Sjómannablaðið Víkingur - 01.03.2014, Page 16

16 – Sjómannablaðið Víkingur
Borgarstjórinn talaði úr brúnni
Guðmundur: Ekkert tog í gömlum vír-
um lengur. Splæstum fótreipi og grand-
ara úr þeim. Þegar komið var að vissri
bauju hérna úti í Flóanum, var ónýta
vírnum slakað út. Alltaf fleygt þarna á
sama stað. Ryðgaði víst fljótt.
Þórður Sigurðsson var með Aust-
firðing SU 3, þegar ég var á honum eitt
sumar, kannski 1955. Þórður var fínasti
maður og fiskaði. Skipið var líkt Pétri
Halldórssyni. Líkaði ekki veltingurinn á
honum. Hann var bakkaskip. Þessir voru
aðeins stærri (708 tonn) og komu seinna
eða 1951.
Blandaðir túrar, ísfiskur og salt. Vor-
um á skrapi. Lönduðum kannski 50
tonnum, þegar tími var kominn á fisk-
inn, ýsa, ufsi og einhverjir flækingar
með. Þegar komnir voru 10 dagar, varð
maður að fara í land. Fórum túr í Hvíta-
hafið. Á heimleiðinni var versta veður,
og sigldum við því innan skerja niður
allan Noreg.
Sonur Þórðar, skipstjóra, Jón Ársæll,
var með mér á sjó, en ekki man ég á
hvaða skipi það var. Var að hjálpa mér í
lestinni við að ísa fiskinn. Ég var að tala
við Jón Ársæl, en hann svaraði svo skýrt
og fullorðinslega, að ég hætti því bara.
Hefur komið frá góðu heimili. Var svo
þrozkaður. Hægt var að „snapa sig“ í
lestinni, stelast frá í vinnunni. Enginn sá
það, en við bárum ábyrgð á aflanum.
Nei, við Jón Ársæll gerðum það ekki.
Djöfulsins fífl að varðveita ekki Ingólf
Arnarson. Margir töluðu um það, en
ekkert gert. Man eftir því, þegar hann
kom. Var niðri á bryggju. Borgarstjórinn
talaði úr brúnni.
Öll svört
Guðmundur: Ásgrímur Klemens kom til
að snapa. Hann skrifaði svo fagra rit-
hönd, að þeir báðu hann um að skrifa
fallega nafnið sitt. Svo gáfu þeir honum
sjúss á eftir. Fyrir að skrifa nafnið sitt.
Fimmaura-Dísa var með honum. Nei,
ekki Dísa Hope. Hún var með Badda.
Þau voru að drekka upp á Hól, Arn-
arhóli, með negra af True Knot eða
Salmon Knot og voru búin með allt. Þá
sagði Baddi við Dísu. „Heldurðu, að þú
leyfir honum ekki að skreppa ... ?! ... þá
gefur hann okkur kannski tvær viskí-
flöskur.“
„Ertu vitlaus, maður! Þetta er negri!“
sagði hún. „Láttu ekki svona,“ sagði
Baddi. „Við erum öll kolsvört í myrkr-
inu.“
Upphaflega hét þetta skip Acorn Knot
og var í þjónustu Eimskipafélagsins
1946–1947 ásamt systurskipum sínum,
Salmon Knot, Star Knot og True Knot.
Þau voru einnig systurskip Tröllafoss,
ex Coastal Courser, en Tröllafoss eignað-
ist Eimskipafélagið árið 1948. Þessi skip
voru um 3.800 tonn, 103 metra löng og
15 metra breið og voru upphaflega
smíðuð til strandflutninga, þar sem ekki
var þörf á gangmiklum skipum. Gang-
hraði þeirra var 10–11 sjómílur.
Þau voru „byggð á 3 dögum“ eins og
Libertyskipin, en miklu minni, kölluð
„pocket liberty“ skip. Voru í flutningum
fyrir herinn hjá Eimskip.
Bróðir minn byrjaði í málaravinnunni
Ólafur Grímur Björnsson
Í myrkrinu
erum við öll svört
– Minningabrot –
VII. Viðtal við Guðmund Heimi Pálmason, togarasjómann
Aðrir þátttakendur: Árni Einarsson, Einar Jónsson,
Guðlaugur Sveinsson, Guðmundur Hallgrímsson, Ludwik H. Gunnarsson,
Stefán Finnbogi Siggeirsson og Stefán Þorvarðarson.
Acorn Knot.