Strandapósturinn - 01.06.1989, Qupperneq 49

skip með efni og ýmsan útbúnað til nýtingar á námunni. M.a. hafi
átt að leggja járnbrautarteina frá námunni til sjóar.
Arið 1919 eða 1920 um haustið koma enn breskir menn og
dvelja nokkra daga við athuganir, bora í holtið, taka sýnishorn í
litla poka o.s.frv. Halda til í Stóra-Fjarðarhorni um nætur. Sigurð-
ur Sigurðsson er þeim til aðstoðar, t.d. flytur þá á milli kvölds og
morgna.
Þann 9. júlí 1936 kom Guðmundur frá Miðdal og enskur maður
með honum og fóru fram á Mókollsdal að skoða Bleikjuholtið.“
Og þar með lýkur afskiptum Breta af Bleikjuholtinu. Þótt þeir
séu miklu nær okkur í tímanum en Danirnir, vitum við ekkert
annað um ferðir þeirra en nú hefur verið sagt. Ástæðan er aug-
ljós. Sendimenn Dana, kostaðir af opinberu fé, þurftu að skila
nákvæmum skýrslum um gerðir sínar, þ.e. ferðabókunum, en
hinir bresku útsendarar einkaaðila gátu óátalið snuddað með
hinni mestu leynd. Þó er ekki ólíklegt, að Bretarnir hafi verið
komnir öllu nær en Danir að hafa á brott bleikjuna, ef marka má
orðróminn um járnbrautarlögnina fyrirhuguðu, sem ekki sýnist
nein ástæða til að véfengja.
Hér verður þó að geta vitnisburðar Þorvaldar Jónssonar frá
Þorpurn, sem bendir til þess, að rnenn hafi snemma áttað sig á, að
bleikjumagnið stæði tæplega undir slíkum framkvæmdum. Þor-
valdur skýrir svo frá, að 1913 eða 1914 hafi verkfræðingur, sem
Benedikt hét, borað í Bleikjuholtið fyrir Englendinga. Þorvaldur
fór með honum og vann við að bora. Áður höfðu Englendingar
tveir gist í Stóra-Fjarðarhorni og farið fram eftir til rannsókna.
Þeir fluttu borinn á 3 eða 4 hestum. Illt var að bora. Leirinn lagðist
fast að bornum. Verkfræðingur þessi taldi allt of lítið af bleikjunni
til að járnbrautarlögn gæti borgað sig, að sögn Þorvaldar.
Nokkru máli fannst mér skipta, ef til væri kaupsamningur sá,
sem getið er hér að framan, um sölu Þrúðardals. Hans Magnús-
son, sýsluskrifari á Hólmavík, gerði mér þann greiða að blaða í
veðmálabókum frá þessum tíma og sjá:
Afsal dagsett 1. nóv. 1913. Þar segir m.a.: „Guðmundur G.
Bárðarson, bóndi, selur og afsalar Sigurði Þórðarsyni jörðina
Þrúðardal fyrir kr. 1000.“ Ennfremur: „Þess skal getið, að und-