Strandapósturinn - 01.06.1989, Qupperneq 63

Sundlaugin í Hveravík.
út með snærisspotta og spá í það að fá sjó upp í laugina. Ég fór til
Hólmavíkur og hitd þar tvo ágæta menn, þá Andrés Konráðsson
og Guðmund Sæmundsson. Þeir voru þá báðir vélstjórar við
frysdhúsið. Sagði ég farir mínar ekki sléttar og hvað mér hefði
dottið í hug: Fá bara rör út í sjóinn og ventil niður í hverinn og þá
gæti ég notað sjó þegar vatnið væri ekki til staðar. Jú, jú, þeir
hlustuðu á mig og útveguðu mér tveggja tommu dælu. Síðan
komu þeir út efdr kvöldið eftir með tæki sín og það stóðst nokk-
urn veginn sem ég var búinn að segja þeim. Þeir notuðu snittitæk-
in og komu þessu í lag. Svo settum við Bolinderinn í gang til að sjá
hvernig færi. Jú, þetta gekk ágætlega, ég bætti við á Bolindernum
og bunan stóð á annan metra út í laugina.
Það vakti mikinn fögnuð þegar hægt var að halda sundkennsl-
unni áfram, en ekki voru nú nemendurnir sérstaklega hrifnir af
saltinu þegar þeir fóru að súpa á morguninn eftir. Þeir sögðu að
ómögulegt væri að synda í lauginni, vatnið væri svo salt. Ég hugg-
aði þá með því að þetta væri bara til þess að hægt væri að halda
áfram, svo fengju þeir kalt ferskvatn þegar rigndi. En þegar að því
kom urðu þeir sáróánægðir og sögðu að miklu léttara væri að
synda í sjóblandaða vatninu, enda voru þeir þá búnir að sætta sig
við saltbragðið. Þetta blessaðist svo vel að aldrei brást þessi íjögur
61