómaður.
Það herti
mig all-
verulega
og ég sór
þess að
svara fyrir
mig.
LAUGARDAGUR 5. júní 2021
Sjómannadagurinn
Hilmar Snorrason tók við starfi skólastjóra Slysavarnaskóla sjómanna árið 1991 og hefur því staðið þar í brúnni í þrjátíu ár. Hann segir alla sjómenn tengjast skipum sínum tilfinningaböndum og mest
þeim sem þeir eru á þá stundina, enda geymi skipið líf þeirra og limi. Honum þyki því sjálfum vænst um skólaskipið Sæbjörgu, sem ber viðeigandi nafn; björgun úr sæ. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON BRINK
Dreymir um slysalaust sjómannslíf
Hilmar Snorrason hefur í þrjátíu ár staðið vaktina sem skólastjóri Slysavarnaskóla sjómanna. Hann segir hafið
hafa gríðarlegt aðdráttarafl, að sjómannslífið sé skemmtilegt og að varkárni sé mikilvægari en dirfska á sjó. 2
„Ég segi stundum að ég sé fæddur
inn í Skipaútgerð ríkisins og þar
endaði ég í efstu stöðu. Mamma var
þerna hjá útgerðinni öll stríðsárin
og pabbi varð seinna háseti hjá
sömu útgerð. Þar gekk hann vaktir
í brúnni á kaupskipum og sem
barn fékk ég að kíkja í brúna. Ég
var því ekki nema níu ára þegar ég
ákvað að verða skipstjóri á stórum
flutningaskipum. Ég hafði gaman
af stjörnum, landafræði og því að
kanna umhverfið, og um leið og
ég hafði aldur til var ég mættur í
Stýrimannaskólann og sestur á
skólabekk til að læra til skipstjóra,“
segir Hilmar Snorrason, skólastjóri
Slysavarnaskóla sjómanna.
Hilmar var fyrir tilviljun
dubbaður upp sem háseti þegar
hann fylgdi föður sínum til sjós og
vantaði tvo menn um borð. Það var
árið 1972 og Hilmar átti fimmtán
ára afmæli um borð.
„Ég var reyndar ekki til stór-
ræða í þeirri ferð því ég varð svo
sjóveikur. Pabbi hvíslaði þá að mér
að ég yrði aldrei sjómaður. Það
herti mig allverulega og ég sór þess
að svara fyrir mig í þeim efnum.
Ég var svo allt þetta sumar á sjó
og framan af sjóveikur en lét mig
hafa það. Kosturinn við sjóveiki er
að hún blossar upp skyndilega en
hverfur um leið og skipið hættir að
hreyfast og þótt maður æli lifur og
lungum gleymist það fljótt. Svo er
heldur ekki alltaf bræla á sjó þótt
hafsvæðið við Ísland sé erfitt viður-
eignar veðurfarslega yfir vetrar-
mánuðina. Sjórinn hefur alveg
gríðarlegt aðdráttarafl og stundum
sagt að sjómenn séu þekktir fyrir að
vera niðri á bryggju að fylgjast með
skipum í fríum. Það væri eins og
starfsmenn í álveri færu í Straums-
vík til að horfa á verksmiðjuna í
fríum. Slíkt þætti skrýtið en svona
er nú eðli sjómannsins og sjórinn,
hann lokkar og laðar,“ segir Hilmar
og brosir.
Skemmtilegt en öðruvísi líf
Hilmar fagnar nú 30 ára starfsaf-
mæli sem skólastjóri Slysavarna-
skóla sjómanna. Áður átti hann
farsælan feril sem skipstjóri á
strandferðaskipum en einnig sigldi
hann á flutningaskipum, farþega-
skipum, olíuskipi og borskipi.
„Það er skemmtilegt líf að vera
til sjós, en það er öðruvísi líf og
ég hvet alla sem vilja prófa sjó-
mennsku að gera það endilega.
Menn geta þó ekki búist við að fá
strax pláss á aflamestu skipunum,
þeir þurfa að byrja á minni skipum
og fikra sig upp með aukinni
reynslu. Þó er það þannig að
Þórdís Lilja
Gunnarsdóttir
thordisg@
frettabladid.is
