Strandapósturinn - 01.06.1989, Page 81
Gísli Jónatansson
í Naustavík:
Maríuerlan
Mér hefur verið lengi í minni lítið atvik, sem kom fyrir í Tungu,
þegar ég var þar drengur. Atvikið sýndi svo mikið vit og hagsýni
hjá litlum fugli að ég hefði rengt það, ef ég hefði ekki séð það með
eigin augum.
Það var eitt sumarkvöld er ég var kominn með kýrnar heim á
bólið í Tungu, sem er fyrir handan ána. Þar var alltaf mjólkað eftir
að kýrnar fóru að liggja úti á sumrin. Þetta var gömul venja og
henni var haldið, þótt vegurinn væri nokkuð langur fyrir stúlk-
urnar sem mjólkuðu og þurftu að bera föturnar heim. Þær systur
Guðrún og Ragnheiður voru farnar að mjólka, en ég sat hjá Bola,
sem lá þarna svo latur og værðarlegur, og var að klóra honum. Það
vissi ég að Bola þótti gott. Við vorum mestu vinir. Hann var
fjarska meinlaus og góðlyndur, enda notaði ég mér það að sitja á
honum yfir ána svo ég þyrfti ekki að vaða, þegar leið okkar lá
einhvers staðar yfir á, því alltaf var Boli síðastur í hópnum. Það var
ekki annað að sjá en honum líkaði þetta bara vel og teldi það
sjálfsagt, enda fundið sig ekki muna mikið um að bera ellefu ára
strákvæskil á bakinu yfir ána.
79