Gnúpverjinn - 01.12.1992, Side 22

or»* T pcnpr v Qcnpr r\nr Tnnqtqn^
lVÍb tl VlJpVi y lVUOpVI .IV/IIUIUII }
Nú örkum við í efíirleií
Kví fp pr pnn q fiolli
p V 1 IV VI Vllll U ijuiilt
Meó góöa ósk um mikinn feng
og Móra iitla í dalii.
Það gutlar ögn á glasinu
og gleði er í fasinu.
F>að skaðar því eigi þó súpum við tár
bæði SiIIi og öjarni og Arni og Mar.
I ógnarbasli börðumsi við
í öskubyl og frosti.
Pað virtist sem að velgengnin
við oss ekki brosti.
Er dagur nýr úr djúpi rís
datt bíllinn niður um hundaís
þó greip okkur hvorki neitt fum eða fát
hvorki SiIIa né Bjarna ne Arna né Ma.
Við höldum loksins heim á leið
úr hálendisins svaði
með kreisturnar á klifinu
og kindina í vaði.
í kvöld við fáum konumat
og kveðjum þetta karlahrat
við súpum því aftur og súpum nú skár.
Bæði SiIIi og Bjarni og Arni og Már.
Lokasöngur (Lag: Það var kátt..)
í aldanna braut þeíía árið er iiöið
þess amstur ug bjástur á burtu er svifið.
O hve stundin hún lí'ður svo hratt.
I hugarins leiftri ég lít yfir tímann
á þurrkleysið. snjóinn og bilaðan símann
og hann Didda sem mokaði og batt.
í Haga var herjarins ósköp af tóu
er herjaðí á mannskap og íénað og lóu
svo aö brugöið var bröndunum skjótt.
Menn vígreifir vöktu er dag fór að kvölda
villtir í skapi með vígtóla íjölda.
Háðu stríð þegar hæst var enn nótt.
22