Strandapósturinn - 01.06.1989, Síða 59

1932 fékk ég að fara á ungmennafélagsfund til að ganga í félagið.
Þá vildi ekki betur til en svo að samþykkt var að leggja það niður.
Þótti mér illt í efni og fór sneypulegur heim af fundinum. Ég var á
Kaldrananesi þennan vetur eftir ferminguna og hafði fengið frí
til að ganga í félagið, sem ég hafði miklar mætur á. Seinna átti ég
eftir að koma þar þó nokkuð við sögu.
Arið 1930 var fyrir marga hluti minnisstætt, en fyrst og fremst
setti þjóðhátíðin svip á hlutina. Jafnvel kaffibollarnir voru sum-
staðar merktir þjóðhátíðinni.
Ég man fyrsta sundmótið í Bjarnarfírði. Þá var ekki talað urn
nein met, það átti bara að synda tvær ferðir fram og til baka. Það
gilti bara að vera á undan í ferðinni. Sundkóngar voru þá nefndir
alveg eins og í dag og sunddrottningar. Ég man nú ógjörla hverjir
hlutu þá titla, nema að ég var alveg laus við þá. En annað var það
sem maður tók mjög vel eftir á þessu sundmóti. Það voru ávörp og
ræður sem voru fluttar. Ég minnist ávarps sem Jóhann í Goðdal
flutti og eins ræðu Jóns á Skarði en undir henni fór að rigna svo
ekki varð til friðs. Hann hafði skrifaða ræðu og mikla enda var Jón
mikill ræðumaður. Blöðin urðu ónýt og gat hann ekki notast við
það sem skrifað var, en minn kall dó ekki ráðalaus og flutti það
sem eftir var blaðalaust. Þetta voru eldheitir áhugamenn og sjálf-
sagt hafa fleiri tekið þarna til máls þó ég sé búinn að gleyma því.
Einhvern veginn hafði ég fengið vitneskju um Grettissund, þó
lítið væri um fréttir utan úr heimi. En segja má að það hafi verið
úti í heimi sem ekki var í Bjarnarfirði. Ég hef oft heyrt Grettis-
sunds getið í ræðum við ýmis tækifæri á sviði sundíþróttarinnar og
furðar nokkuð að Grettissund skuli enn álitið mesta sund sem
sögur fara af á Islandi, en ég er á annarri skoðun um það. Sögur
herma að 19 ára þræll hafi þreytt sund við ísaljarðardjúp, sem
mun vera allt að tveimur mflum lengra en Grettissundið, ef stað-
setning er rétt. Þetta hefur skipstjóralærður maður reiknað út
fyrir mig. Staðurinn sem þrællinn synti frá heitir Brúðarhamar og
er í hlíðinni í Súðavík. Heitir hann svo enn í dag. Ég á kvæði eftir
Ragnar Helgason frá Hlíð í Súðavík um þennan atburð, mjög vel
ort. Fróðir menn hafa sagt mér að þeir kannist við þessa sögn.
Strandamenn hafa á öllum öldum átt íþróttamenn í ýmsum
57