Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2016, Blaðsíða 113

Um byggingu Snæfellsskála 1970 og ævintýraferð austur á Hraun
Snæfellsskáli komst í eigu Vatnajökulsþjóðgarðs 2013. Landverðir þjóðgarðsins í ágúst 2015, taliðfrá vinstri:
Linda Björk Hallgrímsdóttir, Hrönn G. Guðmundsdóttir og Sóley Valdimarsdóttir. Ljósmynd: HG.
þá alhvít og skyggni lítið sem ekkert. Þetta
reyndist vera norðanhvellur með ofankomu
og kófi. Frekar en verða lengi veðurtepptir
ákváðum við að drífa okkur af stað til byggða
upp á von og óvon. Nú reyndi á Landroverinn
og fylgdarmanninn því að víða hafði dregið
saman í skafla. Magnús gekk á undan þar sem
slóðin var orðin óljós og skófla kom í góðar
þarfir. Eftir að komið var út fyrir Sauðafell
var það versta afstaðið og úr því þræddum við
okkur auðveldlega út heiði og vorum komnir
niður í Hrafnkelsdal um hádegisbil. Þar hafði
aðeins gránað og í ljós kom að þessi óveðurs-
hvellur hafði verið bundinn við miðhálendið.
Þannig bar ekki á nýsnævi í ijöllum á Héraði
er þangað var komið og fólk þar var grunlaust
um að ferðalangar inni á öræfum gætu átt í
erfíðleikum.
Það voru hins vegar fleiri en við Snæ-
fellsfarar sem urðum vitni að þessu óveðri.
Fjögurra manna hópur undir forystu Guttorms
Sigbjarnarsonar vann að grunnrannsóknum
þetta sumar á jarðfræði Brúaröræfa og hafði
bækistöð í Grágæsadal. Einnig þeir urðu
óþyrmilega varir við þennan hvell sem ekki
var sá eini sem tafði útivinnu þeirra þetta
sumar. Um það segir Guttormur í yfírlitsgrein
um rannsóknirnar (Guttormur Sigbjarnarson,
1993):
Við höfðum aðalbækistöðvar okkar í Grágæsa-
dal fram til 10. september en þá yfirgáfum við
staðinn sökum snjóa. Dagana 7.-9. september
gerði þriggja daga iðulausa norðan stórhríð, svo
að ekkert var hægt að aðhafast, en þann tíunda
rofaði svo til að við tókum saman allar pjönkur
okkar og ókum af stað í áttina að Möðrudal.
Ferðin þangað tók okkur nær 35 stundir, en
mestur hluti þess tíma fór í að losa bílana úr
snjófestum og troða slóðir yfir skafla. - Veðr-
áttan þetta sumar reyndist okkur afar óhagstæð
til allra jarðfræðiannsókna. Fjórum sinnum
111