Syrpa - 01.05.1948, Blaðsíða 25

að þeirra hefði verið getið í eldri heimildum.
Hefur orðið að flytja sum liúsin í Hveragerði
vegna þeirra breytinga, sem urðu á hverum í vor,
og önnur hús eru mjög illa sett af þeim ástæðum.
Með tilliti til þessa höfum við talið ástæðu til
þess, að afmarka belti sem hættusvæði meðfram
sprungu þessari allt frá Varmá og niður undir
Suðurlandsbraut. Við afmörkun beltisins höfum
við haft hliðsjón af hveraaugum þeim, sem fyrir
eru og hveraleir í jörðu. Yfirleitt gætir jarðhitans
mest á stöðum þeint, sem lægst liggja, svo sem við
Varmá hjá Hverahvammi og á Hverasöndum í
grennd við Bláhver. Höfum við því talið rétt að
merkja hættusvæðið breiðara á hinum lægri stöð-
um. Um suðurenda hættusvæðisins er það að
segja, að hverasprungan hverfur þar undir hraun,
og sunnan hins afmarkaða svæðis sjást þess hvergi
merki, að jarðhiti hafi brotizt upp á yfirborð
jarðar. Um breidd hættusvæðisins skal að öðru
leyti geta þess, að hverasprungan er ekki nákvæm-
lega bein og að jarðhitinn breiðist út til beggja
handa, einkuni þar sem er laus jarðvegur ofan á
föstu bergi. Nálægt sprungunni er því hætta á
hita í húsgrunnum og görðum og gufu, sem veld-
ur skemmdum utan húss. og innan. Á vestari
sprungunni liefur jarðrask orðið miklu minna.
Töldum við því ekki ástæðu til að afmarka þar
hættusvæði, en óvarlegt mun þó að reisa hús á
þessari sprungu eða í grennd við hana, nema sér-
stakrar varúðar sé gætt um styrkleika grunns og
veggja, því að verið getur, að hiti brjótist þar upp,
einkum undir brekkunni. Enn skal þess getið, að
jarðhita gætir víða í Varmárgili fyrir neðan
Reykjafoss. En þar sem ekki eru fyrirhuguð nein
hús á þessu svæði samkvæmt skipulagsuppdrætt-
inum, liöfum við ekki talið ástæðu til þess að
merkja það frekar.
Vegna skyndilegrar brottfarar úr bænum, hef-
ur dr. Sigurður Þórarinsson ekki getað undirritað
bréf þetta, en áður en hann fór, höfðum við lokið
athugunum okkar og komist að niðurstöðum
þeim er fyrr greinir.
Virðingarfyllst,
Steinþór Sigurðsson. Pdlmi Hannessorí.
til skipulagsstjórans,
REYKJAVÍK.
I>að er orðið langt síðan karladálkurinn var á ferðinni, og
auðvitað hefur margt drifið á daga þjóðarinnar á þeiin títna.
Eitt af þvx merkilegasta má eflaust telja eignakönnunina, sem
lá \ ið að yrði karlþjóðinni að l)ana. Mér bárust mörg bréf frá
biiium og þessum fátæklingum, sem voru í vandræðum með að
liylja fátækt sína, en því miður gafst mér ekki tækifæri til að
rétta neinum þeirra hjálparhönd, vegna þess að Syrpa gat ckki
komið út sökurn pappírsskorts. Þó vona ég, að öllum hafi tekizt
að klára sig einhvernveginn. Annað merkilegt, sem yfir þjóð
vora ltefur dunið upp á síðkastið, eru hin tíðu beinamál. Aður
fyrr var það orðin föst venja, að menn fengju að bera bein sín
í friði og ró, en nú virðist vera uppi heill hópur af mönnuin,
bæði lúterskum og kaþólskum, sem eru alveg æstir í að bera
beinin fyrir hina framliðnu. Við þessu er auðvitað ekkert að
segja, ef það getur orðið til þess að draga eitthvað úr sárasta
atvinnuleysinu á Alþingi, eða orðið vatn á myllu cinhvers af-
dankaðs stjórnmálamanns, sem þar situr enn af gömlum vana.
Þriðja og ef til vill alvarlegasta málið eru gjaldeyrisvandræðin.
Öllum hugsandi mönnum hlýtur að hrjósa hugur við að hugsa
til þess, að okkar lata þjóð skuli vera neydd til þess að draga úr
innflutningi bifreiða. Þó er sú bót í máli, að á undanförnum
mánuðum hafa borizt hér á land feiknin öll af síld, sem ku
vera talin herramannsmatur úti í löndum, þó að við getum ekki
lagzt svo lágt að leggja okkur hana til munns, og ætti andvirði
hennar að verða til þess, að fáeinir bílar fengjust innfluttir,
ef að þau máttarvöld, sem innflutningi vorum stjórna, bera þá
ga'fu og gáfur til þess að nota valútuna til bílakaupa. en cyða
henni ekki í matvæli, W. C.-pappír eða annan óþarfa.
Hingað til lands hafa að undanförnu komið hinir og þessir
tignir gestir frá útlöndum, og rná þar fyrstan telja kvikmynda-
leikarann Tyrone Power. Það er þjóð vorri mikið gleðiefni. að
kvenþjóð okkar varð landsmönnum öllum til hins mesta sóma,
er þennan sómamann bar að garði, og skortir mig orð til þess
að lýsa því, hve stolt ég cr af kynsystrum mínum. Við þessa
heimsókn kom sú þjálfun, sem íslenzku stúlkurnar hafa aflað
sér í umgengni við útlendinga á hernámsárunum, að góðu
haldi. Það hefði sannarlega orðið saga til næsta bæjar, liefðu
blómarósirnar gert þjóð vorri þá skömm að fara allt í einu
að hegða sér eins og siðað kvenfólk, en svo er hamingjunni
fyrir að þakka, að ekkert slíkt kom fyrir. Ég vona, að karlmenn-
irnir okkar verði ekki eftirbátar kvenfólksins, ef einhver af
filmstjörnunum, til dæmis Ingrid Bergman, Ginger Rogers, eða
hvað þær nú allar heita, tækju upp á því að heimsækja okkar
ástkæra fósturland.
í næsta blaði' mun ég taka til meðferðar þau bréf, sem
fyrir liggja. Gróa.
S V R P A
23-