Strandapósturinn - 01.06.1995, Blaðsíða 140

lega verið vitlegra. En ég treysti því að veðrið yrði gott, þar sem
útlitið fór batnandi. Rérum við síðan að tillögu minni út á Hnúfur
í logni og blíðviðri. Þegar við vorum búnir að leggja lóðirnar, sem
náðu út undir Ytri-Tanga sem er þar nærliggjandi fiskimið, þá
fórum við að innri enda lóðanna, svo að legan yrði jafnari. En
þegar við erum rétt komnir þangað, þá kular hægan sunnan vind
og ég segi við pabba að það sé skrítið að sjá upp í Kollafjörðinn,
það sé engu líkara en að þar sé komið háarok, þó mér finnist það
ólíklegt, það hljóti að vera mikil rigning sem sýnist svona í sólskin-
inu.
Svo er ekki að orðlengja það, að með það sama bráðhvessir
hann af suðri. Reyndum við að setja upp segl og ætluðum að sigla
að Smáhömrum, en þegar við vorum komnir örlítinn spöl urðum
við að fella seglið, því að þá var komið gufurok. Þá var ekki um
annað að tala en hleypa undan veðrinu yfir á Selströnd og auðvit-
að á árurn, því að svona skeljar þola engan segllappa í slíku
fárviðri. Eg taldi sjálfsagt að pabbi stýrði, því að hann var að allra
dómi sem til þekktu úrvalsstjórnari, en ég lítið reyndur og óvanur
stjórn í ofsaveðri. En hann taldi mig færan um að stýra, sagðist oft
hafa tekið eftir mér við stýrið. Eg varð hissa á að hann skyldi
treysta mér. En hitt var rétt, að hann var ótal sinnurn búinn að
segja mér til við stjórn og margt fleira, sem ég reyndi að notfæra
mér eftir því sem við átti og tækifæri gáfust til. Greip pabbi síðan
árarnar, en ég settist við stýrið. Nú hefði komið sér betur að vera
inni á Steingrímsfirði, því að við vorum það austarlega að mjög
var tvísýnt, hvort okkur tækist að ná landi og þar sem veðrið gekk
auk þess fljótlega meira til vesturs jukust líkurnar á því að okkur
mundi hrekja til hafs. Við vildum þó ekki gefast upp fyrr en í fulla
hnefana og bundum vonir við að ná Grímsey, sem er norðandl við
mynni Steingrímsijarðar. Vissum við að sjómenn höfðu stundum
náð landi í svonefndri Vaðsteinavík, sem er austantil á eynni. Þar
var sögð góð landtaka í vestanátt ef ekki var undirsjór. Stormur-
inn þeytti bátnum áfrarn og ég reyndi að stýra honum eins nálægt
vindi og mögulegt var án þess að hann missti ferðina og tæki að
reka út flóann. I viðleitni okkar við að komast undir eyna fórum
við fullnálægt grynningu suðaustur af eynni og fengum þar
138
i