Fréttablaðið - 10.09.2022, Blaðsíða 28

Í næstu viku verður dans- og
söngvamyndin Abbababb!
frumsýnd. Nanna Kristín
Magnúsdóttir er eðlilega
spennt fyrir deginum enda
fyrsta kvikmyndin sem hún
leikstýrir og segist hún hafa
viljað gera mynd sem hana
sjálfa hefði langað að sjá á
yngri árum.
Nanna Kristín f lutti
nýverið til Brussel
ásamt fjölskyldu sinni
og ræðir því við blaða-
mann í gegnum fjar-
fundarbúnað.
„Síðastliðið vor fluttum við fjöl-
skyldan úr Vesturbænum í Kópa-
voginn. Við sögðum bara nei við
fasteignaástandinu í Vesturbænum
þar sem hvort eð er var ekki til nægi-
lega stór eign fyrir okkur,“ segir
Nanna Kristín en hún og sambýlis-
maður hennar Gautur Sturluson
eiga samtals fimm börn. „Í Kópavogi
fengum við nógu stóra eign fyrir alla
fjölskylduna og þó það væri erfitt að
fara af heimaslóðunum þá bjargaði
veðursældin í Kópavoginum miklu.
Við bjuggum áður úti á Granda þar
sem er alltaf rok og maður þurfti að
hafa sig allan við að koma yngsta
barninu úr bílnum síðasta vetur –
ég hefði aldrei trúað logninu á Kárs-
nesinu.“
Föst á Bústaðaveginum
Tveimur vikum eftir að þau festu
kaup á eigninni fékk Gautur vinnu
í Brussel.
„Hann f lutti út um haustið og
síðasta vetur var ég því ein í Kópa-
vogi með börnin. Við höfðum lofað
börnunum að vera áfram í skóla
og frístundum í Vesturbænum og
manninum mínum finnst gaman
að keyra, svo við sáum fyrir okkur
að hann sæi um þann hluta,“ segir
Nanna Kristín og hlær því ekki gat
hann sinnt skutlinu frá Belgíu.
„Síðasta vetur var ég því svolítið
mikið föst í umferð á Bústaðaveg-
inum.“
Flutningarnir voru þó ekki
algjörlega óvæntir. „Hann vinnur
fyrir utanríkisráðuneytið og það
er f lutningsskylda svo við vissum
að líklegast kæmi þessi staða upp á
næstu árum – okkur bara grunaði
ekki að það gerðist svo fljótt.“
Eftir vetur í sundur fannst þeim
þó nóg komið.
„Við áttuðum okkur f ljótt á að
fjarbúð væri ekki það sem við
vildum. Við kynntumst svo seint
á ævinni,“ segir Nanna Kristín og
bendir á að þegar búið sé að finna
sálufélagann vilji maður vera nærri
honum.
„Ég f lutti því út í sumar, Abba-
babb! var þá komin á þann stað í
eftirvinnslu að það var mögulegt
og ef Covid kenndi okkur eitthvað,
þá var það að vinna á milli landa.“
Notar tækifærið til að hægja á
Fjölskyldan hefur komið sér vel fyrir
í höfuðborg Belgíu þar sem Nanna
Kristín hefur komið sér upp heima-
skrifstofu og nýtir daginn til skrifta
á meðan aðrir fjölskyldumeðlimir
sækja skóla og vinnu.
„Gautur fer snemma á morgnana
og kemur seint á kvöldin, sam-
göngur taka lengri tíma og tempóið
hér er hægara en heima. Ég vakna á
morgnana, keyri krakkana í skól-
ann og hef búið til mína rútínu. Ég
vil nota þetta tækifæri til að hægja
á enda nær asinn heima á Íslandi
oft tökum á mér. Ég geri jóga og
hugleiðslu,“ segir Nanna Kristín og
bendir á að hið síðarnefnda sé henni
að takast í fyrsta sinn á ævinni. „Svo
skrifa ég fyrir hádegi, þá er sköp-
unarkrafturinn til staðar.“
Þó Nanna Kristín veigri sér í
fyrstu við að tala um það þá er hún
að skrifa bók.
„Það er meira fyrir mig sjálfa. Það
er enginn að bíða eftir þessari bók
og ekkert deadline, sem mér finnst
gott. Það er magnað að vera að gera
eitthvað skapandi, bara fyrir sjálfan
sig. Yfirleitt er maður með deadline
Mynd um kjark
og hugrekki
Nanna Kristín
er komin heim
til að vera
viðstödd
frumsýningu
sinnar fyrstu
kvikmyndar
í næstu viku.
FRÉTTABLAÐIÐ/
SIGTRYGGUR ARI
Við átt-
uðum
okkur
fljótt á að
fjarbúð
væri ekki
það sem
við vild-
um. Við
kynntumst
svo seint á
ævinni.
Björk
Eiðsdóttir
bjork
@frettabladid.is
og á að skila einhverju af sér og ein-
hver er að fara að lesa það og hafa
skoðun á því. Það að vera einn og
leyfa þessu bara að flæða er svo gott
frelsi. Svo kemur í ljós hvað verður,“
segir Nanna Kristín sem jafnframt
vinnur að tveimur öðrum verk-
efnum.
Nanna Kristín útskrifaðist úr
Leiklistarskólanum árið 1999 og
hafði getið sér gott orð sem leikkona
á sviði og í kvikmyndum þegar hún
ákvað að söðla um árið 2012, f lutti
til Kanada og lærði handritagerð
fyrir kvikmyndir og sjónvarp.
„Ég sérhæfði mig í sjónvarpi en á
þeim tíma var ekki mikið úrval af
íslenskum sjónvarpsþáttum, alla
vega ekki eins og núna, íslenskar
seríur eru að slá í gegn úti um allan
heim og íslensk kvikmyndagerð
vekur alltaf meiri og meiri jákvæða
athygli. Ég gerði svo þrjár stutt-
myndir og sú þriðja, Ungar, gekk
mjög vel og fékk fjölda verðlauna.“
Langaði að sýna hið kvenlega
Sjónvarpsþættirnir Pabbahelgar
vöktu mikla athygli árið 2019 en
Nanna var bæði handritshöfundur
þeirra og lék aðalhlutverkið.
„Fyrst ætlaði ég að gera gaman-
þætti en þá á maður að hafa þrjá
brandara á hverri blaðsíðu og ég var
ekki góð í því. Ég henti því öllu og
skrifaði frekar það sem ég vildi sjálf
sjá, persónulegra efni, út frá vin-
konum mínum og konum almennt.“
Nanna segir viðbrögðin hafa
verið góð og það hafi komið henni
á óvart þegar eldri konur komu til
hennar og þökkuðu henni sérstak-
lega fyrir þættina.
„Þær sögðust margar hverjar
ánægðar að sjá í sjónvarpsþætti alls
konar hluti sem konur eru að díla
við, eins og varðandi barnauppeldi
og sambönd. Mér fannst gaman
að sýna þessa kvenlegu hlið, enda
fannst mér oft að ef ætti að heyrast
í mér þyrfti ég að sýna hið karllæga
í mér, en mig langaði að nota hið
kvenlega, móðureðlið sem er líka
svo gott í stjórnunarstöðum. Eins og
þegar Katrín Jakobsdóttir beygði af
í pontu á Alþingi, svo þegar hún svo
var spurð út í uppákomuna í Kast-
ljósþætti kvöldsins þá afsakaði hún
það ekki neitt. Mér fannst það svo
sterkt. Auðvitað erum við öll til-
finningaverur hvort sem við erum
forsætisráðherrar eða bókasafns-
verðir.“
Hversu oft fæ ég svona tilboð?
En að verkinu sem verður frumsýnt
í komandi viku: Dans- og söngva-
myndinni Abbababb! Áður hefur
plata Dr. Gunna lifnað við á leik-
sviðinu en nú birtist tónlistin, sem
sló upphaflega í gegn fyrir 25 árum,
á hvíta tjaldinu, í nýjum útsetn-
ingum og með nokkrum viðbótum.
„Júlíus Kemp og Ingvar Þórðarson
komu að máli við mig árið 2018 og
spurðu hvort ég hefði áhuga á að
leikstýra bíómynd. Ég viðurkenni
að ég var smá hrokafull og hugs-
aði með mér að ég ætlaði sko ekki
að hafa mína fyrstu mynd barna-
mynd,“ segir Nanna og hlær. „Þá var
ég búin að skrifa handrit upp úr bók
Steinars Braga, Konur, það er mikil
ádeila á feðraveldið og hlutgeringu
á konum, og ég ætlaði að láta mína
rödd skína þar. En svo bara breytast
hlutirnir og ég hugsa að ég geri aldr-
ei þá mynd. Ég hugsaði með mér:
„Hversu oft fæ ég svona tilboð?“ og
ákvað að hitta þá og lesa handritið.“
Nanna varð það hrifin af handrit-
inu að hún ákvað að taka verkefnið
að sér með því skilyrði að hún fengi
að setja sína rödd í söguna.
„Ég breytti einu og öðru, til að
mynda því að aðalhlutverkið er
nú stelpa og bætti við karakterum,
aðallega kvenkyns. Ég vildi gera það
sem ég hefði sjálf viljað sjá þegar ég
var barn og unglingur og bæta við
því sem fullorðna ég myndi vilja
segja. Myndin fjallar um að finna
kjarkinn sinn og hugrekkið til að
finna hver maður er. Eða eins og
einn karakterinn segir: „Það er ekki
nóg að vita hver þú vilt ekki vera,
heldur verðurðu að vita hver þú vilt
vera.“
Eins og fyrr segir er um dans- og
söngvamynd að ræða og er það
Þorvaldur Bjarni Þorvaldsson sem
útsetur tónlistina og semur nokkur
ný lög sem Nanna Kristín svo skrif-
aði söngtexta við.
„Það er í fyrsta sinn sem ég geri
það,“ segir Nanna Kristín og bætir
við að þar hafi hún sótt í eigin
hugarheim og þá sjálfsskoðun sem
hún hefur farið í gegnum. „Eitt lagið
nefnist Hæ, Ótti og annað Svart-
hvíta meðalmennskukrútt og fjallar
um það að hanga í meðalmennsk-
unni frekar en taka skrefið.“
Covid-tökur áskorun
Tökur á myndinni fóru fram á
meðan samkomutak markanir
voru ýmist losaðar eða hertar hér
á landi og segir Nanna Kristín það
hafa verið sérstaka upplifun enda
hafi tímabilið orðið mun lengra en
vanalega og virkilega hafi reynt á
skipulagshæfnina.
„Svo var ég að leikstýra með
grímu og gleraugu og svo jafnvel
heyrnartól og húfu. Fyrir leikara
og þá sérlega börn skiptir miklu
að sjá framan í leikstjóra, eitt bros
getur sagt mikið, svo þetta var mikil
áskorun.“
Nanna Kristín naut aðstoðar
Hrefnu Hallgrímsdóttur við undir-
búning ungu leikaranna en segir þó
ekkert erfiðara að leikstýra börnum
en fullorðnum.
„Þau eru lítið að velta hlutunum
fyrir sér. Þau treysta manni og því
sem maður segir.“
Yfir 200 börn komu að myndinni
en meðal annarra var um að ræða
körfubolta- og fimleikahópa, dans-
skóla og blásturshljómsveit. „En það
eru 85 leikarar sem eru með nöfn
svo það fór mikil vinna í að búa til
karaktera og búninga þeirra og útlit.
Þessi börn eru frábær – ég hefði ekki
trúað því hvað þau geta.“
Nanna minnist á að yfirmenn
allra deilda í framleiðslunni hafi
verið konur, fyrir utan tónlistar-
stjórann, Þorvald Bjarna, sem vann
að mestu að norðan þar sem hann
býr.
„Ég tók sérstaklega fram við
teymið að handritið væri ekki
biblía. Allir máttu hafa skoðun á því.
Það hjálpar svo mikið að fá annarra
manna sýn.“
Kvikmyndin Abababb! fer í
almennar sýningar þann 16. sept-
ember næstkomandi og segir Nanna
hana líklega vera fyrir áhorfendur
sex ára og upp úr.
„En þetta er dans- og söngva-
mynd þar sem allir ættu að geta
fundið eitthvað sér til skemmt-
unar.“ n
28 Helgin 10. september 2022 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ