Strandapósturinn - 01.06.1989, Síða 73

né hvort neinn hafi bjargast af áhöfn skipsins. í ferðabók Olavíus-
ar 1775 til 1777 segir svo: Hins vegar er höfnin Paradís, sem svo er
kölluð, þar hlífðarlaus fyrir öllum vindum er standa yfir fjörðinn
þveran en Reykjanes skýlir henni fyrir hafvindum, það er brattur
klettatangi. Upp undir nesinu innst í víkinni var 314 faðms dýpi en
9 faðmar úti í mynninu og 5 faðmar á víkinni miðri. Fyrir framan
víkina er 15 til 30 faðma dýpi og sandbotn. Því er trúað að erlendir
farmenn hafi siglt á höfnina Paradís og því til sönnunar segja
menn að þar hafi farist skip, en skipsmenn höfðu áreitt fátæka
ekkju þar í nágrenninu og er sagt að enn sé að reka úr skipsflakinu
með sunnan-, vestan- og suðvestanvindum.
Strákaey
Gísli Sigurðsson segir ennfremur í sóknarlýsingu sinni 1847:
Eyjar. Þar eru tvær merkar eyjar, Kóngey — nú kölluð Kongsey
og Strákaey. Hún dregur nafn af frönsku hvalfangaraskipi sem lá
þar vetrartíma. Sjást í Strákaey stórar tóftir tvær sem skipsfólkið
byggði. Líka er þar tóft og mikið af múr rauðum sem lítur svo út
að þeir hafi þar brætt hval sinn. Þar er rétt hjá lendingu Duggu-
sund kallað og djúpt, líka Kasarhólmur og hefur þar mátt í festa
skipinu. Þá var þetta kveðið:
A Eyjum var þá ógna mas
og á stúlkum gangur.
Hvert kvöld hafði kapteinn Kras
konuna manns til sængur.
í annarri heimild er sagt að þegar þeir leystu skipin til burtfarar
hafi kafteinn Kras runnið til á klöpp og niður undir skipið og
drukknaði hann þar.
Framanskráð efni er tekið upp úr handritum Jóhannesar að honum látnum, en af
ýmsu má ráða að hann hafi hvergi nærri lokið frágangi þeirra sem honum líkaði.
Engu að síður var ákveðið að birta þessar frásagnir eins og þær koma hér fyrir augu
71