Strandapósturinn - 01.06.1989, Qupperneq 126

ómagann til baka. Þeir urðu þó frá að hverfa með þurfalinginn
innanborðs. En þegar þeir réru á móts við skerið hugkvæmdist
þeim að skilja Sesselju þar eftir, og þar á hún að hafa dáið þegar
aðfallið kom og skerið fór í kaf. Engar sögur fara af því, hvort
rekist hefur verið í þessari glæpsamlegu framkomu við aumingja,
sem enga vörn gat sér veitt. En á hinn bóginn skortir ekki frásagn-
ir af níðingslegri framkomu við þá smælingja, sem þurftu á hjálp
og líkn að halda. Slíkt hátterni er ekki hægt að afsaka þótt vitað sé
að harðindi voru þá landlæg og oft sultur í búi af þeirn sökum.
Láki
Fyrir innan og ofan grundirnar, sem liggja að Miðdalsánni, er
klettur einn sem Láki er kallaður. Þar á að hafa verið hengdur
maður endur fyrir löngu, er vafalaust hefur heitið Þorlákur.
Ekki kann ég skil á æviferli þess ógæfumanns né heldur hvaða
tildrög lágu að aftökunni. En kletturinn talar enn sínu máli og
vitnar um meinleg örlög.
Þjófalág
Uppi undir íjallsbrún ofan við leið, sem farin var áður frá Tindi
að Tungu yfir hjá svonefndri Leiðaröxl, er nokkuð djúp dæld,
sem Þjófalág nefnist. Þar átti eitt sinn að hafa sést reykur að vori
eða sumri til og þótti tíðindum sæta. Alitið var að þarna hefðu
þjófar verið á ferð og haft stutta viðdvöl. I tali manna um þennan
viðburð bárust böndin að Fjalla-Eyvindi og EIöllu, enda á þeirri tíð
sem þau voru uppi. En aldrei var þó grennslast eftir hver valdur
var að reyknum í Þjófalág.
Strákadys
Fyrir ofan hlíðarbrúnina í Miðdalsgröf er örnefnið Strákadys.
Það er sagt að Eleiðarbæjar- og Grafarsmalarnir hafi orðið þar
hvor öðrum að bana. Um ástæðuna fyrir því er ekki vitað. Senni-
lega hefur það verið eitthvað út af skepnum. Munnmælin herma
að þeir séu dysjaðir þar eins og nafnið bendir til.
124