Strandapósturinn - 01.06.1989, Qupperneq 45

kennara og Unni Arngrímsdóttur konu hans sem nota mikið
flíkur frá mér þegar þau hafa tískusýningar. Eg hef haft mikla
ánægju af þessu, sérstaklega ef mér finnst ég hafa skapað eitthvað
nýtt. Eg hef þó hugsað mér að draga dálítið úr prjónaskapnum því
það er svo margt annað sem mig langar til að gera. Mér þykir t.d.
afskaplega gaman að mála, en hef haft fremur lítinn tíma til þess.“
Það er ljóst af því sem skráð er hér að framan að þar sem
Aðalbjörg Jónsdóttir fer er engin meðalmanneskja á ferð. Sjálf
rekur hún brautargengi sitt til áhrifa frá góðu æskuheimili og
náttúrutöfrum byggðarinnar norður við ysta haf þar sem sól vakir
allar nætur um Jónsmessuleytið hvert vor. Sé þetta rétt skoðað,
mætti það verða ærið umhugsunarefni þeim sem vilja leggja í
auðn hina dreifAu byggð og rífa upp með rótum þá heimafengnu
þjóðmenningu sem best hefur dugað stofninum til mannbóta í
meira en ellefu aldir.
Ég er þakklátur fyrir að Aðalbjörg skuli hafa gefið Strandapóst-
inum kost á að birta og geyma á blöðum þennan þátt úr lífsstarfí
hennar og listamannsiðju, þótt mikið vanti á að þar sé sú saga
fullsögð.
43