Fréttablaðið - 21.05.2022, Page 28

Ökumaður mótor-
hjólsins hefur engan
tíma til að bremsa og
fer bara á fullri ferð á
mig. Ég kastast yfir 20
metra, sem er rosaleg
vegalengd og ég átti
erfitt með að trúa
henni.
Ég ætla
ekki að
vera hérna
að dúlla
mér við að
vinna
sömu
keppnina
ár eftir ár.
Ég þarf að
sjá hversu
langt ég
kemst.
Ingvar Ómarsson er handhafi
fjölmargra Íslandsmeistara-
titla í hjólreiðum auk þess
að vera okkar fyrsti og eini
atvinnumaður í greininni.
Litlu munaði þó að endi væri
bundinn á þann feril í upp-
hafi hans með alvarlegu slysi
í Rott erdam. Segja má með
vissu að án hjólreiðahjálms
væri Ingvar ekki til frásagnar
hér.
Rúmum mánuði eftir að
Ingvar flutti til Rotter dam
árið 2015 til að einbeita
sér að atvinnumennsku í
hjólreiðum lenti honum
saman við mótorhjól á 80 kílómetra
hraða. Ingvar kastaðist heila tutt-
ugu metra, lenti á höfðinu og töldu
sjúkraflutningamenn hann látinn
þegar þeir komu á staðinn. Ingvar
væri ekki til frásagnar um slysið
hefði hann ekki verið með hjálm
en gera þurfti tvær stórar aðgerðir
á höfði hans til að forða honum frá
lömun eða dauða.
„Ég var alltaf krakkinn sem nennti
ekki út að hjóla og fílaði það ekki
fyrr en ég var 15 ára,“ segir Ingvar
aðspurður um upphafið. „Það var
svo eitt sumarið að ég hafði ekkert
að gera og Örninn var með tilboð á
BMX-hjólum. Ég átti 20 þúsund kall
sem dugði akkúrat.“
Vinirnir voru í svipuðum pæling-
um og Ingvar var fljótur að falla fyrir
sportinu. „Allt í einu var ég kominn á
„down-hill“ fjallahjól, eða fjallabrun
á góðri íslensku. Sportið snýst þá um
að fara upp Esjuna eða Úlfarsfellið
eða bara einhvern stað þar sem við
komumst í góða hæð. Við löbbum þá
upp sem tekur um 50 mínútur og svo
erum við svona fjórar mínútur niður,
eins hratt og við getum,“ segir Ingvar
og það er augljóst að það kemur fiðr-
ingur í hjólarann. „Þess á milli vorum
við að finna húsþök og bílskúra til
að stökkva fram af. Við vorum bara
að leita að einhverju hættulegu til
að gera,“ segir Ingvar í léttum tón.
„Þetta er ekki fyrir hvern sem er. En
þarna var maður ungur og vitlaus. Ef
maður ætlar einhvern tíma að vera
að þessu þá er þetta rétti aldurinn.“
Fljótt í hóp þriggja bestu
Ingvar tók þátt í fjallabrunskeppn-
um en fór svo að hallast að því að
hjóla lengri vegalengdir og taka þátt
í slíkum keppnum. „Eftir nokkur ár
í fjallabruni komst ég í samstarf við
Kríu sem ákvað að lána mér hjól,“
rifjar Ingvar upp og var grunnurinn
að ferlinum þá lagður.
„Ég tók þátt í minni fyrstu götu-
hjólakeppni árið 2012 og sama ár
varð ég Íslandsmeistari í fjallahjól-
reiðum. Ég hafði greinilega fundið
mína réttu grein því árið 2014 var ég
kominn í hóp efstu þriggja í götu- og
fjallahjólum.“
Þegar afreksíþróttakonan Karen
Axelsdóttir bauð Ingvari ásamt
fleirum í hjólaferð til Tenerife árið
2015 með þríþrautaræfingahóp
sínum fóru hjólin að snúast í tvö-
faldri merkingu þess hugtaks.
„Undir lok ferðar bauð einn úr
hópnum, Birgir Már Ragnarsson
hjá Novator og fyrrverandi Íslands-
methafi í Járnkarli, mér styrk. Hann
sagðist þannig geta hjálpað mér ef
ég vildi einbeita mér að hjólreið-
unum. Fyrsta árið var þetta bara
persónulegur styrkur frá honum en
svo breyttum við þessu í Novator-
styrk. Ég var þá að fá borgað fyrir að
hjóla sem er ein leið til að skilgreina
atvinnumennsku.“
Allt annað þurfti að víkja
Það sumar, 2015, fór Ingvar að keppa
í útlöndum. „Ég ákvað að einbeita
mér að fjallahjólunum því það er
uppáhaldsgreinin mín og sú hentug-
asta þegar maður er ekki í liði en það
eru engin lið á Íslandi,“ segir Ingvar
og undir lok sumars flutti hann til
Þeir voru handvissir um að þetta væri búið spil
Rúmum mánuði eftir að Ingvar skildi allt eftir og flutti til Rotterdam þar sem atvinnuferillinn átti að hefjast lenti
hann í alvarlegu slysi þar sem hann kastaðist um 20 metra og lenti beint á höfðinu á malbiki. Fréttablaðið/anton brink
Rotterdam ásamt kærustu sinni,
Iðunni Örnu.
„Ég var kominn út um miðjan
september og keppti með félaga
mínum í Evrópumeistaramóti í
„cyclo-cross“ utanvegakeppni. Þetta
var í fyrsta skipti sem íslenska lands-
liðið tók þátt í stórmóti. Ég tók þátt
þann 7. nóvember, rúmum mánuði
eftir að við fluttum utan og fjórum
dögum seinna lenti ég í slysinu,“
útskýrir Ingvar.
„Ég hafði hætt í ágætri vinnu sem
forritari hjá Dohop og í tölvunar-
fræðinni í Háskólanum í Reykjavík
sem ég var hálfnaður með.“
Ingvar segir það hafa verið einu
færu leiðina ef hann ætlaði að ná
árangri. „Þetta er ekkert sem maður
dúllar sér við, þá er þetta bara hobbí,
en ég varð að láta á það reyna að gera
þetta af fullri alvöru. Allt annað
þurfti að víkja.“
Á þessum tímapunkti hafði Ingvar
unnið næstum allt sem hægt var að
vinna hér heima. „Ég held að ég hafi
keppt í 40 keppnum og unnið næst-
um 30. Þetta var þannig að maður
var klárlega orðinn langbestur á
landinu og ég hugsaði með mér: Ég
ætla ekki að vera hérna að dúlla
mér við að vinna sömu keppnina ár
eftir ár. Ég þarf að sjá hversu langt ég
kemst.“
Aðspurður segir Ingvar kærust-
una hafa farið í listnám í Rotter-
dam en ekki lokið því námi enda
fór dvölin ekki eins og upphaflega
var ráðgert.
„Ég hugsa að ef þú talaðir við hana
um það hvernig það fór myndi hún
segja að skólinn hafi eiginlega ekk-
ert verið að ganga fyrir hana, en ég
myndi segja að ég hafi skemmt fyrir
henni námið með slysinu, því næstu
mánuðir fóru bara í kaos.“
Man ekki eftir slysdeginum
En að degi slyssins örlagaríka,
11. nóvember 2015:
„Ég man ekki eftir deginum
sjálfum en man eftir kvöldinu á
undan. Ég hafði planað að hjóla
svakalegan 120 kílómetra hring í
borginni, hálfa leið í átt að landa-
mærum Belgíu. Þetta var þremur
dögum eftir Evrópumótið og ég var
kominn á glænýtt götuhjól. Þetta
var fyrsti hjólatúrinn á þessu hjóli
og ég að hefja æfingaferlið fyrir
sumarið á eftir.“
Hjólatúrinn átti að taka um fjórar
klukkustundir og er frásögn Ingvars
byggð á skýrslum lögreglu enda
man hann eins og fyrr segir ekkert
frá deginum né slysinu sjálfu.
„Ég var kominn að einum aðal-
veganna þar sem er grænt ljós og ég
kem af minni vegi. Þar er bíll fyrir
sem heftir útsýnið. Ég kem öðrum
megin við hann en hinum megin
kemur mótorhjól á 80 kílómetra
hraða. Ökumaður mótorhjólsins
hefur engan tíma til að bremsa og
fer bara á fullri ferð á mig. Ég kast-
ast yfir 20 metra, sem er rosaleg
vegalengd og ég átti erfitt með að
trúa henni. Ég var bara farinn yfir
í næsta póstnúmer,“ lýsir hann með
tilþrifum.
Þyrla og sjúkrabíll send af stað
Ingvar lenti á þjóðveginum og lík-
lega beint á höfðinu. „Ég hef verið á
svona 20 kílómetra hraða enda svo-
lítið að passa mig á leið inn á aðal-
veginn. Við vorum báðir jafn sekir
og engum kennt um enda hafði bíll-
inn blokkað sjón beggja.
Þetta var greinilega það alvarlegt
að það fer af stað svolítið fyndinn
prósess,“ segir Ingvar sem er feg-
inn að slysið hafi orðið í Hollandi.
„Þegar svona svakalega alvarlegt
slys verður fer af stað ferli sem
aðeins er notað þegar um konungs-
fjölskylduna eða mjög alvarleg slys
er að ræða. Þá er kölluð út bæði
þyrla og sjúkrabíll og sá sem er fyrr
á staðinn bregst við.“
Í þetta skiptið var sjúkrabíllinn
undan á vettvang og leist sjúkralið-
unum ekki á blikuna fyrst um sinn.
„Þeir horfðu á mig og voru hand-
vissir um að þetta væri búið spil.“
Fékk konunglega þjónustu
Miðað við áverka lenti Ingvar á
höfðinu enda lítið um önnur meiðsl
og í raun aðeins handleggsbrot sem
ekki var sinnt almennilega fyrr en
síðar.
„Það var ekki einu sinni verið
að spá í því – enda ekki aðalatriði.
Ákveðið var að sjúkrabíllinn sem
var fyrri til f lytti mig á sjúkrahúsið
og þá lokar lögreglan öllum vegum
inn og út úr borginni. Þetta gera
þeir fyrir konungsfjölskylduna og
alvarleg slys svo ég fékk „royal treat-
ment“,“ segir hann í léttum tón.
„Á meðan þetta er í gangi eru
læknar spítalans mættir á neyðar-
fund því sjúkraliðunum virtist um
tvo höfuðáverka að ræða sem vana-
lega er ekki gerð aðgerð á samtímis.
Ég var höfuðkúpubrotinn, auk þess
sem það var blæðing bæði utan og
innan á hauskúpu,“ segir Ingvar og
sýnir um 12 sentimetra langt ör á
höfðinu.
„Í millitíðinni er hringt í kærust-
una mína, sem fær afskaplega leiðin-
legt samtal við komuna á spítalann,
en læknirinn segir við hana: „Hann
er að fara í aðgerð. Til öryggis
skaltu fara og kveðja hann.“ Það var
kannski ekki skrítið enda metið að
einhverjar 10 prósent líkur væru á
að ég lifði aðgerðina af.“ 
Björk
Eiðsdóttir
bjork
@frettabladid.is
28 Helgin 21. maí 2022 LAUGARDAGURFRéttablaðið