Strandapósturinn - 01.06.1989, Síða 35

fælin enda oft verið að segja kyngimagnaðar draugasögur á trú-
verðugan hátt og ekki bætti það andrúmsloftið.
Þegar ég minnist jólanna, eru þau hughrif óafmáanlega tengd
fjórtán línu olíulampa sem þá var kveikt á í baðstofunni. Þvílik
ljósadýrð og fegurð, olíugeymirinn fannst mér glóa eins og gull.
Þegar svo allir voru komnir í bestu fötin, sestir á rúmin sín með
sálmabækurnar og faðir minn tók postilluna og hóf lesturinn, þá
er óhætt að segja að það var hátíð í bæ. Þegar helgistundinni var
lokið gengu allir til hans og þökkuðu fyrir lesturinn með hand-
abandi. Þessi kvöldstund, jólaguðspjallið og sálmasöngurinn sem
henni fylgdi, fyllti gömlu Gestsstaðabaðstofuna helgum friði og
hátíðleika.
í þeim hluta baðstofunnar sem tilheyrði Jóni Þorsteinssyni og
hans fjölskyldu var kveikt á heimasmíðyðu jólatré. Það var vafið
með mislitum pappír og okkur fannst þetta dásamlega fallegt. Á
aðfangadag og jóladag voru aldrei hafðir í frammi neinir gleði-
leikir en á annan íjólum var spilað púkk. Þá kom líka fólk af næstu
bæjum og hin sameiginlega jólagleði dalbúanna hófst. Þá kom
Stóra-Stína með harmonikuna sína og spilaði fyrir þá sem vildu
dansa. Stundum líka Runólfur úr Naustavíkinni. Hann var
kvæntur systur hennar mömmu. Það var dansað í búrinu á Gests-
stöðum. Þvert yfir var þykkur biti í loftinu. Pabbi var stór maður
en mamma fremur smávaxin kona og ég man vel að þegar þau
dönsuðu saman varð hann alltaf að beygja sig undir bitann. Jón
frá Tind kom þarna og sagði sögur. Allt var þetta ógleymanlega
skemmtilegt.
Það eru margar heillandi minningar frá þessum árum og ekki
má gleyma því þegar við vorurn send niður að Kirkjubóli, þá
vorum við stundum lengi, þar var fjaran, hún hafði mikið að-
dráttarafl enda margt að sjá sem ekki var til frammi í dalnum.
Þetta sambýli mannsins við náttúruna ekki síst á æskuárunum
er áreiðanlega mikil og þroskandi lífsfylling. Eg má ekki til þess
hugsa að allir Islendingar framtíðarinnar alist upp sem borgar-
börn óvitandi um þá náttúrutöfra sem landið hefur upp á að bjóða
og eru í órjúfandi tengslum við byggðir og bú. Eg vildi ekki hafa
farið á mis við það að vera bæði smali og milliferðamaður, þótt það
33